Μαζεύω μυστικά
στην κάμαρη της σιωπής.
Τις μελανιές του κόσμου όλο σκέφτομαι
ψάχνοντας νοήματα
στην άκρη του χρόνου.
Πυξίδα μου
οι κοίτες των ανεξερεύνητων ποταμών
απ` τα χρηματιστήρια του Χρόνου.
Κουράστηκα μ` ανοιχτά μάτια.
Τα κλειστά βλέπουν καλύτερα,
την Αγιά Ειρήνη, τα «ΕΠΟΜΕΝΑ»
την αθωότητα του ουρανού.
Θα κρύβω στοίχους λυρικών ποιημάτων
τα βράδια
στο προσκεφάλι μου.
Γιατί,
ένας που ζητιάνευε νοήματα ήμουνα
και πονούσε κάθε φορά που λέγανε
πως
μονάχα τα σμήνη των πουλιών
υμνούν την ομορφιά του Κόσμου
Γιάννης Ναζλίδης
1 Αυγούστου 2025
