Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης
Η είδηση έπεσε σαν βόμβα στα κεφάλια των ανυποψίαστων. Πρέπει όμως να πούμε ότι οι υποψιασμένοι το περίμεναν, ξέρουν πού το πάει αυτή η ιερή συμμαχία των υπαλλήλων της πιο σκληρής και απάνθρωπης μπουρζουαζίας που γνώρισε μέχρι σήμερα στην ιστορία του ο πλανήτης γη.
Τι τρόμαξε τους ρομαντικούς, τους κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες, τους αριστερούς που βγάζουν φλας αριστερά και στρίβουν δεξιά όπως πολύ σωστά το αποτύπωσε ο συγχωρεμένος πια μεγάλος κωμικός της πατρίδα μας Χάρυ Κλυν;
Τους τρόμαξε η ίδια η αφέλειά τους να πιστέψουν ότι ο καπιταλισμός έχει κάτι ανθρώπινο πρόσωπο;
Ποτέ τους δεν πίστευαν ότι αν υπήρξαν και κάποιες λευκές …… νύχτες και μέρες που η εργατική τάξη, γενικά οι εργαζόμενοι παίρνανε κάποια ανάσα και έκαναν κανένα λαϊκό μπάνιο στη θάλασσα, δεν ήταν γιατί οι καλοί οι αστοί τους τα χάρισαν. Όχι μόνο δεν τους δεν τους χαρίστηκε τίποτα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Οι κατακτήσεις τους όλες ήταν αποτέλεσμα του οργανωμένου εργατικού κινήματος και όχι μόνο. Ήταν και παραχώρηση λόγου του δέους που είχαν απέναντί τους με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο που επικεφαλής του ήταν η Σοβιετική Ένωση που καλυτέρευε συνεχώς την ζωή των πολιτών. Πράγματα που εδώ με την «ελευθερία» τους τα στερούν. Στερούν τη δωρεάν υγεία, τη δωρεάν παιδεία, τα 7ωρα των εργαζομένων, τις τεράστιες κοινωνικές παροχές, π. χ. ο κατώτερος μισθός στην ΕΣΣΔ ήταν 140 ρούβλια και με 10 ρούβλια πλήρωνες το νοίκι, το νερό, το γκάζι, το θέατρο, τον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Κάθε βράδυ ένα εκατομμύριο πολιτών από το σύνολο των 10 εκατομμυρίων της πρωτεύουσας Μόσχας ήταν στο θέατρο, στο σινεμά, σε κάθε λογής εκδήλωση, όπερα, Μπολσόι κλπ. Αυτά όλα ήταν κατακτήσεις της σχεδιασμένης οικονομίας.
Και εδώ τι ζούμε; Μία άναρχη παραγωγή που το αποτέλεσμά της αντί να το καρπωθεί αυτός που το παράγει, το καρπώνεται ο κεφαλαιοκράτης. Το αποτέλεσμα;
Οι έξι πιο πλούσιοι άνθρωποι στον κόσμο να κατέχουν αυτό που κατέχουν τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αν αυτό δεν σηματοδοτεί την σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος, τότες τι δείχνει αυτή η αθλιότητα;
Και ας γυρίσουμε λίγο στην αρχή του γραπτού μας. Γιατί οι ανυποψίαστοι ξαφνιάστηκαν; Γιατί λέει η Βουλή της Αυστρίας ψήφισε νόμο να δουλεύουν οι εργάτες 12 ώρες τη μέρα ή 60 ώρες τη βδομάδα. Μα τι κάνανε σε πρώτη φάση να πλουτίσουν περισσότερο; Κόψαν παντού όλο τον κόσμο μεροκάματα και συντάξεις. Αφού τα χάνουν κάποιοι, κάποιοι τα καταχωνιάζουν. Και έπεται συνέχεια… Αυτή την εξυπηρέτηση προς την πλουτοκρατία την κάνουν μαζί με τα των αστικών αντιλήψεων κόμματα και αυτά που αρέσκονται να λέγονται σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά.
Υπάρχει λύση σε αυτόν τον νεομεσαίωνα που μας ετοιμάζουν; Βεβαίως, ναι! Τώρα φαίνεται πιο καθαρά από ποτέ έως σήμερα. Αυτή είναι η οργανωμένη πάλη της εργατιάς που παρόλη τη συκοφαντία στις χώρες που κατέκτησε την εξουσία, σήμερα και κάθε μέρα πιο πολύ θα ξεκαθαρίζει το μέγεθος της συκοφαντίας. Και αυτό γιατί εκεί ο άνθρωπος γνώριζε πως πρέπει να ζει ο άνθρωπος και κάθε μέρα θα γίνεται πιο απαιτητικός…
*Μέτερνιχ: Αυστριακός πολιτικός που ίδρυσε την ιερή συμμαχία Και αντιτάχθηκε όσο κανείς άλλος την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1821 τους Τούρκους
