Η παραπομπή του πρώην υπουργού Υποδομών Κώστα Καραμανλή σε δίκη για την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών αποτελεί μια πολιτική και θεσμική εξέλιξη με ιδιαίτερη σημασία. Για πρώτη φορά, κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος καλείται να λογοδοτήσει ποινικά για αμέλεια στην άσκηση των καθηκόντων του. Όμως, η σοβαρότητα της υπόθεσης συγκρούεται με το νομικό χαρακτηρισμό: η παραπομπή αφορά μόνο ένα πλημμέλημα, όταν 57 ζωές χάθηκαν εξαιτίας διαχρονικής εγκατάλειψης και ολιγωρίας. Η απόδοση της δικαιοσύνης για τόσες χαμένες ψυχές και για τον «Γολγοθά» τόσων χαροκαμένων οικογενειών θα εξαντληθεί με ένα πλημμέλημα σε ένα και μόνο πρόσωπο;
Η κοινωνία ζητά δικαιοσύνη, όχι άλλο «συγγνώμη» και πολιτικό συμψηφισμό. Αν δεν αποδοθεί ουσιαστική ευθύνη σε αυτή την τραγωδία, τότε επιβεβαιώνεται ότι το πολιτικό σύστημα ξέρει να «αυτοπροστατεύεται», ακόμη και σε μια τόσο τραγική στιγμή. Περαιτέρω η πραγματική «μεταμέλεια» και ενσυναίσθηση του πολιτικού συστήματος θα επέβαλλε την αποκατάσταση λειτουργίας ενός σύγχρονου και ασφαλούς σιδηρόδρομου, κάτι που δυστυχώς ακόμη και μετά από την πολύνεκρη τραγωδία δεν διαφαίνεται…
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
Η «Δικτατορία» του πλαστικού χρήματος
Λοιπόν είπε το κράτος να εκσυγχρονιστεί και να πατάξει...