Γεννήθηκες και μεγάλωσες στον Τριπόταμο. Στα πρώτα χρόνια της ζωής σου, σε θυμάμαι σαν ένα παιδί έξυπνο, χαρούμενο και πολύ ζωηρό.
Σαν μεγάλωσες, σε θυμάμαι να χορεύεις τον «Πυρίχειο» χορό, με τη στολή του πόντιου, σαν αητός, χωρίς να πατάς στη γη.
Ασχολήθηκες με τα κοινά του χωριού.
Σε τίμησε το χωριό με το αξίωμα του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου, για τέσσερα χρόνια και Δημοτικό Σύμβουλο στο Δήμο της Βέροιας.
Δραστηριοποιήθηκες με πολλή αγάπη, στο Γηροκομείο της πόλης μας, γιατί ήθελες να προσφέρεις με ανιδιοτέλεια, στον συνάνθρωπο, σαν μέλος του Δ.Σ.
Ήθελες πάντα να προσφέρεις σε όλους από τα πιο ασήμαντα, έως και τα πιο σοβαρά, με τη φράση «ατος κριμαν εν». Στα εθνικά μας θέματα ήσουν μεγάλος πατριώτης, «γνήσιος πόντιος».
Επισκέφτηκες πολλές φορές τον Πόντο τις «αλησμόνητες πατρίδες» (όχι τις ξασμένες).
Μίλησες με πολλούς πόντιους στην Τραπεζούντα που σου έλεγαν, «εμείς τεσετερον ειμεστ».
Που περιέγραφες την Αγιά Σοφιά, τόσο παραστατικά, που νόμιζα πως βρισκόμουν κι εγώ εκεί.
Τελευταία μάθαινες την Τουρκική γλώσσα, για να καταλαβαίνεις καλύτερα τους συνομιλητές Τούρκους, όταν θα ξαναπήγαινες στον Πόντο.
Στον αείμνηστο πατέρα σου Αντώνη, στάθηκες φύλακας άγγελος, στη μακρόχρονη αρρώστια του και συνέχισες να τον περιποιείσαι πηγαίνοντας κάθε μέρα στο μνήμα του.
Στην αξιαγάπητη μητέρα σου Πουπουλα, ήσουν πάντα δίπλα της, για να της προσφέρεις τα πάντα.
Θα μείνει βαθιά χαραγμένη στα αυτιά μου η λέξη της μάνας σου, Κυριάκο, Κυριάκο.
Για τον υπέροχο αδελφό σου Γιάννη, ήσουν δίπλα περήφανος, για τα εθνικά και πατριωτικά του αισθήματα.
Τώρα που πας στο μακρινό σου ταξίδι, που σε κάλεσε ο Πανάγαθος Θεός, πιστεύω πως η πόρτα του παραδείσου θα είναι ορθάνοιχτη για σένα.
Καλό σου ταξίδι Κυριάκο της καρδιάς μας.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα.
Ανθή Ποζιάδου
