Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να παραμένει ζωντανό και επιτακτικό, διαπερνώντας τις δεκαετίες όχι ως μουσειακό απολίθωμα, αλλά σαν φωνή συνείδησης για κάθε σημερινό Έλληνα. Δεν αρκεί να τιμάμε το «ΌΧΙ» του ’40 μόνο με παρελάσεις και δοξολογίες για φωτογραφίες και πολιτικές εντυπώσεις, αλλά να διατηρούμε ζωντανή την ιστορική μνήμη.
Από το σχολείο περνά το νήμα της εθνικής συνείδησης. Δεν αρκεί να μαθαίνουν οι μαθητές ημερομηνίες, χρειάζεται να μάθουν τα γεγονότα και τις επιπτώσεις τους, για να καταλάβουν τι σημαίνει συλλογική ευθύνη, τι σημαίνει αληθινή μνήμη, να παίρνουν θέση και να βρίσκουν το δικό τους «ΌΧΙ» σε όσα ευτελίζουν τον δημόσιο βίο. Οι εκπαιδευτικές παρεμβάσεις δεν πρέπει να είναι απλώς τεχνοκρατικές, αλλά βιωματικές και ουσιαστικές, ώστε να χτίσουν πολίτες με ουσιαστική γνώση, αυτοπεποίθηση και ευθυκρισία.
Το μέλλον μας όμως εξαρτάται και από τη δημογραφική μας αντοχή. Χώρα χωρίς ζωντανή νεολαία, χωρίς νέες οικογένειες και νέους ανθρώπους με όνειρα και ευθύνη, δεν έχει μέλλον. Η σημασία του «ΌΧΙ» σήμερα είναι να πούμε σταθερά όχι στην αδιαφορία για το δημογραφικό, να στηρίξουμε την οικογένεια και τη ζωή ως θεμέλιο της επιβίωσής μας.
Η 28η Οκτωβρίου μας καλεί να αντισταθούμε σε κάθε ευτελισμό της μνήμης. Να υπερασπιστούμε την αλήθεια της ιστορίας, να επιμείνουμε σε αυθεντικές παιδαγωγικές παρεμβάσεις και να διεκδικήσουμε δυναμικά το μέλλον – όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις και αποφάσεις που πατούν γερά στην ευθύνη και την ελπίδα. Μόνο έτσι το «ΌΧΙ» του 1940 δεν θα είναι απλώς μια σελίδα στα βιβλία, αλλά ζωντανός οδηγός για μια Ελλάδα που επιμένει να στέκεται όρθια, να μαθαίνει από το παρελθόν και να προστατεύει την αξία της συλλογικής μνήμης.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
Διονύσης Σαββόπουλος: Ο τραγουδοποιός που καθρέφτιζε...
Έφυγε ένας από τους τελευταίους μεγάλους αφηγητές της...





