Γράφει η Όλγα Κουτμηριδου -Μεταξα
Υπάρχουν και πουλιά που κελαηδούν την νύχτα...Δεν τό ήξερα αλήθεια.
Ειμαι μέρες στον παράδεισο μου Τον ομορφαίνω, τον στολίζω και χαίρομαι πολύ.
Σημερα κουράστηκα πολύ.Εκλεισα το φώς και ξάπλωσα να κοιμηθώ.
Δυο πουλιά, πιάσανε την κουβέντα έξω από το παράθυρο μου και δεν με άφησαν να κλείσω τα μάτια μου.
Πλησιασα στο παράθυρο και χωρίς να κάνω θόρυβο προσπάθησα να ακούσω.
Το ένα είπε για τον καιρό.Ηταν πολύ ανήσυχο και μιλούσε γρήγορα.Απριλης και να κάνει τόση ζέστη!!! Περίεργο!!
Το άλλο έλεγε ότι φέτος δεν κρύωσε καθόλου σχεδόν και το χιόνι κράτησε λίγο.Τα δένδρα άνθισαν νωρίς το χώμα είναι ξερό και κοντεψε να σπάσει το ράμφος του ψάχνοντας για τροφή.
Η γη διψάει το ίδιο και εγώ.Φοβαμε τής φωτιές.... είπε πάλι το πρώτο και εγώ το ίδιο είπε το δεύτερο.Νυχτιατικα θα τά πούνε όλα σκεφτόμουν..
Κοίτα που και τα πουλιά είναι προβληματισμένα.Ανησυχουν για τον τόπο τους.Κουραστηκα να στέκομαι όρθια και να κρυφακουω.Γυρισα στο κρεβάτι μου.Τωρα δεν μπορούσα και εγώ να κοιμηθώ από τής σκέψεις που γύριζαν στα δωμάτια τού Νου.Αδικο είχαν τα πουλιά; σκεφτόμουν.Δυσκολοι καιροί..
Όμως η ζωή είναι ωραία για αυτήν την δυσκολία της.Μας αφυπνίζει,μας κρατάει σε εγρήγορση.Με τής αγωνίες της τής χαρές της με όλα της.Και εμείς καπετανοιοι στο πλοίο μας κρατώντας,το τιμόνι, πότε σφιχτά και πότε χαλαρά με επιδέξιο τρόπο τα καταφέρνουμε.Στο μέτρο του δυνατού ο καθένας μας.Αρκει να μην χάνουμε πολύτιμο χρόνο σε άσκοπες αναζητήσεις και κουβέντες.
Με προσοχή να παραμείνουμε ψύχραιμοι, αισιόδοξοι ενωμένοι και προπαντός πιστοί στον Θεό Πατέρα μας.
Όχι δεν θα εστιάσω στα δυσάρεστα νέα ούτε θα περιμένω με δεμένα χέρια τα γεγονότα.Οι κεραίες μου, ανοιχτές και αναλόγως την κατάσταση θα πράξω.Προς το παρόν χαίρομαι για όσο,μου χαρίζει ο θεός τον παράδεισο μου και με εμπιστοσύνη περιμένω την επόμενη μέρα.
Το ίδιο έλεγαν και τα πουλιά.Δεν ξέρω πότε σταμάτησαν να μιλούν... Εμένα πάντως με πήρε ο ύπνος...
Με νανουρισαν με την πολυλογια τους .
