Χρειάστηκαν δεκαετίες αγώνων για να αποκτήσουν οι Ελληνίδες δικαίωμα ψήφου, το 1934. Από τότε μέχρι σήμερα έτρεξε πολύ νερό στο γυναικείο αυλάκι της πολιτικής και σήμερα μπορούμε να πούμε ότι κάποιες γυναίκες καθορίζουν το μέλλον ολόκληρων λαών και κρατών από τις ύψιστες πολιτικές τους θέσεις.
Στην Ημαθία οι γυναίκες μπορεί να ήταν λίγες σε ανώτερα πολιτικά αξιώματα, αλλά υπήρξαν και υπάρχουν. Ας γνωρίσουμε αυτές που μετά το 2000 κυριάρχησαν στο πολιτικό σκηνικό του νομού. Χαρούλα Ουσουλτζόγλου (δήμαρχος), Γεωργία Μπατσαρά (βουλευτής), Νίκη Καρατζιούλα και Δώρα Μπαλτατζίδου (περιφερειακές σύμβουλοι) και Φρόσω Καρασαρλίδου (σημερινή βουλευτής).
Απαντούν και οι 5 (στα 5 φύλλα του ΛΑΟΥ αυτής της εβδομάδας) σε μια σειρά κοινών ερωτήσεων, από την δική της ματιά και εμπειρία η κάθε μία...
Η Χαρούλα Ουσουλτζόγλου,το 1976 ορίζεται από το τότε Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης ως εκπρόσωπος του Συλλόγου Φοιτητών στο πρώτο Δ.Σ της νεοσύστατης Στέγης Γραμμάτων κ Τεχνών.
Το 1977 σε συγκέντρωση και σύσκεψη εκπροσώπων των προοδευτικών κομμάτων της εποχής, στο σπίτι του Πυθαγόρα και της Νίκης Ιεροπούλου, αποφασίζεται από κοινού η έκδοση τοπικής εφημερίδας προοδευτικής κατεύθυνσης. Η ευθύνη σύνταξης και διαχείρισης ανατίθεται τότε, στη νέα δημοσιογράφο Χαρούλα Ουσουλτζόγλου. Το 1977 ξεκινά η ΑΛΛΑΓΗ με την ενεργή συντακτική υποστήριξη του Θόδωρου Χαλάτση και στη συνέχεια υποστηριζόμενη από ΠΑΣΟΚ, ΕΔΑ, ΚΚΕες και τελικά μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Η Χ.Ο παραμένει ως εκδότρια –αφιλοκερδώς- για 17 χρόνια, οπότε και αναστέλλεται η έκδοση της εφημερίδας.
Το 1979 οργανώνεται στο ΠΑΣΟΚ. Το 1980 παντρεύεται τον γιατρό και πολιτικό Θανάση Γεωργιάδη.
Το 1990 εκλέγεται Δημοτική Σύμβουλος με τον Ανδρέα Βλαζάκη. Επανεκλέγεται το 2002 ως επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης. Εκλέγεται Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων που εδρεύει στην Αθήνα.
Το 2007 εκλέγεται και αναλαμβάνει καθήκοντα Δημάρχου, της πρώτης γυναίκας Δημάρχου στη Βέροια και παραμένει για μία οκταετία. Το 2014 αποχώρησε δηλώνοντας ότι κλείνει τον κύκλο της στην Αυτοδιοίκηση.
Στη διάρκεια της δημαρχιακής της θητείας, εκλέχτηκε μέλος της περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κ. Μακεδονίας, μέλος της Διοίκησης της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας και θήτευσε ως εκπρόσωπος επικεφαλής των Ελλήνων Δημάρχων στο Συμβούλιο Περιφερειών της Ευρώπης στο Στρασβούργο.
-Γυναίκα, σύζυγος, μάνα, κόρη, φίλη… πολιτικός . Πού είναι η ουσία της ζωής για σας;
Μα, όλα αυτά είναι η ίδια η ΖΩΗ!
Η γυναίκα που τίκτει, η σύζυγος ως βασικό κύτταρο της οικογένειας, η κόρη που διασφαλίζει τη συνέχεια, η φίλη που είναι το βασικό κατ’ επιλογήν στήριγμα, και η πολιτικός, που …λογικά θα έπρεπε να μεριμνά για το ευ ζείν! Αν τάχεις καλά με τον εαυτό σου, όλα μαζί σε αρμονία, είναι η ουσία όχι μόνο της ζωής, αλλά και της ευτυχίας!
