Βιώνουμε για μια ακόμη φορά μια πολεμική σύγκρουση και μάλιστα σε ζωντανή μετάδοση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, αλλά αυτή την φορά τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, αφού υπάρχει η εμφανής απειλή να προκληθεί μια ανεξέλεγκτη ανάφλεξη(ίσως και πυρηνική) στη Μέση Ανατολή, με συνέπειες που υπερβαίνουν τα γεωγραφικά όρια της περιοχής. Πρόκειται για μια κρίση που κλονίζει την παγκόσμια ασφάλεια με διεθνείς διαστάσεις, δεδομένων των ενεργειακών διαδρομών, των διεθνών συμμαχιών και της εύθραυστης ισορροπίας σε μια περιοχή που παραμένει διαρκώς στο όριο της αποσταθεροποίησης.
Σε αυτό το ρευστό γεωπολιτικό σκηνικό, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της απραξίας. Αντίθετα, καλείται να παίξει έναν πολυσήμαντο ρόλο, τόσο ως σταθεροποιητικός παράγοντας στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και ως αξιόπιστος ευρωπαίος και νατοϊκός εταίρος, έναν ρόλο που από την πρώτη στιγμή θέλει να παίξει η Τουρκία. Η Ελλάδα οφείλει να ενισχύσει τη διπλωματική της παρουσία και τις πρωτοβουλίες για την αποκλιμάκωση της έντασης, αξιοποιώντας τις παραδοσιακά καλές σχέσεις που διατηρεί με το Ισραήλ, αλλά και τις γέφυρες επικοινωνίας που έχει αναπτύξει με χώρες του αραβικού κόσμου. Παράλληλα, πρέπει να υπερασπιστεί με νηφαλιότητα αλλά και αποφασιστικότητα τα εθνικά της συμφέροντα, σε μια περίοδο όπου οι ενεργειακοί πόροι, οι θαλάσσιες οδοί και οι στρατηγικές συμμαχίες διαμορφώνουν εκ νέου το χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου.
Το διακύβευμα δεν είναι μόνο διπλωματικό — είναι οικονομικό, ενεργειακό και, κυρίως, ζήτημα ασφάλειας για την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί με ρεαλισμό και υπευθυνότητα, προωθώντας λύσεις διαλόγου και αποτροπής της γενικευμένης σύγκρουσης, αλλά και ενισχύοντας τη στρατηγική της θέση ως παράγοντας σταθερότητας.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας