Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
την καψούρα του Ευκλείδη, με την Σκάρλετ Γιόχανσον (μακρινή ξαδέλφη του ποδοσφαιριστή Γιόχανσον της ΑΕΚ!), την γνωρίζω καιρό, αλλά δεν σας την αποκάλυπτα, διότι ως γνωστόν η κίτρινη δημοσιογραφία (όπως λέμε κίτρινα γάντια, καμία σχέση!), δεν με ελκύει.
Τώρα όμως που την δημοσιοποίησε, μπορώ και γω να συμπληρώσω, ορισμένες πιπεράτες λεπτομέρειες, που τυγχάνει να ξέρω, καθώς επίσης και το πως γνωρίστηκα με τον Ευκλείδη και εκείνος πως γνώρισε, τον σύντροφο Κουτσονίκα, που είναι και σύμβουλος πρωθυπουργού, τώρα.
Βλέπετε οι καιροί αλλάζουν και αφήσαμε τη λάντζα και «πιάσαμε» τις καρέκλες.
Άλλωστε όλοι για μία καρέκλα ζούμε!
Που λέτε λοιπόν φίλοι μου, μεγάλος έρωτας, αλλά ανεκπλήρωτος.
Μοντελάκι η Σκάρλετ και «ατακτούλα», την «παρακολουθούσε», την κυνηγούσε, αλλά εκείνη δεν χαμπάριαζε.
Ταξιδάκια με τον γνωστό μας Αλέξη, τη μεγάλη της καψούρα.
Άλλωστε έτσι γνώρισε ο Ευκλείδης, τον Αλέξη μας!
Αφού λοιπόν για μία ακόμη φορά σας υπενθυμίσω, ότι τα ονόματα και τα πρόσωπα είναι τυχαία και καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική σκηνή της χώρας, σας μεταφέρω στην ελληνική ταινία, τα κίτρινα γάντια.
Στις θέσεις των αξέχαστων Σταυρίδη και Γκιωνάκη, ο Ευκλείδης και ο σύντροφος αγωνιστής, Βενεζουελάνος επαναστάτης Κουτσονίκας, αντίστοιχα!
Σε μία από τις αμέτρητες καταδρομικές εφόδους του (είχε πάρει δανεική τη στολή από τον βατραχάνθρωπο Πάνο!), στο καφενείο των Αγίων Θεοδώρων και …
Ευκλείδης: ποιος είναι δω!
Κουτσονίκας: εμείς οι δυό! Τι θέτε, θέτε, τίποτα;
Ευκλείδης: έχει μια πορτοκαλάδα, ρε (μπορεί να είχε πει και κοκτέιλ, δεν θυμάμαι καλά!)
Κουτσονίκας: πορτοκαλάδα θέτε, από πορτοκάλια;
Ευκλείδης: όχι από μούσμουλα!
Κουτσονίκας: χε, χε, …καλό!
Ευκλείδης: νααα, που το ρίξαμε και οι δύο στις τσακπινιές και πως θα βγάλουμε άκρη. Φέρε μία πορτοκαλάδα, ρε!
Κουτσονίκας: πορτοκαλάδα θέτε;
Ευκλείδης: πορτοκαλάδα, λεμονάδα, ότι να ναι. Κάτι να πιω τέλος πάντων!
Κουτσονίκας: λεμονάδα θέτε;
Ευκλείδης: άντε λεμονάδα,
Κουτσονίκας: από λεμόνια;
Ευκλείδης: ο ρε, τι θα γίνω εγώ με δαύτο νεεεε! Ρε έχει μία γκαζόζα!
Κουτσονίκας: γκαζόζα θέτε;
Ευκλείδης: γκαζόζα, σόδα, ότι να ναι!
Κουτσονίκας: σόδα θέτε;
Ευκλείδης: ο ρε, τι θα γίνω εγώ με σένα!
Κουτσονίκας: ε ναι! Μία μου λέτε λεμονάδα, μία πορτοκαλάδα, μία σόδα. Τι θέλετε τέλος πάντων;
Ευκλείδης: άκου δω. Μία και όξω. Πορτοκαλάδα, α και στάσου. Μη το ξαναπάμε από την αρχή! Κουτσονίκας: πορτοκαλάδα. Να στη δώσω,
Ευκλείδης: άντε δώσε, να τελειώνουμε. (κοιτώντας μία φωτογραφία), ρε, δε μου λες ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, είναι αυτός;
Κουτσονίκας: όχι, Έλληνας είναι!
(και αφού βρήκε τα κίτρινα γάντια, μπορεί να ήταν και ροζ δεν θυμάμαι καλά!), συνεχίστηκε ο απολαυστικός διάλογος:
Ευκλείδης: ποιος καθόταν εδώ, σε αυτό το τραπέζι;
Κουτσονίκας: στο τραπέζι κανένας. Κάθονται οι άνθρωποι στα τραπέζια!
Ευκλείδης: ποιοι κάθονταν, εδώ μωρέ. Όχι στο τραπέζι, στις καρέκλες,
Κουτσονίκας: ά, στις καρέκλες, τώρα μάλιστα. Αλλά εσείς μου λέτε στο τραπέζι. Στο τραπέζι δεν κάθονται οι άνθρωποι!
