‘’ Μην ζωήν μετ’ αμουσίας ‘’ , να μη ζω χωρίς μουσική ή κάθε μορφή τέχνης, ο τίτλος της παράστασης του Λυκείου των Ελληνίδων Βέροιας. Και δεν είναι αλήθεια αυτό; Η ζωή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μουσική και το χορό, τόσο στις χαρούμενες όσο και στις δύσκολες στιγμές του ο άνθρωπος μέσω του χορού και του τραγουδιού εκφράζει τα συναισθήματά του.
Ήταν μια παράσταση που μας ταξίδεψε χωροχρονικά από την Αρχαιότητα ως και τη σημερινή εποχή και από τη Θράκη ως την Κρήτη. Το μουσικοχορευτικό θέαμα που μας παρουσίασε το Λύκειο άρχισε μέσα σε μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα με τις μούσες και τη μητέρα τους τη Μνημοσύνη υπό τον ήχο αρχαίων μουσικών οργάνων. Μελωδίες από άρπες και αυλούς γεμίζουν το χώρο και η Μνημοσύνη βγαίνει επιβλητική πάνω στη σκηνή και στέλνει τις κόρες της σε όλα τα μέρη της χώρας μας για να δουν και να καταγράψουν κατά πόσο οι άνθρωποι κρατούν τις παραδόσεις που τους έδωσαν και τις τιμούν.
Τα φώτα κλείνουν και βγαίνουν καμαρωτές οι Βεροιώτισσες... Έτσι ξεκινά το ταξίδι των μουσών...
Περνούν από τη Μακεδονία καταγράφοντας την αρχοντιά, τη χάρη και τα τραγούδια της περιοχής. Στη Θράκη και στην Ήπειρο βλέπουν παιδιά να τραγουδούν και να χορεύουν. Στη Θεσσαλία γεμίζουν τα μάτια τους χρώματα από το Γαϊτανάκι και καμάρι από τη λεβεντιά των παλικαριών στον Δίπατο. Η σκηνή γεμίζει με τα μπαμπουγέρια και σκοπούς των Σερρών και μετά οι χορευτές μας ταξιδεύουν στα νησιά γεμίζοντάς μας με μουσικές και μεταφέροντας μας στο Αιγαίο. Έπειτα βλέπουμε το έθιμο της Μπάμπους και τέλος όλη η αίθουσα ξεσηκώνεται από τους Κρητικούς σκοπούς που απογειώνουν την ψυχή μας σε άλλους κόσμους.
Μια άρτια και προσεγμένη παράσταση από το Λύκειο των Ελληνίδων Βέροιας που για άλλη μια φορά μας ταξίδεψε και έκανε τους μεγαλύτερους να θυμηθούν και τους νεότερους να μάθουν έθιμα και παραδόσεις του τόπου μας . Το Λύκειο που πάντα διατηρεί με αγώνα και σεβασμό την Παράδοση και την κρατά ψηλά.
Λύκειο Ελληνίδων Βέροιας
