Το θερμό χειροκρότημα του κοινού πήρε η “Παναγιώτα” της βεροιώτισσας Αθηνάς Χατζηαθανασίου το βράδυ της Παρασκευής στη “Στέγη”. Το θεατρικό της έργο “Μια Παναγιώτα κι ένα κάποτε” άγγιξε τις χορδές των γυναικών με τον τρόπο που βιώνουν τις αξίες και τα μυστήρια της ζωής από την εφηβεία τους μέχρι την ωριμότητά τους.
Μια διαφορετική Παναγιώτα της δεκαετίας του 1950, του ‘60, του ‘70 ... του σήμερα!
Κόρη, σύζυγος, μάνα, ερωμένη με κοινό παρανομαστή τα άγνωστα και αβίωτα θέλω της και τα όνειρά της.
Οι άντρες, πρωταγωνιστές αλλά και δορυφόροι της ζωής της, δίπλα της και μακριά της, της υπενθυμίζουν την ανάγκη της να αγαπηθεί. Κι όλα αυτά με ένα ανάλαφρο και πικρό ενίοτε χιούμορ που τροφοδοτεί τις αντοχές της αλλά με τη μουσική να γεφυρώνει τις δεκαετίες.
Τα τραγούδια της παράστασης λειτουργούν ως διαμαρτυρία, ως σχόλιο και ως μήνυμα προς όλους. Κλασικό και διαχρονικό θέμα, δοσμένο ωστόσο ανάλαφρα και... θεραπευτικά! Στους ρόλους η Παναγιώτα Χαϊδεμένου και ο Χρίστος Σερενές. Δικαίως οι γονείς της Αθηνάς, ο Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου και η Μαρία Ζαχαριάδου καμάρωναν για την κόρη τους, ένα παιδί με έντονη προσωπικότητα και ανήσυχο πνεύμα, που όπως λένε και οι ίδιοι, δεν “πιάνεται εύκολα”!
Σοφία Γκαγκούση
