Τυχαία έπεσε το μάτι μου προχθές σε μια σαραντόχρονη τηλεοπτική σειρά, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Πιτσιρικάς την έβλεπα με πάθος, πάντα στο πλευρό του Μανωλιού, του απλοικού βοσκού της Λυκόβρυσης. Λες και ο Τριαδικός Θεός το θέλησε να ξαναζήσω τον παπά-Γρηγόρη να λέγει στον Μανωλιό να μην ανακατεύεται στις "δουλειές" του Θεού, που έπλασε τους ανθρώπους πλούσιους και φτωχούς και ότι δεν έπρεπε οι συγχωριανοί του στην Λυκόβρυση να βοηθήσουν τους φτωχούς και ανήμπορους πρόσφυγες από άλλο χωριό που μακέλεψαν οι Τούρκοι. Τον ίδιο "Θεό" αναβιώνουν και πάλι οι τοπικές κοινωνίες με τους νέους "παπά-Γρηγόρηδες" να δηλητηριάζουν συνειδήσεις, σπέρνοντας φόβο στις καρδιές των ανθρώπων. " Μα θα έρθουν οι πρόσφυγες, οι λαθρομετανάστες στον τόπο μας.Ποιος θα τους ταίσει; Ποιους θα μας προστατέψει από τα "εγκλήματα τους;". Λες και ο Χριστός δεν μας δίδαξε ότι πρέπει να αγαπήσουμε τον πλησίον μας ως εαυτόν, χωρίς να βάζει προσδιορισμό χρώματος, φυλής, συγγένειας. Πόσο σκληροί στην καρδιά είναι οι σύγχρονοι "παπά-Γρηγόρηδες", οι σύγχρονοι "γερο Λαδάδες". Ναι το προσφυγικό κύμα μεγαλώνει και θα
γιγαντωθεί. Από τους αμερικανούς και τους ευρωπαίους που θυσιάζουν τους ανθρώπους της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, στον βωμό των δικών τους, αντίχριστων, συμφερόντων. Και όλο έρχεται στο νου μου το Ευαγγέλιο της Κρίσεως, που διάβαζουν στις εκκλησίες μας την Κυριακή των Αποκριών.
"Ο Θεάνθρωπος Κύριος έρχεται μέσα στη θεϊκή του δόξα για να κρίνει την ανθρωπότητα. Τον συνοδεύουν οι αμέτρητες στρατιές των αγίων αγγέλων. Μπροστά στον ένδοξο θεϊκό του θρόνο έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων. Κι ο μέγας Κριτής χωρίζει τους ανθρώπους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Στα δεξιά του βάζει τους δίκαιους και στα αριστερά του τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Εκείνη τη φοβερή ώρα ακούγεται η θεϊκή φωνή του ουρανίου Κριτού προς τους δικαίους: Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, να κληρονομήσετε τη Βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για εσάς από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Διότι πείνασα και μου δώσατε τροφή, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήλθατε να με παρηγορήσετε.
Και οι δίκαιοι με έκπληξη και απορία θα πουν: Κύριε, πότε Σε είδαμε πεινασμένο, διψασμένο, ξενιτεμένο, γυμνό, άρρωστο, φυλακισμένο και Σου δείξαμε αγάπη; Και θα αποκριθεί ο Κριτής: Εφόσον το κάνατε στους άσημους αδελφούς μου, είναι σαν να το κάνατε σε μένα. Ελάτε λοιπόν στη Βασιλεία μου.Κατόπιν ο Κύριος θα στρέψει το βλέμμα Του αριστερά στους αμετανόητους αμαρτωλούς και θα τους πει: Φύγετε από κοντά μου στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους δαίμονες. Διότι επείνασα, και δεν μου δώσατε τροφή, δίψασα, και δεν μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος, και δεν με φιλοξενήσατε, γυμνός και δεν με ντύσατε, άρρωστος, και δεν με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος, και δεν ήλθατε να με παρηγορήσετε.
Τότε αυτοί θα Του αποκριθούν: Πότε Σε είδα, Κύριε, πεινασμένο, διαψασμένο, ξενιτεμένο, γυμνό, άρρωστο, φυλακισμένο και δεν Σε υπηρετήσαμε; Και ο Κριτής θα τους απαντήσει: Καθετί που δεν κάνατε στους άσημους αδελφούς μου, ούτε σε μένα το κάνατε. Τότε θα φύγουν αυτοί στην αιώνια κόλαση".
Καιρός να ξυπνήσουμε από τον φαρισαισμό μας. Αποστρέφοντας το πρόσωπο μας με βδελυγμία από όσους και όσες απάνθρωπα υποδύονται σήμερα τον μανδύα του "παπά-Γρηγόρη" στο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Καιρός να ενδυθούμε την απλή προβιά του Μανωλιού, ανακουφίζοντας υποδεχόμενοι τους νέους Σαρακηνιώτες.
Βλέποντας το πρόσωπο του Τριαδικού Θεού μας, σε αυτό ενός παιδιού από την Συρία, από το Αφγανιστάν, το Ιράκ. Που τόσο πρόστυχα μακελεύουν οι "πολιτισμένοι" επίγονοι των σταυροφόρων της δύσης.
Θόδωρος Ελευθεριάδης.
