Η πρόθεση πώλησης του εμβληματικού διατηρητέου στην Παλιά Παραλία Θεσσαλονίκης που στέγαζε το θρυλικό εστιατόριο Όλυμπος Νάουσα ανακοινώθηκε από την ιδιοκτήτρια Τράπεζα Eurobank, σε τιμή που ξεκινά από 6,1 εκατομμύρια ευρώ. Με βάση τις εγκρίσεις που έχουν δοθεί από τον χαρακτηρισμό του κτιρίου, η χρήση του διατηρητέου αφορά, εκτός από την όψη του κτιρίου, και τη λειτουργία του ως εστιατόριο για το ισόγειο και τον πρώτο όροφο, ενώ οι υπόλοιποι όροφοι μελλοντικής ανέγερσης θα προσφέρονται για πολυτελείς κατοικίες και επαγγελματικούς χώρους.
Το ακίνητο «Ολυμπος Νάουσα» κατασκευάστηκε το 1926, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσσέ και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής της πόλης της εποχής του μεσοπολέμου στο πλαίσιο του εκλεκτικισμού των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, με αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία που παραπέμπουν στην μπελ επόκ και το νεοκλασικισμό. Σύμφωνα με τα σχέδια που παρουσιάζονται στο βιβλίο του Βασίλη Κολώνα, “Θεσσαλονίκη 1912-2012: Η αρχιτεκτονική μιας εκατονταετίας”, εκδ. University Studio Press), για το κτίριο αρχικά εκδίδονται δυο οικοδομικές άδειες. Μια στο όνομα των Σακιτούδη – Λεών σε σχέδια Μ. Ρούμπενς στα πρότυπα μια διώροφης αστικής κατοικίας το 1923 και μια στο όνομα του Λ. Γιουδά σε σχέδια Ζακ Μοσέ στον τύπο Μεγάρου πολλαπλών χρήσεων το 1925.
Ο επενδυτής που θα αναλάβει να το αξιοποιήσει έχει και το πλεονέκτημα ότι δεν έχει εξαντληθεί η επιτρεπόµενη δόµηση του οικοπέδου. Για κάποιο λόγο η οικοδομή σταμάτησε στους δυο ορόφους ενώ στα σχέδια υπήρχε άδεια για άλλους δύο. Το εσωτερικό του με τις ψηλοτάβανες αίθουσες ήταν διακοσμημένο με ευρωπαϊκές ταπετσαρίες και γύψινες διακοσμήσεις ενώ οι βιενέζικες καρέκλες ήταν το σήμα κατατεθέν του. Στο πίσω μέρος διέθετε έναν καταπράσινο κήπο.
Αρχικά το κτίριο που κτίσθηκε από τη ζυθοποιία Όλυμπος Νάουσα χρησιμοποιήθηκε στο ισόγειό του ως μουσείο ζυθοποιίας και δοκιμαστήριο μπίρας της εταιρείας, κάτι σαν μπιραρία της εποχής, με δυο αίθουσες που είχαν τις ονομασίες Όλυμπος και Νάουσα. Βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο Μεντιτερανέ που κατεδαφίστηκε μετά τους σεισμούς του 1978. Η εταιρεία Όλυμπος-Νάουσα ήταν μια βιομηχανική φίρμα παρασκευής μπύρας που προήλθε από τη συνένωση δυο επιχειρήσεων στη δυτική Βιομηχανική ζώνη. Η μια ήταν το ζυθοποιείο Όλυμπος, που λειτουργούσε στο σημερινό Φιξ, εβραϊκών συμφερόντων και η άλλη η Παγοποιία Νάουσα των Ιορδάνη Γεωργιάδη, Λόγγου, Τσούτση, Τουρπάλη και Πλατσούκα. Το 1920 συνενώνονται και το 1926 η εταιρεία εξαγοράστηκε από τον Κάρολο Φιξ. Τότε στο ισόγειο του δίνεται για εκμετάλλευση και το 1927 ξεκινά τη λειτουργία του το συνεταιρικό εστιατόριο (ιδιοκτήτες οι Εμμ. Εμμανουηλίδης, Αριστοτέλης Σφήκας, Αντώνης Γεωργακόπουλος και Θωμάς Τσελίδης) που διατηρεί την επωνυμία και σερβίρει την μπίρα του εργοστασίου σε εντυπωσιακά ποτήρια με τη φίρμα του. Συναποτελούσε μαζί με το Μεντιτερανέ και τον Φλόκα της τριάδα της θεσσαλονικιώτικης φήμης. Το 1942 και σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής λειτούργησε σαν καμπαρέ-μιούζικ χολ, στη μια αίθουσα, με ορχήστρα και τραγουδίστριες σαν τη Νινή Ζαχά και τη Μαίρη Σοϊδου.
Στο Όλυμπος Νάουσα δεν υπήρχε περίπτωση να πας Σαββατοκύριακο χωρίς κράτηση και η φήμη του βασίστηκε στο καλό παραδοσιακό φαγητό. Σπεσιαλιτέ του ο πουρές σπανάκι, το αρνάκι φρικασέ, κοκκινιστό μοσχάρι με πουρέ μελιτζάνας, η μπουγιαμπέσα με ψάρια και όστρακα, το μυδοπίλαφο και οι λογών πίτες (από τυρόπιτα μέχρι κρεατόπιτα. Χύμα μαύρο ναουσέικο κρασί και γλυκίσματα που έφτιαχναν οι ζαχαροπλάστες του εστιατορίου με διάσημη την πουτίγκα και το γαλακτομπούρεκο.
Θεωρούνταν η κοσμική έξοδος του Σαββατοκυριάκου για πολλούς Θεσσαλονικείς και η σχέση τους με τους ιδιοκτήτες Εμμ. Εμμανουηλίδη, Αριστοτέλη Σφήκα, Αντώνη Γεωργακόπουλο και Θωμά Τσελίδη ήταν πολύ φιλική. Τη φήμη του εστιατορίου ενίσχυε και η εξυπηρέτηση από έμπειρους σερβιτόρους με επικεφαλής τον Πέτρο Τσούρη.
Για 60 χρόνια ήταν το ορόσημο της γαστρονομίας στην πόλη και η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, αφού έβρισκε θέση στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Κι από κει πέρασαν διάσημοι πολιτικοί και σταρ. Γεώργιος Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ζισκάρ ντ’ Εστέν, Μακάριος κ. ά. Μετά το θάνατο του τελευταίου συνεταίρου Αριστοτέλη Σφήκα οι παλιοί και πιστοί σερβιτόροι ανέλαβαν να διατηρήσουν το εστιατόριο αλλά δεν τα κατάφεραν.
Το θρυλικό εστιατόριο κατεβάζει ρολά τον Ιούνιο του 1994 και έκτοτε το κτίριο ιδιοκτησίας Eurobank παραμένει κλειστό. Κηρυγμένο διατηρητέο παρέμενε σε κακή κατάσταση για χρόνια, αλλά τα τελευταία χρόνια η Τράπεζα προχώρησε σε ανακαίνιση με σκοπό την πώλησή του.
Πηγή: parallaximag.gr
