Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
αρχικά θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για τον «όγκο» του άρθρου, αλλά για πρώτη φορά θα σας παροτρύνω να το διαβάσετε, χωρίς φόβο και πάθος!
Επίσης πρέπει να απολογηθώ και για τη συχνή χρησιμοποίηση της λέξης ηλίθιος, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά, όταν στην πατρίδα μου έχουν μαζευτεί πολλοί θεματοφύλακες και παρτάκηδες (ενδιαφέρει μόνο η καρεκλίτσα, την οποία πρέπει να συντηρούν άλλα κορόιδα)!
Όπως βέβαια καταλαβαίνετε, αφού μεσολάβησε Τσικνοπέμπτη, το σημερινό μενού δεν μπορεί να έχει κοντοσούβλι, κεμπάπ και τυροκατευρή.
Περιέχει όμως, υπηρεσία αστυνόμο σαίνη, Μόνικα, εταιρεία κούτσι, θεματοφύλακες, τερματοφύλακες, Παρθενώνα, φωτογραφίες!
Και ξεκινώντας.
Επειδή είμαι ένας τσομπανάκος από την Καρδίτσα (πολιτιστική πρωτεύουσα Θεσσαλίας, μην το ξεχνάτε!), που του αρέσει η μπάλα και οι τερματοφύλακες (χωρίς παρεξήγηση!), αρχίζω και τελειώνω με μιας την κουβέντα, με τους διάφορους θεματοφύλακες, του πολιτισμού, της βλακείας, της ηλιθιότητας, της θεσούλας, της καρεκλίτσας, της … πολυθρονίτσας!
Εάν είστε μάγκες, να προτείνετε τρόπο για να συνδυαστεί, η δύσκολη ζωή του παρόντος που βιώνουμε, με το ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ παρελθόν.
Κοιτάξτε επιτέλους, εσείς οι άνθρωποι του πνεύματος, οι «θεματοφύλακες», εμάς τα καημένα ανθρωπάκια και μιλήστε ειλικρινά, αληθινά. Σταματήστε τα παραμυθάκια και τις ουτοπίες.
Αποφασίστε επιτέλους να μιλήστε με τους ζωντανούς ανθρώπους και όχι μόνο με νεκρούς. Αστυνόμε σαίνη, από τους ζωντανούς πληρώνεσαι και «δοξάζεσαι»!
Η πραγματικότητα δυστυχώς, δεν είναι όπως την περιγράφετε ή όπως θα τη θέλαμε.
Είναι εντελώς διαφορετική.
Είναι όπως τη βιώνει ο κάθε απλός άνθρωπος και όχι εσύ, … ω θεματοφύλακα!
Και ο Μητσοτάκης (φάδερ!), με τη βασίλισσα Ελισάβετ αποφασίσανε θεματοφύλακες να γίνουν, για αυτό είναι έτοιμοι να δηλώσουν συμμετοχή στο επόμενο σαρβάιβορ!
Την εβδομάδα που μας πέρασε, φίλοι μου, ταξιδεύοντας προς μία ακριτική πόλη, συνομιλούσα με ένα νεαρό επιστήμονα, «πεταμένο» στα αζήτητα από το σύστημα, που έχουν στήσει και προστατεύουν οι θεματοφύλακες της αναξιοκρατίας, οι θεματοφύλακες του …τίποτα με μπόλικο καθόλου!
Γνωρίζοντας τη λατρεία και το πάθος που έχει για τον πολιτισμό, τον ρωτώ.
Πες μου, ρε … Κωστίκα ποια η γνώμη σου, για το θέμα της εταιρείας που θέλει να κάνει επίδειξη μόδας, στον Παρθενώνα. Μου κάθισε στο στομάχι, του είπα.
Μεταξύ μας, τι άλλο περιμένατε να πει ο χοντρούλης σας.
Βέβαια συνέχισα, εάν θυμηθώ πως στην προηγούμενη ζωή, ήμουν ένα εύσωμο μοντελάκι, γιατί όχι!
Γιάννη, μου απαντά … ο Κωστίκας. Κανένα πρόβλημα.
Να γίνει, γιατί όχι. Σε συνεργασία - συνεννόηση με τους αρμόδιους.
Αφού είπαμε, πολλά και διάφορα, φθάσαμε στον προορισμό μας και στο ελαφρύ περπάτημα, που κάναμε … βλέπεις αυτά τα υπέροχα διατηρητέα, παραδοσιακά κτίσματα, μου λέει.
