Με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα, η γαλλική κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει έναν νέο φόρο ύψους 2 ευρώ για κάθε εισαγωγή προϊόντος fast fashion, στοχεύοντας κυρίως τις κινεζικές πλατφόρμες Shein και Temu που πλημμυρίζουν την ευρωπαϊκή αγορά με εξαιρετικά φθηνά προϊόντα χαμηλής ποιότητας. Ο νόμος έχει ήδη εγκριθεί από τη Γερουσία και αναμένεται η τελική ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση, με την εφαρμογή να ξεκινά πιθανώς μέσα στο 2026.
Η γαλλική πρωτοβουλία δεν αφορά μόνο την προστασία της εγχώριας Αγοράς– προτάσσει σοβαρά επιχειρήματα για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των προϊόντων αυτών, αφού τα φθηνά ρούχα του fast fashion καταλήγουν σύντομα στα σκουπίδια, επιτείνοντας το πρόβλημα των αποβλήτων. Προς τούτο εξετάζεται παράλληλα και πρόσθετη περιβαλλοντική επιβάρυνση ύψους 5 ευρώ για τις αλυσίδες λιανικής χαμηλού κόστου, η οποία ενδέχεται να αυξηθεί στα 10 ευρώ ανά δέμα έως το 2030.
Η ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει ανεξέλεγκτη διακίνηση προϊόντων και φυσικά οι συγκεκριμένοι κινεζικοί κολοσσοί που επωφελούνται δισεκατομμύρια οφείλουν να αποδίδουν το «δίκαιο μερίδιό» τους. Οι αλυσίδες χαμηλού κόστους στερούν πόρους από την εθνική και ευρωπαϊκή οικονομία, υποβαθμίζουν την ποιότητα και υπονομεύουν τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές.
Αξίζει να αναρωτηθούμε αν η Γαλλία ξεκίνησε έναν τέτοιο «πόλεμο», μήπως είναι καιρός η Ε.Ε. και γιατί όχι και η Ελλάδα να εξετάσουμε αντίστοιχα μέτρα; Το ελληνικό μικρεμπόριο και η εγχώρια βιομηχανία «σβήνουν» από τη «εισαγόμενη πλημμύρα» προϊόντων αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης – με ό,τι αυτό σημαίνει για θέσεις εργασίας και επιβίωση των τοπικών επιχειρήσεων.
Ένας στοχευμένος φόρος στις εισαγωγές fast fashion δεν θα είναι «τιμωρία» για τον καταναλωτή, αλλά ένα εργαλείο ενίσχυσης της τοπικής αγοράς, που θα λειτουργήσει και ως μοχλός για την υπεύθυνη κατανάλωση.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
Η ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει ανεξέλεγκτη διακίνηση προϊόντων και φυσικά οι συγκεκριμένοι κινεζικοί κολοσσοί που επωφελούνται δισεκατομμύρια οφείλουν να αποδίδουν το «δίκαιο μερίδιό» τους. Οι αλυσίδες χαμηλού κόστους στερούν πόρους από την εθνική και ευρωπαϊκή οικονομία, υποβαθμίζουν την ποιότητα και υπονομεύουν τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές προδιαγραφές.
Αξίζει να αναρωτηθούμε αν η Γαλλία ξεκίνησε έναν τέτοιο «πόλεμο», μήπως είναι καιρός η Ε.Ε. και γιατί όχι και η Ελλάδα να εξετάσουμε αντίστοιχα μέτρα; Το ελληνικό μικρεμπόριο και η εγχώρια βιομηχανία «σβήνουν» από τη «εισαγόμενη πλημμύρα» προϊόντων αμφίβολης ποιότητας και προέλευσης – με ό,τι αυτό σημαίνει για θέσεις εργασίας και επιβίωση των τοπικών επιχειρήσεων.
Ένας στοχευμένος φόρος στις εισαγωγές fast fashion δεν θα είναι «τιμωρία» για τον καταναλωτή, αλλά ένα εργαλείο ενίσχυσης της τοπικής αγοράς, που θα λειτουργήσει και ως μοχλός για την υπεύθυνη κατανάλωση.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