-Πόσα αποθέματα πρέπει να έχει μια γυναίκα – πολιτικός για να μπορεί να δώσει παντού και σε όλους; Τι αφήνει τελικά πιο πίσω;
Ατελείωτα αποθέματα και μια καλή παιδική ηλικία –όπως λένε οι ψυχολόγοι-… Μια δύναμη σχεδόν υπερφυσική, που συχνά αναρωτιέμαι από πού αντλείται και δεν εξαντλείται!. Δεν μας λένε τυχαία «εφτάψυχες» κάτι που πολλοί το «εκμεταλλεύονται» και μας πατάνε! Επίσης καθόλου τυχαία… Πάλεψα να ισορροπήσω. Στον απολογισμό μου, είναι φανερό, οτι αδίκησα την οικογένειά μου και τον εαυτό μου.
-Είναι πιο σύνθετο και αποτελεσματικό το γυναικείο μυαλό στα πρακτικά θέματα της διαχείρισης προβλημάτων;
Ασυζητητί! Είμαι απόλυτη σ’ αυτό. Αγαπητή μου, ποτέ δεν βγαίνουν εκ του μηδενός οι διαχρονικές ρήσεις. Το «γυναικείο μυαλό», ας πούμε, είναι κάτι μοναδικό. Δεν υπερεκτιμώ τίποτε και δεν υποτιμώ κανένας. Αλλά ο καθείς όπως επλάσθη! Απλοϊκό παράδειγμα, το μικρασιάτικο ανέκδοτο με το πεπόνι: Ο σύζυγος έχει φέρει φίλους στο σπίτι. Θυμάται ότι είχε φέρει κι ένα πεπόνι. Κόψε βρε γυναίκα μου το πεπόνι να το φάμε, της λέει. Το κόβει εκείνη και το σερβίρει. Αυτό δεν είναι καλό, της λέει αυτός, κόψε άλλο! Το παίρνει πίσω αυτή και το κόβει σε μικρότερα κομμάτια και το ξανα-σερβίρει. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά με μικρότερα κομμάτια, ώσπου ο σύζυγος κατέληξε στο: Άστο μωρέ γυναίκα, φέτος τα πεπόνια είναι λίγο άγλυκα.
-Λένε ότι πίσω από έναν πετυχημένο άνδρα βρίσκεται μια ισχυρή σύντροφος – σύζυγος… Πίσω από μια πετυχημένη γυναίκα βρίσκεται ένας άντρας και με ποιον τρόπο;
Α, σίγουρα υπομονετικά. Γιατί είναι τέτοια ακόμη τα κοινωνικά μας πρότυπα, που για να «υποστεί» ο σύζυγος την πετυχημένη γυναίκα ή πρέπει να τη λατρεύει, ή να τη θαυμάζει, ή να ικανοποιεί μέσα από αυτήν τις δικές του φιλοδοξίες… ή απλά να έχει τέτοια διαπαιδαγώγηση από τη μαμά του, που να αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις. Αυτό όμως, θα έλεγα, πως είναι ένα πολύ καλό ερώτημα προς άνδρες, με τον όρο μιας ειλικρινούς απαντήσεως…
-Εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω… Ποια είναι η προσωπική σας εκτίμηση και εμπειρία από το σώμα των Ελλήνων ψηφοφόρων; Έχει τους πολιτικούς που του αξίζει ή αξίζει καλύτερους πολιτικούς;
Μας βάζεις δύσκολα. Γιατί η απάντηση ενέχει και στοιχεία αυτοκριτικής, όσο κι αν φαίνεται απλή. Ο Ρωμιός – η πλειονότητα δηλαδή- διαμορφώνει άποψη στο καφενείο, στην κρεβατομουρμούρα, μονολογώντας έντονα ενίοτε μπροστά στην τηλεόραση και τα τοιαύτα. Τώρα τελευταία, «πέσαμε» λιγάκι, εξ ου και τα περι ..ψεκασμών! Ο Ρωμιός, ψηφίζει με την καρδιά του και σπάνια με τη λογική, με το μυαλό του. Παρ’ ότι είμαστε ΕΞΥΠΝΟΤΑΤΟΣ λαός. Αλλά είμαστε ψυχούλες. Έχουμε φιλότιμο. Πιστεύουμε ότι οι άλλοι σκέφτονται με καλή πρόθεση όπως εμείς. Και δίνουμε ευκαιρίες. Και την «ξανατρώμε» κατακέφαλα. Αναγεννιόμαστε απ’ την τέφρα μας και τραγουδάμε αμέσως μετά «ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά..!» Είναι ο αέρας π’ αναπνέουμε, είναι ο ήλιος κι η θάλασσα, τα πανέμορφα βουνά μας, ο πλούτος του πολιτισμού μας… Είμαστε περίπλοκη υπόθεση.