Δεν θαυμάζεις την αρχιτεκτονική τους;
Θέλεις να βάλουμε στοίχημα σε πόσο καιρό θα πραγματοποιηθεί η κατάρρευσή τους;
Και ο πολιτισμός χρήματα, χρειάζεται χοντρούλη μου!
Το νέο, το καινούριο, μπορεί και αυτό να είναι υπέροχο, με τα ίδια χρήματα που ξοδεύουμε για να γίνει το άσχημο!
Και αφού η κουβέντα έχει σχέση με ηλίθιους θεματοφύλακες και όχι ικανούς τερματοφύλακες, θα σας διηγηθώ μία μικρή ιστοριούλα, αληθινή βεβαίως, βεβαίως!
Πριν από λίγα χρόνια, ένας νέος, μαθητής και τερματοφύλακας ταυτόχρονα (σύμπτωση!), ήταν δεν ήταν δεκαπέντε ετών, βρέθηκε στη Γερμανία με κάποιο πρόγραμμα, παρέα με άλλους νέους από δεκάδες χώρες.
Ήταν η εποχή, που είχε ξεσπάσει η κρίση.
Κάποια στιγμή, μία υπεύθυνη του προγράμματος, λέει στο δεκαπεντάχρονο ελληνόπουλο.
Είσαι από αυτούς που δίνουμε χρήματα για να ζείτε.
Ο μικρός αισθάνθηκε προσβεβλημένος, ταπεινωμένος, «ξεφτιλισμένος», … αλλά ταυτόχρονα και περήφανος για την καταγωγή του, που του είχε μιλήσει η οικογένειά του και όχι εσύ άθλιε, τιποτένιε θεματοφύλακα, που έχεις διαλύσει την εκπαίδευση!
Προφανώς και δεν ευθύνεσαι, για την πραγματικότητα, στην οποία καλείται να ζήσει ο δεκαπεντάχρονος! Είπαμε, εσύ είσαι θεματοφύλακας!
Και τι έγινε, ρώτησε ο άθλιος μπαμπάς, που προφανέστατα ευθύνεται και αυτός.
Ο Θεός ήταν μαζί μου, είπε ο μπόμπιρας!
Μας πήγανε σε κάποιο μουσείο.
Μπαμπά, ήταν απίστευτο. Σαν να βρισκόμουν στην πατρίδα. Εάν εξαιρέσεις κάτι προτομές Γερμανών, όλα τα υπόλοιπα ήταν αντίγραφα δικά μας! Αισθανόσουν παντού την Ελληνικότητα.
Την στιγμή που πήγε να αρχίσει η κυρία την ξενάγηση, αυθόρμητα πετάχτηκα και είπα στους φίλους μου. Τώρα θα σας μιλήσω εγώ. Εδώ μέσα όλα είναι Ελλάδα!
Η υπεύθυνη, αφού κοκκίνισε, πρασίνισε, της ήλθε και το τελειωτικό χτύπημα, όταν ένας νέος που ήταν από το Μεξικό, είπε.
Φίλε …, το γνωρίζουμε από το σχολείο μας, από την παιδεία μας, ότι όλα αυτά εδώ μέσα, είναι ελληνικά!
Δε μου λες, τώρα ηλίθιε καρεκλοκένταυρε, ποιος είναι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο θεματοφύλακας!
Βέβαια δεν σε κατηγορώ, διότι και εσύ ένας άθλιος νεοέλληνας είσαι, σαν και μένα, που προσπαθείς να κρύψεις την κακομοιριά σου, τη φτώχεια σου, τον αναλφαβητισμό σου, πίσω από την καρέκλα που έχεις και το ότι είσαι μέλος σε ανώτατα συμβούλια.
Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ, δεν εκφράζει τον δυτικό πολιτισμό.
Είναι ολόκληρος ο πολιτισμός από μόνος του, και δεν έχει ανάγκη από κανέναν θεματοφύλακα της πεντάρας, διότι είναι ο ίδιος θεματοφύλακας από μόνος του.
Σιγά μην έχει ανάγκη ο Παρθενώνας, την δική μου νεοελληνική γελοιότητα.
Άρα αντί να καμαρώνεις, επειδή είσαι ο θεματοφύλακας, καλό θα ήταν να αναρωτηθείς, εάν ζούσες εκείνη την εποχή, όπου ο καθένας έπρεπε να έχει προσόντα για να είναι κάποιος, ακόμα και στην πιο «ποταπή» θέση, εσύ τι θα ήσουν;
Μεγαλουργήσανε τότε, επειδή γνωρίζανε την πραγματικότητα και επιδιώκανε την τελειότητα, για το κοινό καλό.
