Η Ελλάδα ζει και πάλι μέρες μεγάλης αγροτικής αναταραχής. Από τη Θεσσαλία μέχρι τη Μακεδονία και την Πελοπόννησο, χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι κατεβάζουν τα τρακτέρ τους στους δρόμους, στήνοντας πολυπληθή μπλόκα που θυμίζουν και ίσως ξεπερνούν τις μεγάλες κινητοποιήσεις του παρελθόντος. Ο όγκος των αγροτικών μηχανημάτων, η αποφασιστικότητα των συμμετεχόντων και η εικόνα ενότητας στις τοπικές κοινότητες δείχνουν πως η οργή «φούσκωσε» και έγινε ποτάμι!
Τα αίτια γνωστά και σωρευμένα. Ο καταστροφικός “Ντάνιελ” άφησε πίσω του χιλιάδες στρέμματα λάσπης, πλημμυρισμένες εκτάσεις, με παραγωγούς να παλεύουν ακόμα να σταθούν στα πόδια τους. Η ευλογιά και η πανώλη των αιγοπροβάτων ήρθαν να αποτελειώσουν τις ήδη εξαντλημένες κτηνοτροφικές μονάδες, ενώ το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τις αδιαφανείς διαδικασίες πληρωμών και τις καθυστερήσεις στις ενισχύσεις, αποτέλεσε την σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αγρότες και κτηνοτρόφοι απλήρωτοι και χρεωμένοι, νιώθουν παραμελημένοι και κυρίως προδομένοι.
Κι όμως, παρά την ταλαιπωρία στους δρόμους και τα λουκέτα σε κομβικά σημεία του εθνικού δικτύου, η κοινωνία δείχνει –τουλάχιστον προς το παρόν– μια αξιοσημείωτη ανοχή. Δεν βλέπει «ταραξίες», αλλά ανθρώπους που αγανακτισμένοι διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους. Η κατανόηση αυτή, βέβαια, είναι εύθραυστη και θα χαθεί γρήγορα, αν οι κινητοποιήσεις εκτραπούν σε ακρότητες ή φαινόμενα βίας.
Για να μείνουν τα αιτήματα των αγροτών δίκαια και να εισακουστούν, χρειάζεται πειθαρχία, καθαρή στρατηγική και πολιτική ευφυΐα. Οι καιροί δεν ευνοούν τις συγκρούσεις, αλλά τη λογική διεκδίκηση. Αν οι άνθρωποι της παραγωγής καταφέρουν να διατηρήσουν ενότητα, αξιοπρέπεια, αλλά και κοινωνική ευαισθησία, τότε τα μπλόκα δεν θα μείνουν απλώς μια εικόνα διαμαρτυρίας, αλλά θα κερδίσουν στο πλάι τους την υπόλοιπη κοινωνία.
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας