Είμαι κάτω από ένα δένδρο.
Στα κλαδιά του 22
δικηγόροι
και στην σκιά του
κατηγορούμενοι κάθε λογής
διαβάζουν το δίκαιο της Αφρικής..
Μετά φεύγω. Πηγαίνω στο σχολείο,
όπου κάνω μαθήματα υποκριτικής υπομονής.
Μετά παίζω με τους ανέμους,
κι` έπειτα σινεμά
σε όποιο έργο και νάναι,
αρκεί να παίζει η Κλαούντια Καρντινάλλε.
Φωνάζω τους φίλους μου.
Τους προσφέρω από ένα κομμάτι κέικ.
Αυτοί βγάζουν τα δαχτυλίδια τους.
Μερικοί έχουν κρύψει χρόνια .
Στην άκρη του δρόμου
περνά ένας ποδηλάτης φωνάζοντας την Τροία
που είναι η Ελένηηηηηηηηη…
Τα μαγαζιά έχουν
όλα αναμμένα φώτα εκτός από δύο
που γράφουν …βαρεθήκαμε…
και στο περίπτερο
οι εφημερίδες γράφουν
…η μοναξιά φοβάται τους ανθρώπους που είναι ΜΑΖΙ…
Στην γωνία Ομήρου και Παυσανία
έξι γυναίκες κρατούν ομπρέλες
περιμένοντας την βροχή .
Μια φορά η βλάστηση
στον έντιμο βίο της
ρωτούσε τους περιηγητές
για τον χαρακτήρα της Τροπικότητας.
Δεκαπέντε προφήτες
μετανάστευσαν στις Ηνωμένες πολιτείες.
Έξαλλοι ρήτορες αναζητούν
μια κλασσική περίοδο.
Ένας υψώνει τα χέρια του και ρωτά.
Γιατί το κολλέγιο της πραγματικότητας ρωτά συνεχώς
τι σημαίνει αυτό το
…..στις αμμουδιές του ΟΜΗΡΟΥ;…
Γιάννης Ναζλίδης
29 Ιουνίου 2019
