Επιστολή για το κτιριακό του 2ου Νηπιαγωγείου Βέροιας έστειλε στα τοπικά ΜΜΕ η Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου, Ελπίδα Κελεσίδου, σε συνέχεια πρόσφατων δημοσιευμάτων,τονίζοντας τα εξής:
Με αφορμή τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες οφείλω να πω ότι ο κύκλος των εμπλεκομένων φορέων δεν έκλεισε όπως έχει ειπωθεί. Δεν μίλησαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι του θέματος, οι εκπαιδευτικοί. Όλοι στην κοινωνία της Βέροιας ανακαλύπτετε τώρα το πρόβλημα με την δημοσιοποίηση της επιστολής των γονέων, εμείς όμως το βιώνουμε καθημερινά τα τελευταία δέκα χρόνια, και δεν σιωπήσαμε. Το θέμα λοιπόν οξύνθηκε όταν το 2012 κακείν κακώς και με συνοπτικές διαδικασίες μας έβγαλαν από το κτίριο του 2ου Δημοτικού προκρίνοντας την λύση της ενοικίασης του ισόγειου καταστήματος επί της Αριστοτέλους και το 2015 μεταστεγάζοντας το Ολοήμερο Τμήμα από το διαμέρισμα του α΄ ορόφου επί της οδού Έλλης στα προκάτ του 6ου Δημοτικού Σχολείου.
Οι εμπλεκόμενοι φορείς λοιπόν και ειδικά ο Δήμος έχει λάβει επιστολές για το πρόβλημα από το έτος 2008 με τελευταία το 2020. Πέραν των εγγράφων έχουν γίνει ενημερώσεις σε συσκέψεις από την Προϊσταμένη του Νηπιαγωγείου με τον πλέον δραματικό τρόπο. Το 2016 έγινε παράσταση διαμαρτυρίας στον προηγούμενο Αντιδήμαρχο Παιδείας από το τότε Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, λαμβάνοντας την απάντηση ότι δεν τίθεται για τον Δήμο θέμα κτιριακό του 2ου Νηπιαγωγείου, διότι έχει λυθεί με την μεταστέγαση από το νοικιασμένο διαμέρισμα της οδού Έλλης στα προκατ του 6ου Δημοτικού Σχολείου.
Και δεν τίθονταν θέμα 2ου Νηπιαγωγείου διότι όταν όλες οι αντιδράσεις και η δυσαρέσκεια των 50 και πλέον γονέων όλα αυτά τα χρόνια λύνονται και διαχειρίζονται εκ των ενόντων και λειτουργούσε και λειτουργεί ως κυματοθραύστης τόσο η ίδια η Προϊσταμένη του σχολείου όσο και ο Σύλλογος Διδασκόντων. Φυσικά για τους αρμόδιους φορείς δεν υφίσταται πρόβλημα. Μιλώντας για τα τελευταία 10 χρόνια που χειρίζομαι και διαχειρίζομαι την κατάσταση οφείλω να πω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη η περίοδος των εγγραφών διότι πιέζουν αφόρητα οι γονείς για την φοίτηση των παιδιών τους στο ισόγειο νοικιασμένο κατάστημα που βρίσκεται δίπλα στο 2ο Δημοτικό και εντός ορίων περιφέρειας του 2ου Νηπιαγωγείου (Μελέτειου) και όχι στις προκάτ αίθουσες.
Όλα όσα περιγράφονται στην επιστολή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων είναι αληθινά και περιγράφουν την κατάσταση κατά το ήμισυ, διότι δεν βρίσκονται μαζί μας καθόλη την διάρκεια λειτουργίας του Νηπιαγωγείου δηλ. από τις 7.45 έως και τις 16.00 δηλαδή 10 διδακτικές ώρες πεντάχρονα και εξάχρονα παιδιά βρίσκονται σε κακής ποιότητας προκάτ αίθουσες, που είναι κατάλληλες μόνο για βοηθητικούς χώρους.
Για να μην αναφερθώ σε προβλήματα άσκησης διοίκησης χωρίς φυσική παρουσία, παιδαγωγική και εκπαιδευτική επικοινωνία. Παρόλα αυτά η παρεχόμενη εκπαίδευση κατά κοινή ομολογία είναι η καλύτερη δυνατή με προσπάθεια των εκπαιδευτικών του Νηπιαγωγείου.
