"Κάποτε και εσύ θα γεράσεις . Δώσε χαρά στα γηρατειά, τις ρίζες της ζωής σου"…
Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία». Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990, για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη δύση της ζωής τους έχουν ανάγκη από τη φροντίδα και την αγάπη των δικών τους ανθρώπων, γιατί τα γηρατειά, όπως έλεγε και ο Αριστοφάνης, είναι μια δεύτερη βρεφική ηλικία. Όπως λοιπόν φροντίζουμε τα παιδιά μας όταν γεννιούνται, ας σταθούμε στο πλάι των ανθρώπων που μας έφεραν στη ζωή, που έδωσαν τα πάντα για εμάς, και μας ζητάνε το πιο απλό πράγμα: Να συνεχίσουμε να τους αγαπάμε. Δεν είναι υποχρέωση, ούτε πολυτέλεια, η αγάπη και ο σεβασμός στους γονείς, είναι ανάγκη της ίδιας μας της ύπαρξης, είναι η μεγαλύτερη οφειλή μας στη ζωή.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το σεβασμό προς τα γερατειά, όχι µόνο σαν ηθικό χρέος, αλλά και σαν κυριότερη απόδειξη ευγενικού και αγαθού ανθρώπου. Είναι γνωστό το παράδειγμα του Αινεία, που στην καταστροφή της Τροίας αντί άλλου πολύτιμου αντικειμένου, πήρε τον γέροντα πατέρα του (κατάκοιτο και τυφλό) στους ώμους, εγκαταλείποντας ολόκληρη την άλλη περιουσία.
Κοντά στους ηλικιωμένους λοιπόν, με πράξεις, όχι μόνο λόγια. Ας μην τους έχουμε στην απομόνωση, ας αφουγκραστούμε τις ανάγκες τους, τα προβλήματά τους, που συνήθως είναι πολύ απλά: Στοργή, Φροντίδα, λίγη κουβεντούλα, να καθίσουμε μαζί τους να πιούμε ένα τσάι, έναν καφέ, να φροντίζουμε για τα προβλήματα της υγείας τους. Σύμφωνα με τον Ισοκράτη, στους γονείς να φέρεσαι έτσι όπως θα ευχόσουν να είναι τα παιδιά σου απέναντί σου.
Σοφία Καραγιαννίδου
Ειρηνούπολη
