Ιωάννης
Ιασ. Βελέντζας
Διπλ.
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
Μετά
από 15 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 24 χρόνια γάμου και 27 χρόνια ως
ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη "μπουτίκ μπαμπάς &
μαμά", να τρώω από το "μάρκετ πεθερός & πεθερά" και να σας
"πολεμώ" με το πληκτρολόγιο μου".
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
την εβδομάδα που διανύσαμε, δύο θέματα
απασχολήσανε τον μικρό μου Μητσάρα. Το πρώτο, εάν θα πάω να πολεμήσω και το
δεύτερο, για την Αγία Σοφία.
Στο πρώτο η απάντηση ήταν εύκολη.
Του εξήγησα ότι είναι αδύνατο να μπω στην
παραλλαγή και ότι θα έπρεπε να ενώσω πέντε παραλλαγές, εργασία βαρετή, οπότε
καλύτερα να συνεχίζω με κανά ταψί σάμαλι!
Το δεύτερο ερώτημα όμως ήταν δύσκολο, του
υποσχέθηκα όμως να τον πάω στην αρένα Αγιά Σοφιά, στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Μουσείο του εξήγησα στην Βασιλεύουσα,
μουσείο και στη Φιλαδέλφεια, μην στενοχωριέσαι, του επεσήμανα.
Και επειδή αρκετά και με τη δική μου
υποκρισία και ευγένεια, αφού για μία ακόμη φορά τονίσω, ότι Χριστιανικά δεν
είμαι παρά ένα παχουλό σκουλήκι που διαρκώς σέρνεται, να και η δική μου «ευλογία».
Διάβασα κάπου τα ακόλουθα: «…συγκεκριμένα, όπως ανακοινώθηκε,
την Παρασκευή και ώρα 20:00, ημέρα λειτουργίας της Αγίας Σοφίας ως τζαμί, αλλά
και ημέρα πένθους και οδύνης για όλη την Ορθοδοξία, τον Χριστιανισμό και ολόκληρο
τον Ελληνισμό, o Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.
Ιερώνυμος θα παραστεί της Ιεράς Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου στον Καθεδρικό
Ι. Ναό Αθηνών».
Η πρώτη μου αντίδραση φίλοι μου, ήταν ουάου και η επόμενη,
αδιάφορο.
Δηλαδή να πάω να προσευχηθώ για να βοηθήσει η Παναγιά και να
μην είναι τζαμί η Αγιά Σοφιά, αλλά μουσείο!
Σώπα καλέ, μεγάλη «στενοχώρια».
Να προσέλθω και να παρακαλέσω την Μάνα μας, να βοηθήσει για
την Αγία Σοφία, που συμβολίζει την «πολυπολιτισμικότητα»
και τον «διαπολιτισμικό διάλογο»!
Ακόμη να καταλάβουνε οι ιθύνοντες,
ότι η αιτία όλων των κακών, είναι ότι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι έχουν μετατραπεί
σε παγκοσμιοποιημένα, οικουμενιστικά, αγαπησιάρικα, δειλά
ανθρωπάκια!
Σε μία κοινωνία που εάν πεις ότι ακούς
Σπανουδάκη, θα σε χαρακτηρίσουνε φασίστα, στενοχωρηθήκανε οι εκπρόσωποι της
ελίτ και ασταμάτητα τα δάκρυα.
Κροκοδείλου ή φάλαινας, άραγε!
Να πάω να προσευχηθώ και να ζητήσω συγχώρεση για την κατάντια
μου, την κατάντια μας, ευχαρίστως.
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, που το «Τη Υπερμάχω», το έχουμε αντικαταστήσει, από
τη «διακήρυξη» των δικαιωμάτων της κοινότητας της Λάσι,
συγνώμη των Λόκι, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων!
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση που
συζητάμε την κατάργηση των Εθνικών παρελάσεων και την θέσπιση των παρελάσεων με
αγγούρια στους πισινούς, ντομάτες, μελιτζάνες και όλα τα ζαρζαβατικά!
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, που τους αδελφούς μας που
ανατριχιάζουν όταν ακούν το «Τη Υπερμάχω», τους λοιδορούμε και τους χλευάζουμε!
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, που αγωνιζόμαστε για τα
γκέι πράιντ και δεν μας ενδιαφέρει τι έγινε στον Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα, … στο
Σούλι, …
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση, που αντικαταστήσαμε τις
αξίες και τα ιδανικά από το δόγμα, «ο καθένας
ό,τι φάει, ό,τι πιεί κι ό,τι αρπάξει ο ποπός».
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση,
που γνωρίζουμε μόνο τον Ζαφείρη Μελά και αγνοούμε την ύπαρξη του Παύλου Μελά!
Να πάμε και να ζητήσουμε συγχώρεση,
που έχουμε μετατρέψει την πατρίδα σε νεκροταφείο αξιών, σε νεκροταφείο αρχών,
σε νεκροταφείο ιδεών, σε νεκροταφείο ιδανικών, …
Όσο αυτοί που ηγούνται της Ανατολικής
Εκκλησίας, εμφανίζονται μαζί με τον εκπρόσωπο της Δυτικής Εκκλησίας και
λυπούνται με την ακόλουθη ανακοίνωση:
“ως αδελφοί εν Χριστώ και οι ηγέτες των αντίστοιχων
κοινοτήτων μας εδώ στη Νέα Υόρκη, λυπούμαστε και κατακρίνουμε την απόφαση της Τουρκικής
κυβέρνησης να αλλάξει το status quo της παγκοσμίου φήμης Αγίας Σοφίας, και να
μετατρέψει ξανά αυτό το μνημείο ανθρώπινου και θεϊκού επιτεύγματος σε ένα
τζαμί.”
τότε, όσες φορές και να χτυπήσουν πένθιμα τις καμπάνες, ο
Μεγάλος από επάνω, μάλλον δεν πρόκειται να μας λυπηθεί.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, Δέσποτα του εξωτερικού (με τα
πλαστικά μαχαιροπήρουνα), οι Οικουμενικές Σύνοδοι, … εδώ και αιώνες
υποστηρίζουν ότι οι Καθολικοί είναι αιρετικοί και όπως καταλαβαίνεις, δεν είναι
δυνατόν να αποκαλούνται, εν Χριστώ αδελφοί!
Βρίσκονται εκτός Εκκλησίας, είναι απλό.
Ένα και ένα κάνει δύο και όχι ένδεκα!
Φίλοι μου, καθημερινά αποδεικνύεται ότι αυτοί
που ηγούνται θέσεων, δεν είναι απλώς κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά υπό του
μηδενός, θέσεις μόνο και αξιώματα!
Η πατρίδα, όμως εκτός από κροκοδείλια δάκρυα,
έχει και αληθινά δάκρυα, από ανθρωπάκια, που αρνούνται να δεχθούν την ισοπέδωση
της παγκοσμιοποίησης, την λαίλαπα του οικουμενισμού!
Πονάμε, κλαίμε, είμαστε έτοιμοι να
ουρλιάξουμε, αλλά ησυχάζουμε ακούγοντας Σπανουδάκη:
«… Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνια
με καιρούς, πάλι δικά Σου θάναι. Στην πύλη του αγίου Ρωμανού έφυγες για αλλού κι
άγγελος θα σε φέρει εδώ στον σωστό καιρό. Μες την Άγια Σοφιά θα βρεθούμε ξανά
λειτουργία μελλοντική οι Έλληνες μαζί»!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
ΥΓ.
Παρακαλώ, όπως το μυαλό μας και οι προσευχές
μας, στις Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας, …, στον απλό Έλληνα στρατιώτη!