Ερχόμαστε στο δια ταύτα το θέμα λοιπόν είναι γνωστό και όποιος λέει ότι δεν γνώριζε απλά κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
-Γίνεται μια συστηματική προσπάθεια σύνδεσης του θέματος με την δίχρονη υποχρεωτική φοίτηση των μαθητών στο Νηπιαγωγείο. Για το θέμα συντασσόμαστε με την δηλωμένη απόφαση του κλάδου, όμως το συγκεκριμένο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ και αυτό το στηρίζουν τα στατιστικά στοιχεία εγγράφων τα τελευταία 10 χρόνια. Όταν ανέλαβα ως προϊσταμένη οι εγγραφές των μαθητών ήταν 48 και με κάποιες μικροδιακυμάνσεις στο σχολικό έτος 2021 2022 (χωρίς να έχει γίνει η οριστικοποίηση των εγγραφών) να βρισκόμαστε στον αριθμό 38. Προνήπια πάντοτε φοιτούσαν στο Νηπιαγωγείο μας και μάλιστα πολλές χρονιές ο αριθμός των προνηπίων ήταν μεγαλύτερος από αυτό των νηπίων.
-Το κτιριακό θέμα των σχολείων ανήκει στους Δήμους και αυτοί είναι υπεύθυνοι για την επίλυσή του. Η τοποθέτηση , «ναι αλλά δεν βρίσκουμε κτίριο στο κέντρο ή δεν μπορούμε τι να κάνουμε» μας θυμίζει τον Πόντιο Πιλάτο με το «νίπτω τας χείρας μου». Ο Δήμος διαθέτει τις απαραίτητες υπηρεσίες, τους απαραίτητους χάρτες και ξέρει τι κονδύλια διαθέτει για να βρει την ενδεδειγμένη λύση. Η τακτική του να προτείνουμε εμείς κτίρια οδηγεί σε φαύλο κύκλο συζητήσεων και συγκρούσεων με άλλους κοινωνικούς φορείς που και αυτοί ανήκουν στον Δήμο. Και σαφώς αναφέρομαι σε μια από τις λύσεις που τέθηκε προς συζήτηση το ΚΑΠΗ της οδού Αριστοτέλους. Σε καμία περίπτωση δεν ερχόμαστε σε σύγκρουση με την Τρίτη ηλικία, σε καμία περίπτωση και το κάνω ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση δεν συζητήσαμε το «ξεσπίτωμα» τους, το κτιριακό θέμα των ΚΑΠΗ το γνωρίζει και πάλι η Δημοτική Αρχή γιατί μας έβαλε σ’ αυτήν την διαδικασία συζητήσεων…. Είναι παράλογο όμως να ακούμε ότι για να λειτουργήσει ένα ΚΑΠΗ πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες κτιριακές προδιαγραφές από τον νόμο αλλά να μην προτάσσονται ΠΟΥΘΕΝΑ οι προδιαγραφές λειτουργίας ενός Νηπιαγωγείου και εν προκειμένω του 2ου Βέροιας, που περιφέρεται ανά την πόλη με μεσοβέζικες λύσεις.
-Όσον αφορά την λύση της χωροταξικής αναδιάρθρωσης που προκρίθηκε ως ενδεδειγμένη από πολλές πλευρές και θα έβγαλε αλώβητο τον Δήμο κρίνουμε ότι θα είναι ένα ακόμα διαχειριστικό λάθος. Διότι θα μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στο 2ο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο αλλά θα μετακυλιστεί στα όμορα σχολεία τα οποία επίσης είναι γεμάτα και με κτιριακά θέματα μικρότερης βέβαια κλίμακας. Δηλαδή παίρνουμε το πρόβλημα από το κέντρο και το μεταφέρουμε σε άλλη γειτονιά με αποτέλεσμα να το βρούμε σύντομα μπροστά μας και πάλι.
Η οποιαδήποτε λύση προκριθεί είναι άρρηκτα δεμένη με την πολιτική επιλογή σε θέματα Παιδείας και σχεδιασμού της Δημοτικής Αρχής. Ο σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι κοντόφθαλμος, ισορροπιστικός ανάμεσα σε συντεχνιακά συμφέροντα. Σαφώς πρέπει να είναι μακροπρόθεσμος, ανταποκρινόμενος στις σύγχρονες προδιαγραφές και απαιτήσεις της εκπαίδευσης. Για εμάς μια τέτοια λύση θα ήταν η ανέγερση ενός σύγχρονου πολυδύναμου Νηπιαγωγείου που θα στέγαζε πολλά Νηπιαγωγεία του κέντρου που αντιμετωπίζουν κτιριακό θέμα και η μεταφορά των μαθητών θα γίνεται με τα σχολικά που ήδη διαθέτει ο Δήμος. Δεν γνωρίζουμε αν ήδη υπάρχει τέτοιο κτίριο ή μπορεί να ελευθερωθεί σύντομα.
Η βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης περνά μέσα από το κτιριακό, βοηθήστε μας για να ανταποκριθούμε, πρώτο μέλημα μιας κοινωνίας πρέπει να είναι το παιδί διότι κατά τον γνωστό στίχο: … αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…»
