Συνεχίζεται για 17η χρονιά η επιτυχημένη σειρά των ομιλιών «Αστέρια και Άνθρωποι στη νέα χιλιετία» που διοργανώνουν το Γραφείο Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Νάουσας και η Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου - παράρτημα Νάουσας.
Η εναρκτήρια ομιλία με τίτλο «Γιατί οι τοξότες είναι Οφιούχοι και οι Δίδυμοι Ταύροι. Όταν τα άστρα και ο Ουρανός ήταν κοντά στους ανθρώπους» θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 20:00 στην αίθουσα διαλέξεων του Πολυχώρου Πολιτισμού «Βέτλανς».Ομιλητής θα είναι ο αστρονόμος-αστροφυσικός κ. Χαρίτων Τομπουλίδης.
Περίληψη ομιλίας
Ο άνθρωπός ήταν πάντα κοντά στον ουρανό και στα άστρα του. Τον αγαπούσε τον ουρανό και τον άκουγε. Όπως τα παιδιά άκουγαν τις γιαγιάδες να τους λένε παραμύθια. Και ο ουρανός με τη σειρά του, σαν μια πολύχρονη γιαγιά που αγαπάει τα παιδιά της, κάθε βράδυ μας διηγούνταν παραμύθια διαφορετικά. Παραμύθια που δε μας νανούριζαν μόνο, αλλά και μας μάγευαν και μας διέγειραν συγχρόνως. Και μας βοηθούσαν. Μας βοήθησαν για να επιζήσουμε πάνω στην Υδρόγειο. Μας βοηθούσαν να προσανατολιστούμε και στο χώρο και στο χρόνο.
Πολλά από τα παραμύθια αυτά ζουν ακόμη μέχρι σήμερα. Εμείς όμως δεν τα ακούμε. Η τεχνολογία μας έχει αποκόψει από τις ρίζες μας. Από την νηπιακή μας κούνια. Από την ομορφιά του έναστρου ουρανού. Ακούμε τώρα τα μέντιουμ. Τα προγράμματα των υπολογιστών. Τους αστρολόγους των Μ.Μ.Ε., είτε αυτά λέγονται τηλεοράσεις, είτε οθόνες smartphones (τι γελοίο όνομα: smart phone=έξυπνη φωνή). Και έτσι ξεκοπήκαμε από τις ρίζες μας. Πλέουμε ανερμάτιστοι στον αιθέρα. Και τα άστρα έφυγαν μακριά. Πολύ μακριά. Σε αποστάσεις ετών φωτός. Και αυτοί ακόμη οι ζωδιακοί αστερισμοί που μας καθόριζαν τον χρόνο στη ζωή μας, σήμερα καθορίζουν τη ζωή πολλών ανθρώπων με τα παραμύθια των αστρολόγων. Γιατί, τα σημερινά παραμύθια των αστρολόγων, μόνο τη τσέπη των αστρολόγων γεμίζουν με χρήματα και τίποτε άλλο. Κι έτσι ενώ παλιά τα παραμύθια της γιαγιάς του έναστρου ουρανού μας κρατούσαν ξύπνιους και επιζήσαμε, τα σημερινά παραμύθια των αστρολόγων μας κοιμίζουν και μας καταστρέφουν.
Tα παραμύθια του έναστρου ουρανού συνεχίζουν να λέγονται. Εμείς όμως δεν τ’ ακούμε. Αρκεί κάποτε τα κεφάλια που τα έχουμε στραμμένα προς τα κάτω και στις οθόνες των κινητών μας, να τα στρέψουμε προς τα πάνω. Στην οθόνη του ουράνιου θόλου.