Δεν δίνανε σημασία, στις ανέξοδες και θορυβώδεις αερολογίες, που τις λέτε ανά πάσα στιγμή, για το προσωπικό σας συμφέρον!
Σταματήστε να κρύβεστε πίσω από γίγαντες για να μη φανεί ότι είστε νάνοι.
Μας πρόσβαλε η εταιρεία Gucci. Μα τόσο κακόμοιροι, γίναμε!
Από το δαίμονα του διαδικτύου, «αλιευθήκανε» οι παρακάτω φωτογραφίες, στις οποίες φαίνεται
η φωτογράφηση με μοντέλα του Ντιόρ στις Καρυάτιδες, το 1951 για το διάσημο γαλλικό περιοδικό Paris Match και η Isadora Dunkan και οι Καρυάτιδες το 1920 σε φωτογραφία του Edward Steichen.
Δε μου λέτε, ορέ θεματοφύλακες, στα τόσα χρόνια που περάσανε από τη φωτογράφηση, χάθηκε η μοναδικότητα του πολιτισμού μας και των μνημείων μας;
Προφανώς και όχι. Αυτό που μεσολάβησε, στο διάβα του χρόνου, είναι οι ηλίθιοι που είχανε θέσεις κλειδιά και χρίσανε τον εαυτό τους ως θεματοφύλακα ιδεών και αξιών.
Αφήστε επιτέλους τις θεσούλες σας και μιλήστε ελληνικά, όπως αρμόζει σε πνευματικούς ταγούς.
Τα χρόνια περάσανε και οι τότε δεκαπεντάχρονοι, ρωτούν επίμονα, γιατί χρεοκόπησε η χώρα.
Η πατρίδα μας λεβέντες μου, χρεοκόπησε, κοινώς τα έπαιξε, διότι νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη μας και για τίποτα άλλο.
Πως θα καταλάβουμε τη θεσούλα και θα πάρουμε κανά προγραμματάκι ευρωπαικό, βεβαίως, βεβαίως!
Μαζευτήκαμε, δημιουργήσαμε οργανωμένες ισχυρές ομάδες, συντεχνίες τις ονομάσαμε και όλοι μαζί, πελατειακά κόμματα, αδηφάγα συνδικάτα, διαπλεκόμενες επιχειρήσεις, επιδιώξαμε την ικανοποίηση του προσωπικού συμφέροντος.
Ως αποτέλεσμα ήλθε η χρεοκοπία, αφού φροντίσανε οι πάσης φύσεως θεματοφύλακες να απαξιώσουν-καταργήσουν τους θεσμούς, τους κανόνες λειτουργίας μιας κοινωνίας, δηλαδή!
Θα τελειώσουμε με μία φανταστική συνάντηση και μία τηλεφωνική συνομιλία, επίσης στη φαντασία του ευσωμούλη.
Ο χοντρούλης σας κατέχει θέση κλειδί και έχει συνάντηση με μία ομάδα πολιτών, που ζητά την ένταξη σε πρόγραμμα για να σωθεί, το δίδυμο λουτρό της Βέροιας.
χοντρούλης: συμφωνώ απόλυτα μαζί σας και απορώ τόσα χρόνια, γιατί δεν έγινε τίποτα.
κάποιος: έπρεπε να περάσει ένα διάστημα για να γίνει η ωρίμανση! Θα χρειαστεί ένα εκατομμύριο ευρώ για την ολοκλήρωση του έργου.
χοντρούλης: έλεος, πάλι λεφτά θέλουμε.
κάποιος: το ποσό κύριε χοντρούλη, δεν είναι δα και τόσο μεγάλο. Πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να βρεθεί, εάν υπάρχει καλή θέληση.
χοντρούλης: θέληση υπάρχει και πολύ μάλιστα. Γύρω στα διακόσια κιλά, αλλά …
κάποιος: δεν υπάρχει αλλά, εάν θέλουμε όλα είναι δυνατά!
χοντρούλης: εσείς επιθυμείτε;
κάποιος: βεβαίως. Με όλο μας το είναι.