Ευκλείδης: ρε πανάθεμά τον. Ρε λεβέντη μου, σε αυτές εδώ τις καρέκλες που είναι και οι δύο πορτοκαλάδες. Ποιοι καθότανε;
Κουτσονίκας: εδώ, σε αυτές τις δύο καρέκλες, που είναι και οι δύο πορτοκαλάδες, ποιος καθότανεεε
Ευκλείδης: επιτέλους, σπίρτο μονάχο, είσαι!
Κουτσονίκας: δεν ξέρω! … αλλά πάλι δύο πορτοκαλάδες, κανά ζευγαράκι θα τανε! Έρχονται πολλά ζευγαράκια, εδώ και χοντροί (εμένα εννοούσε, είχα περάσει νωρίτερα!)
Ευκλείδης: πολλά ε, και δε μου λες αυτό το ζευγαράκι, που καθόταν σε αυτό το τραπέζι, … στις καρέκλες, …
Κουτσονίκας: στις καρέκλες …
Ευκλείδης: στις καρέκλες πανάθεμά σε, λοιπόν λέω. Αυτό το ζευγαράκι, που καθόταν εδώ, …
Κουτσονίκας: στις καρέκλες …
Ευκλείδης: είπαμε στις καρέκλες. Τις καρδιές μας θα χαλάσουμε τώρα. Είμαστε άνδρες και το λόγο μας τον κρατάμε. Στις καρέκλες, …
Κουτσονίκας: μάλιστααα
Ευκλείδης: τι μάλιστα μωρέ. Ρε, με τον ηλίθιο που μπλέξαμε. Σε ρωτάω, το ζευγαράκι που καθότανε εδώ, που στο λύκο, έχει πάει τώρα!
Κουτσονίκας: ε πιτσουνάκια είναι, θα πήγανε προς τα πευκάκια. Τα ζευγαράκια το πρωί πηγαίνουν προς τα πευκάκια και το βράδυ στην αμμουδιά!
Ευκλείδης: ώστε έτσι λοιπόν με τα ζευγαράκια. Είτε μέρα είναι, είτε νύχτα, την κουτσοκέλα τους θα την κάνουνε!
Κουτσονίκας: έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Και εγώ αγαπάω μία, δεκαεννέα χρόνια, αλλά δε με θέλει!
Όπως καταλάβατε φίλοι μου, η κοπέλα που αγαπούσε από τότε, ο σύντροφος Κουτσονίκας, είναι η ωραία Ελένη, όχι του Πάρη, αλλά της τηλεόρασης!
Η συνέχεια πάντως έχει ως εξής!
Επειδή, ο Ευκλείδης ήταν μεν ομορφόπαιδο, αλλά φοβήθηκε κιόλας, διότι δεν ήξερε τι θα συναντήσει, φώναξε και τον φίλο Πάνο για ενισχύσεις. Από τότε γνωριζότανε!
Κάνανε λοιπόν έφοδο στην αμμουδιά και αντίκρισαν δύο αντίσκηνα.
Στο ένα ήμουν εγώ με τη Μόνικα και στο άλλο ο Αλέξης με την Σκάρλετ!
Ο Ευκλείδης, τους έκανε τσακωτούς (σας πληκτρολόγησα στην αρχή ότι ο μεγάλος έρωτας της Σκάρλετ, ήταν ο Αλέξης!), ο Πάνος για να συμπαρασταθεί στον φίλο του, φώναξε τους λοκατζήδες (από τότε τόχε το καταδρομικό!) και έγινε της Καλλιόπης το κιγκλίδωμα, όπως θα έλεγε και ο σύντροφος Ζουράρις!
Εγώ από τον μεγάλο χαμό βγήκα όξω, γνωστός όμως στο χώρο του μόντελινγκ, η Σκάρλετ με αναγνώρισε, ήλθε με αγκάλιασε, με φίλησε, …η Μόνικα τα πήρε στο κρανίο (και τα μοντέλα ζηλεύουνε!), από τότε άρχισε να ξανασκέφτεται τον συμμαθητή της τον Ηρακλή, ο Ευκλείδης έδωσε εντολή στα κομάντο να με συλλάβουνε, την Σκάρλετ την συλλάβανε οι βατραχάνθρωποι και έτσι … τα έφερε η μοίρα να γνωρίσω και το σύντροφο Αλέξη και το σύντροφο Ευκλείδη και τον Πάνο.
Με αυτόν τον περιπετειώδες τρόπο γνωρίστηκε και ο Ευκλείδης με τον Αλέξη, ο οποίος για να τον ηρεμήσει του υποσχέθηκε να τον κάνει υπουργό, όταν εκείνος θα γινότανε πρωθυπουργός και με τη σειρά του ο Ευκλείδης υποσχέθηκε στον Κουτσονίκα, να τον κάνει σύμβουλο, όταν εκείνος θα γινόταν υπουργός και … ζούνε αυτοί καλά και εμείς χειρότερα!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
