Ο Νόμος 4322/2015, γνωστός και ως Νόμος Παρασκευόπουλου, κατατέθηκε από τον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης, Νίκο Παρασκευόπουλο, τον Απρίλιο του 2015 και υπερψηφίστηκε με στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών, ενώ ήταν σε ισχύ μέχρι τις 28 Αυγούστου 2019. Με βάση τον νόμο μπορούσαν να αποφυλακιστούν κρατούμενοι ανεξαρτήτως του αδικήματος το οποίο είχαν διαπράξει και ανεξαρτήτως του ύψους της ποινής τους. Τους πρώτους οκτώ μήνες εφαρμογής του νόμου, 1.937 κρατούμενοι απολύθηκαν, ενώ συνολικά την τετραετία 2015-2019, αποφυλακίστηκαν περισσότεροι από 17.000 κρατούμενοι με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών!
Και έρχομαι στο σήμερα που η εγκληματικότητα στην χώρα μας έχει πρωτοφανή έξαρση και ειδικά σε εγκλήματα κατά ανηλίκων ή σεξουαλικά εγκλήματα σε σημείο να χαρακτηριστεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως μάστιγα. Μιλάμε για μόλις 3 χρόνια μετά την παύση της ισχύος του νόμου Παρασκευόπουλου. Προφανώς δεν μεταλλάχθηκε η κοινωνία, παρά την σημαντική επίδραση των ειδικών συνθηκών λόγω κορωνοϊού. Φτάσαμε πλέον στο σημείο να συζητείται η σημαντική αυστηροποίηση των ποινών σε μια σειρά από αδικήματα, ενώ δεν λείπουν και οι απόψεις που μιλούν για εφαρμογή πραγματικών ισοβίων σε ιδιαιτέρως ειδεχθή εγκλήματα.
Τώρα πώς από τα «χάδια» στους καταδικασμένους και την απόλυσή τους για να αποσυμφορηθούν οι φυλακές χωρίς να εξετάζεται τι σόι εγκληματίες είναι και αν κινδυνεύει η κοινωνία με την αποφυλάκισή τους, φτάσαμε να προσπαθούν να «μαζέψουν» μια κατάσταση που έχει εξοκείλει, πρέπει να προβληματίσει τον πολιτικό κόσμο, να εξετάσει και να βγάλει συμπεράσματα για την αρνητική επίδραση των μαζικών αποφυλακίσεων με τον τότε ευεργετικό νόμο.
Προς το παρόν τρέχουμε και δεν φτάνουμε…
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
