Πέρασε ο φόβος και σκέπασε την γη.Ζήλεψε το φώς του ήλιου και σκέφτηκε να αρχίσει πόλεμο μαζί τους.Μάζεψε τους πολεμιστές του τα μαύρα σύννεφα και πολιόρκησε τον ουρανό,χαιρόταν τόσο πολύ που τα κατάφερε που αποφάσισε να κατακτήσει και την γη.Τρύπωσε σε πόλη,χωριό,δρόμο,ρυάκι,ποτάμι,θάλασσα,ακόμη και τα ζώα τρόμαξαν και κρύφτηκαν βαθιά μέσα στις φωλιές τους .Μόνο ο φόβος χόρευε ανάμεσα στις χαραμάδες των παραθυριών,έτρεχε ελεύθερος στους άδειους δρόμους ,σκαρφάλωνε στις πιο ψηλές κορφές,ένιωθε παντοδύναμος και κυρίαρχος όλου του κόσμου.Το μόνο που ακόμη του αντιστεκόταν ήταν ο νούς του ανθρώπου.Με πολύ πονηριά μπόρεσε να σπείρει τον πανικό στους δρόμους του νου! Οι σκέψεις πάγωσαν και έτρεμαν για την στέρηση της ελευθερίας τους,και οι λέξεις αγκαλιά με τις σκέψεις δεν είχαν το θάρρος να βγούν από το δωμάτιο τους.Ο φόβος καθιέρωσε δικούς του νόμους,σκληρός και απάνθρωπος μπόρεσε να παγώσει τις καρδιές και να σβήσει την ελπίδα από τα πρόσωπα των ανθρώπων!Ο φόβος τρελός από χαρά ήταν πλέον σίγουρος ότι θα ήταν για πάντα ο άρχοντας όλης της γής. Μα!Ω! του θαύματος Η καμπάνα της Αναστάσεως ηχεί! Το Χριστός Ανέστη ακούστηκε από άκρη σε άκρη ,σκίρτησαν οι καρδιές δειλά-δειλά οι λέξεις βγήκαν από την κρυψώνα τους και έψαλλαν μαζί με την φωνή του ιερέα που ακουγόταν από τα μεγάφωνα.Ήρθε και αναστήθηκε μέσα στις ανοιχτές γι Αυτόν καρδιές,για να διώξει τον φόβο σε αυτούς που Τον πιστεύουν.Και ξεθάρρεψε ο νούς και άνοιξε τις πόρτες του,ξεχύθηκαν οι λέξεις στην αυλή και με δύναμη ψυχής έψελναν το «Χριστός Ανέστη» Ζεστάθηκε η καρδιά από το φώς της Αναστάσεως και ο φόβος εξαφανίστηκε μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης Του .Ο ουρανός γιόρταζε και αυτός μαζί,τα σύννεφα διαλύθηκαν και ο ήλιος φώτιζε ξανά.
Εκεί που φωλιάζει η ελπίδα δεν υπάρχει φόβος.Εκεί που υπάρχει εμπιστοσύνη δεν υπάρχει φόβος.Εκεί που υπάρχει πίστη δεν υπάρχει φόβος.Ο φόβος κατατροπώνεται από την Αγάπη Του Χριστού. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Η συγγραφέας
Όλγα Κουτμηρίδου -Μεταξά
