Μας έχει βγει η ψυχή.
Μας έχει μαυρίσει η ψυχή. Πονάμε. Άλλος στην κοιλιά, στο στομάχι, στην καρδιά. Παντού. Ένας αδιευκρίνιστος πόνος. Κλαίμε. Πίσω απο κλειστές πόρτες, στα φανερά. Βουβά. Χωρίς δάκρυα.
Μετράμε λεφτά. Καύσιμα. Φίλους. Τρόφιμα. Αποθεματικά. Αντοχές. Μετράμε δεκάδες κρίσιμα Eurogroups. Μετράμε πέντε χρόνια απόγνωσης. Στηνόμαστε σε ουρές. Στηνομαστε σε μάρκετ. Η μπροστινή μας αγόρασε 30 πακέτα μακαρόνια. Κλαυσίγελος. Γελάμε χωρίς ήχο. Υπομένουμε. Καρτερικά.
Κάνουμε πως κοιμόμαστε. Δεν κοιμάται κανεις. Δεν μας χωράει ο τόπος. Ειμαστε όλοι αυπνοι. Βλέπουμε όνειρα, δεν κάνουμε όνειρα. Κάθε δυο ωρες ξυπνάμε. Ελέγχουμε μέσα στη νύχτα από τα κινητά, μήπως έχει γίνει και κάτι ακόμα.
Διαβάζουμε, ακούμε, βλέπουμε όλη μέρα ειδήσεις, αναλύσεις, εκτιμήσεις, υποθέσεις να ρουφήξουμε μια τζούρα ελπίδα. Στηνόμαστε σε ουρές. Στηνόμαστε σε μάρκετ. Ψάχνουμε τον ήλιο που εχάθη και αυτός. Γίναμε όλοι ειδικοί. Μάθαμε τα bonds, τα GDP"s, τους όρους του IMF, τους όρους των συμφωνιών που πανε και ερχονται, τα capitals control.
Φουσκώνουμε κάρτες. Δεν πληρώνει κανένας. Δεν μας πληρώνει κανένας. Πονάμε για την ιδια πατρίδα. Τα παιδιά μας ρωτάνε. Οι γιαγιάδες μας ρωτάνε. Απαντάμε σε ερωτήσεις με άλλες ερωτήσεις. Χωριστήκαμε σε στρατόπεδα.
Λέμε Νταισελμπλουμ, Σοιμπλε και Μερκελ πιο συχνά από ότι λέμε Αριστοτέλης, Πλάτωνας, μαμά και μπαμπά. Ξεπεσμός.
Και οι μέρες δεν περνάνε. Αυτή η εβδομάδα δεν λέει να περάσει. Φοβόμαστε να πούμε το οτιδήποτε. Είναι όλα λάθος. Αρπαζόμαστε με το παραμικρό. Αλληλοσπαραζομαστε στα κοινωνικά δίκτυα.
Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι. Είτε είσαι στο κατάστρωμα είτε στην Α´ θέση αν βουλιάξουμε δεν μας σώζει η θέση, θα βούλιαξουμε παρέα.
Κάνουμε πως δουλεύουμε. Κλείνουμε την κάθε πρόταση με το "την υγειά μας να´χουμε". Κάνουμε πως αντέχουμε. Κάνουμε πως θα περάσει. Και όλοι ξέρουμε πως δεν θα περάσει. Λέμε υπάρχουν και χειρότερα. Σκεβρώσαμε.
Εγώ έκλεισα την τηλεόραση.
Κρατάω την ελπίδα ψηλά. Έχω φυλαχτό μου τα 15.000 χλμ. ακτογραμμής μας, τους σπουδαίους μας Έλληνες, τον Ήλιο μας, τις ευλογίες μας, τα δικά μας τα ωραία μας, τους ανθρώπους μου και θα ονειρευτώ. Δεν μας επιτρέπεται να σκοτώσουμε την ελπίδα.
Με ότι ψυχή έχει απομείνει ας είμαστε μαζί. Τίποτα άλλο.
Η ανηφόρα και η κατηφόρα θέλουν παρέα. Για να μην πέσει κανείς.
"Εισ 'Ελληνας;Τι προσκυνάς;
Σήκω πάνω Εμείς και στους Θεούς Ορθοί μιλούμε" -Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
ΕΥΤΥΧΙΑ Φ. ΦΡΑΓΚΟΥ
