Όλα χάνονται. Του καθενός έρχεται η ώρα.
Όλα
μένουν. Εγώ φεύγω.
Εσείς
να δούμε τώρα.
Οδυσσέας Ελύτης
Την ημέρα που γράφεται το κείμενο αυτό-1η
Σεπτεμβρίου 2019-, ο γράφων κλείνει ακριβώς τριάντα χρόνια εργασίας στην ΚΕΠΑ
του Δήμου Βέροιας. Όμως σήμερα δεν θα αναφερθώ σε αυτή την προσωπική στιγμή.
Σήμερα θα αναφερθώ στην αποχώρηση του Γιάννη
Καμπούρη από τη διεύθυνση της ΚΕΠΑ, λόγω συνταξιοδότησης, γιατί αισθάνομαι την
ανάγκη να καταθέσω την προσωπική μου άποψη. Θα προσπαθήσω να μην παρασυρθώ από
συναισθήματα.
Τον Γιάννη τον γνώρισα πριν από τριάντα
χρόνια, όταν με αφορμή την έναρξη εργασίας μου στην τότε ΔΕΤΟΠΟΚΑ, ο τότε
Δήμαρχος Βέροιας Ανδρέας Βλαζάκης και ο τότε διευθυντής του Δήμου Βέροιας
Χρήστος Σκουμπόπουλος μου είπαν να τον συναντήσω την πρώτη ημέρα μου στην τότε
ΔΕΤΟΠΟΚΑ. Εκείνος εργάζονταν ήδη δύο μήνες. Τον συνάντησα μέσα σε χαλάσματα και
οικοδομικές εργασίες στην Στέγη στον τέταρτο όροφο, μου έδειξε τα λογιστικά
βιβλία της επιχείρησης, στοιβαγμένα σε ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι και σκεπασμένα
με ένα μουσαμά για να μην σκονίζονται. Μου είπε ότι χρειάζονταν έναν
οικονομολόγο γιατί ο προηγούμενος τα είχε παρατήσει. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία
μου με τον Γιάννη Καμπούρη στην ΔΕΤΟΠΟΚΑ, αυτός ως διευθυντής και ο γράφων ως
Προϊστάμενος Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών.
Από τότε έγιναν πολλά στον κοινωνικό τομέα και
στον τομέα πολιτισμού στην Βέροια. Τα περισσότερα από αυτά είχαν την σφραγίδα
της ΔΕΤΟΠΟΚΑ και αργότερα της ΚΕΠΑ. Τέθηκαν οι βάσεις και οι προϋποθέσεις για
να αποκτήσει η Βέροια, υποδομές τόσο κτηριακές, εξοπλισμού όσο και ανθρώπινου
δυναμικού και να μπεί στην πρωτοπορία των πόλεων της Ελλάδας σε αυτούς τους
τομείς. Είναι καταλυτική η συμβολή των τότε δημοτικών αρχών(Ανδρέας Βλαζάκης
και Γιάννης Χασιώτης). Χωρίς αυτούς δεν θα είχε η Βέροια αυτήν την καλή εικόνα
στον πολιτισμό. Η υλοποίηση όμως όλης αυτής της προσπάθειας ανατέθηκε στην
ΔΕΤΟΠΟΚΑ, της οποίας ο διευθυντής Γιάννης Καμπούρης μαζί με το τότε προσωπικό
εργάστηκε αδιάλειπτα.
Μερικά από τα έργα που υλοποίησε τότε η
ΔΕΤΟΠΟΚΑ με διευθυντή τον Γιάννη Καμπούρη ήταν:
1. Η ενοποίηση το 1989 όλων των νομικών
προσώπων του Δήμου Βέροιας που
ασχολούνταν με τον πολιτισμό και η δημιουργία της ΔΕΤΟΠΟΚΑ.
2. Η ένταξη της ΔΕΤΟΠΟΚΑ στον αναπτυξιακό νόμο
1262/82 και κάλυψη περίπου του μισού κόστους ανακαίνισης των κτηρίων του
σημερινού δημαρχείου, της Στέγης, του Άλσους, της δημοτικής βιβλιοθήκης και του
κτηρίου Τσαρτσάνη στην Μπαρμπούτα με δωρεάν επιχορήγηση από το Δημόσιο. Στα
έργα αυτά απασχολήθηκαν δεκάδες οικοδόμοι συμπολίτες μας και άλλες ειδικότητες
οι δε προμήθειες υλικών από την τοπική
αγορά ήταν ιδιαίτερα σημαντικές.
3. Η υλοποίηση προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής
που κάποια εξακολουθούν να υπάρχουν και τώρα όπως τα προγράμματα Βοήθεια στο
Σπίτι, Κοινωνική Μέριμνα, Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων κλπ. Και σε
αυτά τα προγράμματα απασχολήθηκαν δεκάδες συμπολίτες μας η δε συμβολή τους στην
τοπική οικονομία ήταν σημαντική.
