Συγκεκριμένα, έκρινε πως είναι αντισυνταγματικός ο νόμος του 2015, ο οποίος απαγορεύει την παροχή «οργανωμένης» -από γιατρούς ή ενώσεις- βοήθειας σε ανθρώπους για να αυτοκτονήσουν. Μέσω αυτού στερούνταν από τους ασθενείς σε τελικό στάδιο «το δικαίωμα να επιλέξουν τον θάνατό τους», δήλωσε ο Αντρέας Φοσκούλε, πρόεδρος του Ομοσπονδιακου Συνταγματικού Δικαστηρίου, που εδρεύει στην Καρλσρούη.
«Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία να αφαιρέσει κανείς τη ζωή του και να ζητήσει βοήθεια για να το πράξει», πρόσθεσε ο πρόεδρος του δικαστηρίου, όπως μεταφέρει το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Το δικαίωμα να επιλέξει κάποιος τον θάνατό του δεν περιορίζεται σε ορισμένες φάσεις της ζωής και της νόσου», δήλωσε ο δικαστής.
Στο δικαστήριο της Καρλσρούης είχαν προσφύγει γερμανικές και ελβετικές ενώσεις, οι οποίες βοηθούν ανθρώπους να αυτοκτονήσουν, γιατροί ή ασθενείς. Το 2015, η Μπούντεσταγκ, έπειτα από έντονους διαξιφισμούς, είχε απαγορεύσει την «οργανωμένη» υποβοήθηση αυτοκτονίας, η οποία τιμωρούνταν με φυλάκιση τριών ετών, καθώς και τη διαφήμιση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.
Όμως, δύο χρόνια αργότερα, το Διοικητικό Δικαστήριο της Λειψίας, το κορυφαίο διοικητικό δικαστήριο της Γερμανίας, είχε εκδώσει μια απόφαση που είχε προκαλέσει έκπληξη: οι δικαστές είχαν θεωρήσει πως, «σε εξαιρετικές περιπτώσεις, το Κράτος δεν μπορεί να εμποδίσει την πρόσβαση ενός ασθενούς σε αναισθητικά φάρμακα που θα του επέτρεπαν να αυτοκτονήσει με αξιοπρεπή τρόπο και χωρίς πόνο».
Ωστόσο, η εφαρμογή αυτής της απόφασης εμποδιζόταν εδώ και δύο χρόνια, κατόπιν οδηγιών του υπουργείου Υγείας προς το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Φαρμάκων, το οποίο αναγκάσθηκε να αρνηθεί «περισσότερα από εκατό αιτήματα ασθενών», σύμφωνα με το Γερμανικό Πρακτορείο.
Σύμφωνα με το Συνταγματικό Δικαστήριο, ο νομοθέτης διαθέτει ένα «ευρύ φάσμα δυνατοτήτων», όπως την υποχρέωση της ενημέρωσης και την υποχρέωση της αναμονής, για να ρυθμίσει κανονιστικά την υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Το Δικαστήριο, όμως, πρόσθεσε ότι η βοήθεια δεν πρέπει να εξαρτάται από τη διάγνωση κάποιας ανίατης νόσου. «Μπορεί να λυπούμαστε για την απόφαση (ενός ασθενούς να επιλέξει να πεθάνει), μπορούμε να δοκιμάσουμε τα πάντα για να τον κάνουμε να αλλάξει γνώμη, αλλά τελικά οφείλουμε να σεβαστούμε την ελεύθερη απόφασή του», υπογράμμισε ο πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
