Κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες από τις Εκδόσεις «Αποστακτήριο», η πρώτη ποιητική συλλογή του Ημαθιώτη φιλόλογου και συγγραφέα Ελευθέριου Κορυφίδη, με τίτλο “ΜΥΘΟΠΡΟΣΩΠΕΙΑ”.
Ο Ελευθέριος Κορυφίδης γεννήθηκε στη Βέροια και μεγάλωσε στα Παλατίτσια Ημαθίας. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων, όπου σπούδασε Κλασική Φιλολογία. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο.
Αγαπάει ιδιαίτερα τη ζωγραφική (σπούδασε σχέδιο και ζωγραφική στη σχολή ABC de Paris), τον κινηματογράφο και το θέατρο (ασχολείται ενεργά με την υποκριτική σε θεατρικό εργαστήρι του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας). Από μικρός ασχολείται με τη συγγραφή, κυρίως ποίησης. Μαθητής Γυμνασίου ακόμα, κερδίζει με διήγημά του Βραβείο Άριστης Διάκρισης στον τομέα της Πεζογραφίας στο Διεθνή Πανελλήνιο Διαγωνισμό Νέα Ταλέντα “Φίλωνος” (Πειραιάς, Φεβρουάριος 1987). Η ποιητική του Συλλογή “Μυθοπροσωπεία” (με
17 από τα 33 ποιήματα που αποτέλεσαν την τελική μορφή της) βραβεύτηκε με Τιμητικό Έπαινο στον 24ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Κούρος Ευρωπού» (Κιλκίς, Ιούνιος 2019)• μια διοργάνωση της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρίας «Τέχνη» Κιλκίς υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με την ηλεκτρονική εφημερίδα Φαρέτρα όπου δημοσιεύει ποιήματα και άρθρα.
Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζει ο αναγνώστης:
«Ο Μύθος… η προσπάθεια του ανθρώπου να ανάγει στο εξώκοσμο στοιχείο το άρρητο και το απόκρυφο της Φύσης του, για να το φέρει κοντά του σε κίνηση συμφιλίωσης, να το μερέψει• να ξορκίσει τις αδυναμίες και τα Πάθη του. Και ο Μύθος με τα σύμβολά του του προσφέρει απλόχερα το Προσωπείο της σωτήριας διεξόδου.
Σε τούτα τα ποιήματα πρωταγωνιστής είναι ο Άνθρωπος του Χτες, του Σήμερα, του Παντός. Τριάντα τρία Προσωπεία χρησιμοποιούν τα δεδομένα ισάριθμων μυθολογικών προσώπων και γεννούν ζητούμενα και σκέψεις για τις περιπέτειες του ταλαίπωρου ανθρώπινου Συναισθήματος. Ο αριθμός έχει τη δική του συμβολική προέκταση που μπορεί να λειτουργήσει στον κάθε αναγνώστη κατά το δοκούν της προσωπικής του πίστης και φαντασίας. Ο Μύθος, τελικά, ήταν μόνο η αφορμή…»
