Μετά από 41 χρόνια καλείται πάλι ο λαός σε δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα-εξπρές και που πιθανόν να καθορίσει το μέλλον της χώρας. Άρον-άρον η κυβέρνηση, πιεζόμενη από τις προθεσμίες αλλά και προκειμένου να ασκήσει πίεση προς τους δανειστές, προκήρυξε ένα δημοψήφισμα για «ναι» ή «όχι» στα μέτρα που προτείνει το Eurogroup, που όμως έχει και διπλή ερμηνεία. Το «όχι θα σημάνει συγχρόνως και όχι στο ευρώ», λένε οι ευρωπαίοι και το επεκτείνουν ακόμη παραπέρα λέγοντας ότι θα σημάνει και «όχι στην Ευρώπη». Και φυσικά δεν είναι λίγοι εδώ στην Ελλάδα που δίνουν την ίδια ερμηνεία. Έτσι ο λαός οδηγείται κατά τα φαινόμενα σε ένα… ντουμπλ-φας δημοψήφισμα. Διαλέξτε και πάρτε, με άλλα λόγια.
Σαν ένα πόκερ με συνεχείς μπλόφες μοιάζει η διαπραγμάτευση που έκανε και πιθανόν να συνεχίσει να κάνει η χώρα μας. Τελευταία έπαιξε τα ρέστα της, αλλά οι δανειστές είπαν «τα βλέπω». Με το δημοψήφισμα έπαιξε το τελευταίο χαρτί της η Ελλάδα – ή καλύτερα η κυβέρνηση – μπας και πτοηθούν και υποχωρήσουν οι δανειστές, αλλά αυτοί δεν… τσίμπησαν. Πυροβόλησε με δίκανο η κυβέρνηση, αλλά οι άλλοι απάντησαν με κανονιοβολισμό. «Δημοψήφισμα εσύ, οικονομικό αποκλεισμό εγώ» φαίνεται να είπαν. Και ο ασκήσας διατριβή επί των τεχνικών παιγνίων υπουργός οικονομικών, σηκώθηκε από το τραπέζι ηττημένος, αφού έπαιξε τα ρέστα του και τάχασε.
Και τώρα οδηγούμαστε στην κάλπη. Σε ένα αμφιλεγόμενο από πλευράς νομιμότητας δημοψήφισμα. Και μπορεί η κυβέρνηση να λέει ότι είναι συνταγματικό αυτό που γίνεται, αλλά ξεχνά ότι το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Καλείται ο λαός - ως μη όφειλε – να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, που άλλοι τοποθέτησαν. Και το χειρότερο είναι ότι τον οδηγούν να το κάνει στα τυφλά, χωρίς την απαραίτητη ενημέρωση, με συνοπτικές διαδικασίες και με πλήρη σύγχυση για τη σημασία του «ναι» και του «όχι». Γιατί ακούγεται πολύ ευχάριστα να λες «όχι στα σκληρά μέτρα των δανειστών», αλλά εξίσου ευχάριστα ακούγεται από την άλλη πλευρά το «ναι στην Ευρώπη». Χωρίς φακό στο χέρι, ο ψηφοφόρος προσπαθεί να διακρίνει το σωστό μονοπάτι προς την κάλπη, μπας και αποτρέψει τα χειρότερα για τη χώρα μας. Μπας και σώσει το καράβι που χωρίς πυξίδα μοιάζει παρατημένο σε επικίνδυνα και αχαρτογράφητα νερά
Τέσσερις ημέρες όλες κι όλες για να εξηγηθούν στο λαό οι συνέπειες που θα έχει η κυριακάτικη ετυμηγορία του. Αλλά κυρίως, τέσσερις ημέρες για να μπορέσει να μάθει σε ποια πλευρά βρίσκεται η αλήθεια. Ποια είναι πράγματι τα σκληρά εκείνα μέτρα για τα οποία γίνεται το δημοψήφισμα, ώστε να μπορέσει να σταθμίσει και να εκτιμήσει σωστά τις συνέπειές τους. Γιατί αλίμονο αν πεπλανημένος και εξαπατημένος ο λαός πάρει την τόσο μεγάλη απόφαση για το μέλλον του.
Τ.Π.