-Τι θα κάνατε, κατ αρχάς, για τον τόπο σας (Ημαθία-Βέροια) εάν ήταν στο χέρι σας;
Αυτό που προσπαθώ να κάνω σήμερα, με όσες δυνάμεις διαθέτω. Μέσω του veria-volta. Που αφορά σχεδόν όλην την Κ. Μακεδονία. Παλεύοντας σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Δουλεύω για την προώθηση του τόπου μας ως προορισμού. Να γίνει γνωστός ο τόπος στα πέρατα της γης. Γιατί το αξίζει η τεράστια και τόσο σημαντική ιστορία του. Όλοι γι αυτό πρέπει να παλέψουμε. ‘Ολοι ενωμένοι. Χωρίς ανόητους, γελοίους και επιζήμιους ανταγωνισμούς. Κρύβουμε, στην πραγματικότητα, το θησαυρό μας, δεν τον γνωρίζουμε καν, αφήστε που ουσιαστικά, η ανίκητη γραφειοκρατία μας δεν τον αφήνει να λάμψει. Γι’ αυτό το Όραμα, τον Οκτώβρη του 2010, θυμάμαι λίγη ώρα πριν ξεσπάσει η φωτιά στο Μοναστήρι της Καλλίπετρας, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, ο συντοπίτης μας, είχε προ μηνός οριστεί Υπουργός Ανάπτυξης, συζήτησα μαζί του για να προωθηθεί στο ΕΣΠΑ 2007-13 το Μουσείο των Αιγών. Το κορυφαίο αίτημα του Νομού πάνω από 30 χρόνια… Και μετά από συντονισμένες ενέργειες, του Μ. Χρυσοχοϊδη, της Λ. Μενδώνη και των στελεχών του ΥΠΠΟ, της Γ. Ζεμπιλιάδου ( Ειδ. Γραμμ. ΕΣΠΑ) και του Δήμου μας, το έργο προχώρησε. Και η δεύτερη φάση του, η ολοκλήρωσή του δηλαδή, ήταν εξασφαλισμένη από τότε. Από την αρχική ένταξη… Γιατί ανήκε στα έργα «σημαία» ‘η έργα Προτεραιότητας, ή «έργα Ραϊχενμπάχ»! Δεν φαντάζεστε πόσο χαίρομαι που σήμερα ανοίγει τις πόρτες του! Αυτό, είναι έργο Ανάπτυξης γιατί αν το χειριστούμε σωστά, συνεργαζόμενοι, θα παραταθεί ο χρόνος διαμονής των τουριστών εδώ…
-Τι σας απογοητεύει και τι σας ενθουσιάζει στη συμπεριφορά και τη λειτουργία των συμπολιτών σας αλλά και των συναδέλφων σας;
Μ’ απογοητεύει ο «ωχαδερφισμός» και ο ανόητος εγωισμός.. Το σκουπιδάκι που πετάμε με άνεση από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή η σακούλα που αφού είναι έξω απ’ το σπίτι μου, ας είναι κι έξω απ τον κάδο… Μ’ απογοητεύει επίσης ενίοτε, η υποκρισία και η εμπάθεια. Ξέρετε πόσο όμορφος θα μας φανεί ο κόσμος αν τον δούμε με ανοιχτά μάτια κι αυτιά; Ακόμη και στα σκούρα θα μπορέσουμε να διακρίνουμε χρώματα. Ακόμα και στα κρωξίματα θα μπορέσουμε να διακρίνουμε μελωδίες…
Εμείς οι ίδιοι είμαστε που σεβόμαστε, ως οδηγοί, τον πεζό στη διάβαση. Εμείς οι ίδιοι που με την πρώτη ευκαιρία παρκάρουμε στη διάβαση και καταδικάζουμε τα μεγάλα πεζοδρόμια με το πράσινο, γιατί μας εμποδίζει να τα «καβαλήσουμε» με το όχημα. Αυτές οι αντιθέσεις μας, μας κάνουν ίσως και περισσότερο ενδιαφέροντες. Είναι η «γλυκόπικρη» αδυναμία μας.
- Το πιο «τρελό» ρουσφέτι που σας ζήτησαν;
Απίστευτα πράγματα… Να μεσολαβήσω για να πάει κάποιος στην εκπομπή της Ανίτα Πάνια. Να μεσολαβήσω για να μειωθούν οι ώρες εργασίας μιας κακόμοιρης εποχιακής εργάτριας, γιατί ήταν αντίζηλος της αιτούσης. Μια πεθερά, ζητούσε να μιλήσω στη νύφη της για να μην τυραννάει το γιό της. Να κάνω προξενιό… με το κύρος που διαθέτω για να πετύχει κλπ κλπ.
Αυτά όμως, πιστεύω ότι τα ζητούν από γυναίκες που ασκούν διοίκηση. Όχι από άνδρες.