4. Η λειτουργία των Τοπικών Συμφώνων
Απασχόλησης με ανάλογο περιεχόμενο με τα προγράμματα κοινωνικής πολιτικής αλλά
και παρεμβάσεις στα σχολεία και στον τουρισμό.
5. Η υλοποίηση του προγράμματος ΗΟΡΙΖΟΝ
6. Η δημιουργία του κτηρίου του Χώρου Τεχνών
και η λειτουργία του.
7. Η ετήσια συνάντηση όλων των ΔΗΠΕΘΕ της χώρας
στο άλσος Παπάγου.
8. Το ανέβασμα για πρώτη φορά στην Βέροια της
όπερας Τραβιάτα σε συμπαραγωγή της ΔΕΤΟΠΟΚΑ με την Όπερα Θεσσαλονίκης.
Το 2008 η τότε ΔΕΤΟΠΟΚΑ ανάλαβε την συγχώνευση
σχεδόν όλων των τότε δημοτικών επιχειρήσεων του Δήμου Βέροιας. Όσοι γνωρίζουν
ελάχιστα οικονομικά και διοικητικά καταλαβαίνουν το μέγεθος του εγχειρήματος.
Το 2011 η τότε ΚΕΠΑ ανάλαβε την συγχώνευση
σχεδόν όλων των τότε δημοτικών επιχειρήσεων των Δήμων που συγχωνεύτηκαν με τον
Δήμο Βέροιας.
Όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι σήμερα
δημιουργήθηκαν πολιτιστικοί θεσμοί που συμβάλλουν στην πολιτιστική ανάπτυξη της
Βέροιας όπως το διεθνές φεστιβάλ κιθάρας, η εύηχη πόλη, το φεστιβάλ
κουκλοθέατρου, οι καλοκαιρινές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε
όμως ότι όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε και η καθημερινή λειτουργία της Στέγης, του
Χώρου Τεχνών, της δημοτικής βιβλιοθήκης με την λειτουργία του ωδείου, της
σχολής χορού, των εικαστικών, την φιλοξενία δράσεων άλλων φορέων της πόλης και
μικρότερων εκδηλώσεων. Στους χώρους αυτούς δραστηριοποιούνται περίπου χίλιοι
συμπολίτες μας. Είναι σίγουρο ότι έχω παραλείψει αρκετά πράγματα. Άλλωστε
τριάντα χρόνια είναι αυτά.
Στην πορεία αυτή σίγουρα υπήρξαν παραλείψεις,
λάθη, λανθασμένες συμπεριφορές και αδικίες τόσο ως προς τρίτους όσο και ως προς
μέρος των εργαζόμενων, με αποτέλεσμα να έρθει η ένταση και η ρήξη του
τελευταίου διαστήματος. Θα έρθει στο μέλλον η ώρα να αναφερθώ και σε αυτά. Με
ψυχραιμία.
Εάν θέλει κανείς όμως να είναι δίκαιος οφείλει
κατά την άποψη μου να αναγνωρίσει, ότι ο Γιάννης Καμπούρης εργάστηκε από τη
θέση του διευθυντή με τις δυνατότητες, τα μέσα που είχε και σε συνεργασία με το
προσωπικό της ΚΕΠΑ, για την πρόοδο του πολιτισμού στην Βέροια και έβαλε τις
βάσεις για την λειτουργία αυτού του τομέα επαγγελματικά. Υποστήριξε με δύναμη
την προσωπική του άποψη κόντρα πολλές φορές στην πλειοψηφία, στις ντίβες(άνδρες
και γυναίκες) και στις εκάστοτε δημοτικές αρχές. Έβαλε το συμφέρον της ΚΕΠΑ
όπως το αντιλαμβάνονταν πάνω από όλα και συγκρούστηκε για αυτό όταν έκρινε ότι
έπρεπε να το κάνει, χωρίς βέβαια να έχει πάντοτε δίκαιο.
Σε ότι με αφορά η συνεργασία για θέματα της
ΚΕΠΑ περιλάμβανε μεταξύ άλλων συναντίληψη για το μακροπρόθεσμο και διαρκές
συμφέρον της και κινήθηκε στο επίπεδο που έπρεπε να είναι για το καλό της ΚΕΠΑ.
Υλοποιήσαμε μαζί με τον Γιάννη και τους εργαζόμενους ένα έργο, που για πολλούς
από εμάς ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή δουλειά. Ήταν ευχαρίστηση.
Προσωπικά εύχομαι στον Γιάννη μακριά από τις
ευθύνες της ΚΕΠΑ να χαρεί την οικογένεια
του και τον ελεύθερο χρόνο του. Ελπίζω ο επόμενος διευθυντής να πάει την ΚΕΠΑ
του Δήμου μας λίγο πιο μπροστά. Το χρειάζεται η πόλη μας.
Δημήτριος Κων/νου Ταρατσίδης
Μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΠΑ Δήμου Βέροιας
Εκπρόσωπος των εργαζομένων
