Όσοι πιστεύουν πως τα σπουδαιότερα αίτια που καθυστερούν την «έντιμη συμφωνία» μεταξύ των δανειστών και της κυβέρνησης είναι τα εργασιακά, απατώνται οικτρά.
Δεν αποτελούν αυτά την αιτία που η Ευρώπη μας τηγανίζει μέρα-νύχτα. Ούτε το χαράτσι της ακίνητης περιουσίας, αλλά ούτε ο Φ.Π.Α. που άλλοτε τon θέλουν σε δυσθεώρητα ύψη και άλλοτε, συγκαταβατικά, τοn κατεβάζουν στο 17%. Ούτε για το φορολογικό τραbάνε… «γκαϊλέ». Άλλωστε ξέρουν ότι ο Έλληνας το πήρε απόφαση πως το φόρο θα τον πληρώνει από το πρώτο ευρώ. Και κάποτε, ακόμη και χωρίς αυτό, αφού όπου νάναι θεσπίζεται και ο… φόρος αφραγκίας.
Ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι δεν συμφωνούν για την εκταμίευση του δανείου, είναι η επιμονή τους να βάλει επιτέλους ο Τσίπρας λαιμοδέτη, τουτέστιν γραβάτα πάνω από το πουκάμισό του. Και δευτερευόντως, να βάλει κι ο Βαρουφάκης το πουκάμισο μέσα στο παντελόνι του.
Όσο δεν εκπληρώνονται οι απαιτήσεις αυτές, δεν παίρνουμε ούτε δεκάρα, όσες άλλες υποχωρήσεις κι αν κάνουμε.
Μία πρόταση από τον πρόεδρο του Γιουρογκρούπ που έπεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δεν είχε συνέχεια. Ήταν μια ιδέα συμβιβαστική: Να βάλει νερό στο κρασί του ο Τσίπρας και να δώσουν οι Ευρωπαίοι ένα μέρος του δανείου. Αντέδρασε ο Σόϊμπλε: «Αυτά πάνε πακέτο» είπε. «Το δάνειο θα δοθεί στο σύνολό του, εφ’ όσον φυσικά ολοκληρωθεί και η συμφωνία. Στο σύνολό της!». Ο νόμος του όλου ή του μηδενός, που λεν και στην ιατρική. Αν ήταν αλλιώς, θα κλείναμε συμφωνία με τη γραβάτα του Στρατούλη και θα παίρναμε λίγα δις. Έπειτα με τη γραβάτα του Μπαλτά. Έπειτα με τον Λαφαζάνη και πάει λέγοντας. Θα βολευόμασταν…
Για τον Καμμένο δεν το συζητάμε. Αυτός είναι από άλλο ανέκδοτο. Άλλωστε αυτός, έχει μεταναστεύσει τον τελευταίο καιρό στην Αμερική. Λένε μάλιστα πως εγκαταστάθηκε σ’ ένα τσαντίρι έξω από το Πεντάγωνο και περιμένει πότε θα ευκαιρήσει ο Αμερικανός ομόλογός του και θα τον δεχθεί στο γραφείο του. Αλλιώς δεν ξαναγυρίζει στην Ελλάδα. (Δεν το λέει ο ίδιος. Αυτό είναι κάτι που διαδίδουν οι φίλοι του).
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τις «έντιμες» διαπραγματεύσεις και την «έντιμη» συμφωνία στην οποία θα καταλήξουμε σε μία εβδομάδα ή σε ένα μήνα, ή σε δέκα χρόνια. Μην τα νομίζετε πολλά τα δέκα χρόνια. Για πότε περνάν, ούτε θα το καταλάβουμε.
Τόσα ήταν και τα χρόνια που κράτησε η Καλυψώ τον Οδυσσέα στο νησί της, μέχρις ότου αποφασίσει να του δώσει το διαβατήριο για την Ιθάκη.
Αργά-γρήγορα θα το πάρουμε κι εμείς το ρημάδι το δάνειο. Κάποτε… Θα το εισπράξουμε και θα κινήσουμε για τη δική μας Ιθάκη.
Κι αν τελικά δε μας το δώσουν, αν τελικά δε φτάσουμε στην Ιθάκη μας, η Ιθάκη δε μας γέλασε… Ούτε η Ευρώπη.
«Έτσι σοφοί που γίναμε, με τόση πείρα ήδη το καταλάβαμε οι Ευρώπες τί σημαίνουν».
Ο.Σ.