-Το πιο κολακευτικό κομπλιμέντο που σας έκαναν;
Δεν είναι ακριβώς προσωπικά. Θα επιλέξω δύο απ’ όλα.
Το ένα έχει να κάνει με την πανευρωπαϊκή διάκριση της Βέροιας στη Λιέγη για τη διαχείριση της κρίσης από τις ευρωπαϊκές πόλεις και το άλλο, με την επιλογή μου από την ΚΕΔΕ να είμαι επικεφαλής των Δημάρχων στο Στρασβούργο. Και εκεί, η θετική αντιμετώπισή μου ως Ελληνίδας εκπροσώπου από τους ευρωπαίους συναδέλφους. Αυτές είναι στιγμές σημαντικές που δεν είναι ακριβώς… κοπλιμέντα, αλλά είναι θετικές διακρίσεις με προσωπικές προεκτάσεις.
-Σας κλείνουν το μάτι με νόημα ζητώντας σας χάρες με το ..αζημίωτο;
Φυσικά! Πού ζείτε; Συνέβησαν κι αυτά… Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε, πόσο ήσυχα κοιμάσαι το βράδυ όταν θυμάσαι το λάκτισμα που έριξες στο «λαμόγιο» που σε πλησίασε…
-Μπορεί να μην τόλμησαν να σας το πουν καταπρόσωπο, αλλά νοιώσατε κάποια στιγμή να σκέφτονται για σας ,ως γυναίκα πολιτικό, «άντε στην κουζίνα σου κυρά μου;»
Βεβαίως! Και το διασκέδασα απίστευτα. Γιατί δεν μπορούν να φανταστούν πόσο «ξεκουραστική» διαδικασία είναι η κουζίνα κι η μαγειρική δημιουργία! Αφήστε που όσοι αφ’ υψηλού αντιμετωπίζουν κάποια πράγματα είναι οι πλέον «χαμηλοί».
Κρατάω τη ρήση της γλυκύτατης Ελένης Αρβελέρ, όταν της πρότεινα να βγάλω εγώ τις φωτοτυπίες της κι όχι η ίδια: «Τι λες παιδάκι μου, δεν θα ήμουν προϊσταμένη αν δεν ήξερα να κάνω τις δουλειές των υφισταμένων μου…», μου είπε ορθά κοφτά.
Αυτό το κράτησα και το τήρησα ευλαβικά. Επι τη ευκαιρία, αυτή η σοφή ελληνίδα θα ήταν η καλύτερη επιλογή για Πρόεδρος Δημοκρατίας, αλλά είπαμε: ο συμβιβασμός, του συμβιβασμού, ώ συμβιβασμέ…
-Η εξουσία στην υπηρεσία του λαού ή ο λαός στην υπηρεσία της εξουσίας; Τι από τα δύο συμβαίνει σήμερα;
-Ανεπιφύλακτα: Ο λαός στην υπηρεσία της Εξουσίας. Αυτό ισχύει. Μακάρι να το αντιλαμβανόταν απόλυτα ο Λαός. Το.. υποψιάζεται μεν, αλλά αυτό δεν αρκεί «για να γυρίσει ο Ήλιος»….
-Είναι γλυκό το ποτό της… εξουσίας;
Εξαρτάται πόσο «σε πιάνει» το ποτό . ‘Άλλους τους κάνει «τούρνα». Άλλους απλά τους ευθυμεί. Άλλοι δεν πίνουν , απλά το προωθούν… ως τοπικό προϊόν. Είναι το μέσον δηλ. για να προωθήσεις τον τόπο. Κυριολεκτικά, τσίπουρα, ξυνόμαυρο… σπουδαία πράγματα! Εγώ, έφτασα μέχρι τη φάση του δοκιμαστή. Δεν πάω παρακάτω, εκ φύσεως.
-Και μετά την πολιτική τι;
‘Όπως σας απάντησα εξ αρχής, η ΖΩΗ είναι πολλά πράγματα και η Πολιτική μεταξύ αυτών.
-Τι θα σημειώνατε στο προσωπικό σας ημερολόγιο, με κεφαλαία γράμματα, ως μότο ζωής σας
Η πρώτη λέξη που μου έρχεται αυθόρμητα είναι το ΕΔΟΚΑΜΕΝ… (Το θυμάστε το ανέκδοτο με τον έρανο;) Βέβαια, έλεγε η μάνα μου: δίνε παιδάκι μου για να σου δίνει…
Τελικά, μιλώντας σοβαρά για Εξουσίες και τα τοιαύτα,
ΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΟΣ ΑΜΜΟΥ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΘΑ «ΣΤΡΩΣΟΥΜΕ» ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ!
Συνεντεύξεις: Σοφία Γκαγκούση
