Το βιβλίο του «Αριστοτέλης και Αλέξανδρος – συνάντηση δύο μεγαλοφυών» παρουσίασε ο βεροιώτης υποστράτηγος ε.α. διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων, Γιάννης Παρίσης, το πρωί της Κυριακής (13 Νοεμβρίου) στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών Βέροιας. Για το βιβλίο μίλησαν ο Θωμάς Λιόλιος και ο ίδιος ο συγγραφέας, ο οποίος λίγο πριν από την παρουσίαση μίλησε στο «Λαό» για τους δύο άντρες που σημάδεψαν την Ελλάδα και την περιοχή μας ιδιαίτερα, αλλά και όλο τον κόσμο.
«Το βιβλίο προέκυψε ως μια προσπάθεια – έρευνα να βρούμε απαντήσεις στο τι δίδαξε ο Αριστοτέλης στο νεαρό Αλέξανδρο διότι για το περιεχόμενο της διδασκαλίας εδώ στη Μίεζα, δεν υπάρχουν ιδιαίτερα, γραπτά στοιχεία. Αλλά κι όταν έγινε βασιλιάς, ο Αριστοτέλης συνέχισε να συμβουλεύει τον Αλέξανδρο. Πάρα πολλά βιβλία έχουν γραφεί για τον Αριστοτέλη και εκατοντάδες για τον Μ. Αλέξανδρο, ωστόσο δεν υπάρχει μια έρευνα για την σχέση και τη διδασκαλία του φιλόσοφου στον μικρό Αλέξανδρο και πόσο επηρέασε το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του» μας είπε ο κ. Παρίσης.
Σε τι και πώς τον επηρέασε; ρωτήσαμε τον συγγραφέα «Το συμπέρασμα που καταλήγουμε είναι ότι πράγματι ο Αριστοτέλης συνέβαλε ώστε να διαπλάσει ένα φιλόσοφο κατακτητή. Ένα στρατηλάτη, φορέα ελληνικού πολιτισμού. Διότι τι θα ήταν ο Αλέξανδρος χωρίς τη μόρφωση που του έδωσε ο Αριστοτέλης; Ένας απλός κατακτητής, ευφυής μεν, χαρισματικός, αλλά χωρίς το πνευματικό, πολιτιστικό υπόβαθρο και τη μόρφωση που του έδωσε ο δάσκαλός του. Χωρίς αυτό το υπόβαθρο απλά θα κατακτούσε. Κι αυτό ήταν όλο. Έχοντας όμως αυτό το υπόβαθρο πήρε μαζί του τεράστιο αριθμό επιστημόνων, φιλοσόφων, καλλιτεχνών κ.λ.π., ένας αριθμός των οποίων εγκαθίσταντο σε κάθε πόλη με στόχο να μεταφέρουν τον ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα. Με την ισχύ του πολιτισμού επεβλήθη ο Αλέξανδρος, φτάνοντας ως την άκρη της γης, αναζητώντας τη μεγάλη θάλασσα που του έμαθε ο δάσκαλός του. Ηθελε να κατακτήσει όλο τον κόσμο αλλά δεν βρήκε τη μεγάλη θάλασσα. Έκανε όμως αυτό που έκανε… Μετέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό. Ακολούθησε η ελληνιστική εποχή μέσα στην οποία μεταφέρθηκε ο ελληνικός πολιτισμός και η γλώσσα και αποτέλεσε τη βάση της ρωμαϊκής εποχής, του ρωμαϊκού και δυτικού πολιτισμού στη συνέχεια. Άρα, εμμέσως ο Αριστοτέλης συνέβαλε στη μεταφορά του πολιτισμού μας, αφού μόρφωσε τον φορέα του πολιτισμού».
Ο Αριστοτέλης λοιπόν βρήκε έναν χαρισματικό ιδιοφυή μαθητή, με ένα μυαλό πάνω από τα ανθρώπινα και τον διέπλασε με τέτοιον τρόπο που τον έκανε φορέα πολιτισμού.
Η μεγάλη αδυναμία του Αλέξανδρου στη μάνα του
«Σε μερικά σημεία βέβαια δεν ακολούθησε τα του δασκάλου του και δεν μπορούσε να διοικήσει το απέραντο κράτος με τις αντιλήψεις της «πόλις – κράτος» διότι είδε μπροστά του με τι είχε να κάνει και πώς έπρεπε να διοικήσει. Απ’ την άλλη ο Αλέξανδρος είχε πολλές επιρροές από την μητέρα του και κάποιες εκρήξεις του χαρακτήρα του που γνωρίζουμε από την ιστορία ήταν μητρικές καταβολές, από την Ολυμπιάδα, που είχε κι αυτή τον πόνο της, εγκαταλελειμμένη απο τον Φίλιππο που γυρνούσε με διάφορες. Αυτή την αρνητική της διάθεση ο Αλέξανδρος την εισέπραττε και γι’ αυτό ήταν πάντα με το μέρος της μάνας του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία, τόσο που της επέτρεπε να ανακατεύεται ακόμα και στην διοίκηση του κράτους. Και ο Αριστοτέλης όμως, μέσα από τις εκστρατείες του Αλέξανδρου «άνοιξε» τις γνώσεις του, αφού ο Αλέξανδρος του έστελνε από την Ασία, ότι έβρισκε από την πανίδα και χλωρίδα των περιοχών αυτών, τα οποία ο Αριστοτέλης μελετούσε στο Λύκειό του στην Αθήνα. Λένε όλοι ότι ήταν ο πιο τυχερός φιλόσοφος που δεν χρειάστηκε να φύγει από την Ελλάδα για να μελετήσει ευρύτερα τη φύση» πρόσθεσε ο κ. Παρίσης.
Ο συγγραφέας χαρακτήρισε ευτυχή τη συνάντηση αυτών των δύο μεγαλοφυών ανδρών, του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου και ως θέμα τον συνεπήρε τόσο, που εργαζόταν πολλές ώρες και νύχτες με ιδιαίτερο ζήλο και ενδιαφέρον, για την ολοκλήρωση της έρευνας και της συγγραφής του βιβλίου του. Ενδιαφέρον υπήρξε και από την πλευρά του κοινού στο «Εκκοκκιστήριο» με το οποίο άνοιξε διάλογο ο συγγραφέας, απαντώντας σε ερωτήσεις και προβληματισμούς. Ενας από αυτούς ήταν, για μια φορά ακόμα, το πλήγμα της γλώσσας μας, από την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία.
Σοφία Γκαγκούση