χοντρούλης: πολύ ωραία. Κανένα πρόβλημα. Κάντε το. Και για να σας βοηθήσω, για να μην με καταριέστε, να σας υπογράψω ένα μνημόνιο τιμής που θα παραδέχομαι την τιμή των συμβόλων και την σημασία στο έργο των θεματοφυλάκων. Επίσης στο μνημόνιο θα εκφράζω το θαυμασμό μου για τους βουλευτές που επιθυμούν να μη γίνει η επένδυση στο ελληνικό, για να διατηρηθεί η ιερότητα του χώρου. Το αεροδρόμιο άλλωστε είχε μεγάλη αξία σε αρχαιολογικότητα! Όχι μόνο θα τα υπογράψω, αλλά θα βάλω και δύο μεγάλες στρογγυλές σφραγίδες!
κάποιος: φοβάμαι πως δεν μας καταλαβαίνετε.
χοντρούλης: τι, θέλετε οι σφραγίδες να είναι πολύγωνες; Τώρα αμέσως, να φωνάξω το γραμματικό μου. Να τις κάνω τρεις τις σφραγίδες;
κάποιος: προφανώς μας δουλεύετε,
χοντρούλης: έχετε μάθει στα μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα! Τέλος πάντων. Δέχομαι οι σφραγίδες να γίνουν ένα εκατομμύριο. Είμαι διατεθειμένος και υπερωρίες να κάνω! Διακοπές το καλοκαίρι μη σώσω και πάω. Σφραγίδες και υπογραφές να βάζω!
κάποιος: συγνώμη που σας το λέω, αλλά είστε ένας εύσωμος νεάτερνταλ!
χοντρούλης: το εκατομμύριο υπάρχει, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και προτεραιότητες. Θα τηλεφωνεί ο ανθρωπάκος για ασθενοφόρο και δεν θα πηγαίνει διότι δεν θα έχει καύσιμα. Θα καλείς στην αστυνομία, στην πυροσβεστική, και τα οχήματα δεν θα μπορούν να μετακινηθούν, ένεκα μη συντήρησης. Έχετε ιδέα τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, ή μιλάτε μόνο με νεκρούς!
Εκείνη τη στιγμή κουδούνισε το τηλέφωνο, η αγαπημένη μου γυναικούλα ας σταματήσει το διάβασμα και:
Μόνικα: παρακαλώ ποιος είναι στο τελέφωνο. Παχουλό μου μοντέλο εσύ; Τι κάνεις αστέρι μου, ήλιε μου, φως μου, σελήνη μου, εξωγήινέ μου, σουτζουκάκι μου, σιρόπι μου, …
χοντρούλης: (μονολογεί), α ρε άτιμη ζωή που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις. Αντί να πάω στο διάστημα, αναζητώ το εκατομμύριο!
Μόνικα: πόσο μωρό μου σε αγαπώ και ένας και ένας στραβός το βλέπει (γυναίκα της ζωής μου ο Ζωιδάκης τα λέει, όχι εγώ!). Επήρα τηλέφωνο στην Gucci και το εκατομμύριο το δίνουνε.
χοντρούλης: μήπως να βάλουμε κανά δυό εκατομμυριάκια ακόμη, για να στηλώσουμε κάποια ετοιμόρροπα διατηρητέα. Κρίμα είναι!
Μόνικα: ότι θέλει ο αφρατούλης μου, ο αρκουδάκος μου, το ελεφαντάκι μου. Αλλά να ξέρεις πλέον ανήκω στον συμμαθητή μου, στον Ηρακλέα μου.
χοντρούλης: (πάλι μονολογεί) στείλε εσύ τα εκατομμύρια σε ευρώ, και ας ανήκεις όπου γουστάρεις! Λοιπόν κύριοι δέχεστε να γίνει η επίδειξη, σε πλαίσια που δεν θα προσβάλλουνε το χώρο και την αισθητική του μνημείου και τα έσοδα να τα πάρετε για εργασίες που αφορούν τον πολιτισμό!
κάποιος: δεν είναι δυνατόν να εμπορευματοποιούνται τα πάντα.
χοντρούλης: έχετε απόλυτο δίκιο. Συμφωνώ μαζί σας. Το μνημόνιο που θα υπογράψουμε, θα το ονομάσουμε θεματοφύλακα της αξιοπρέπειας και πορευθείτε μαζί του!
Η πατρίδα τούτες τις δύσκολες στιγμές απαιτεί την ύπαρξη ικανών τερματοφυλάκων και όχι ηλίθιων θεματοφυλάκων. Επιβάλλεται να αποκρούσουμε τις σέντρες των εμμονών και τα σουτ της κατάρρευσης!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
