Του Κώστα Παραστατίδη, υπεύθυνου ΣΕΠ στο ΚΕΣΥΠ Βέροιας
Σε μια έρευνα, από τις διάφορες που γίνονται κατά καιρούς, χρησιμοποιήθηκαν δυο ομάδες ατόμων. Η μια, αποτελούνταν από μαθητές νηπιαγωγείου και η άλλη από φοιτητές.
Στην κάθε ομάδα δόθηκαν υλικά που χρησιμοποιούνται στα σχολεία: Χαρτιά, μολύβια, γομολάστιχες και συνδετήρες. Πολλούς συνδετήρες.
Ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιήσουν με όποιον τρόπο ήθελαν τους συνδετήρες και σε συνδυασμό με τα άλλα υλικά, που είχαν στη διάθεσή τους, να φτιάξουν κάτι που θεωρούσαν πως ταιριάζει.
Όλοι οι φοιτητές χρησιμοποίησαν τους συνδετήρες για να συγκρατήσουν μερικά φύλλα χαρτιού. Η διαφοροποίησή τους ήταν στη θέση του συνδετήρα: πάνω - αριστερά ή στο πλάι πάνω – αριστερά.
Οι μικροί μαθητές του νηπιαγωγείου συνδύασαν τους συνδετήρες εναλλακτικά και με όλα τα υλικά. Τους τοποθέτησαν ως πόδια, ουρές, αυτιά και κέρατα στις γομολάστιχες και φτιάξανε ζωάκια. Σύνδεσαν χαρτιά και μολύβια κι έφτιαξαν σπιτάκια, γέφυρες κι αεροπλάνα.
Μόλις τελείωσαν, τους ζητήθηκε να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους και να εξηγήσουν για το τι θέλησαν να φτιάξουν με τους συνδετήρες και τον τρόπο που τους χρησιμοποίησαν. Οι μικροί μαθητές ήταν ενθουσιασμένοι με την όλη διαδικασία κι έδειχναν πολύ χαρούμενοι με τα έργα τους. Οι φοιτητές χαμογελούσαν με συγκατάβαση για τον ενθουσιασμό των μικρών και δήλωσαν ότι δεν βρήκαν κανένα ενδιαφέρον στο έργο που τους ανατέθηκε. Βρήκαν υπερβολικά απλό να λύσουν το πρόβλημα της χρήσης ενός συνδετήρα. Εξ άλλου αυτοί είχαν τελειώσει με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση από καιρό και τώρα εκπαιδεύονταν για ανώτερα πράγματα!
Αυτός είναι ο ρόλος του σχολείου. Να βάζει την σκέψη των παιδιών σε σειρά. Σε τέτοια σειρά έτσι ώστε να μπορούν να παρακολουθούν τα προγράμματα σπουδών όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. Και να μπορούν να εισάγονται στις σχολές τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Και να εξειδικεύονται σε τομείς που είναι απαραίτητοι για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας. Και να συμβάλλουν στη σταθερότητά της. Κι όλα πάνε καλά όταν οι συνθήκες είναι ομαλές και τα πράγματα κυλούνε ήρεμα. Τί γίνεται όμως όταν οι συνθήκες αλλάζουν κι έρχονται «τα πάνω κάτω» στην οικονομία; Πόσο μπορεί να βοηθήσει η εξειδίκευση και πόσο απαραίτητη είναι η δημιουργική σκέψη που είχαμε ως «πρωτάκια» στο σχολείο, στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων;
Στις τελετές αποφοίτησης, οι νέοι πτυχιούχοι φορούν καπέλα που, από στρογγυλά, καταλήγουν στο πάνω μέρος τους να είναι τετράγωνα. Είναι ένας συμβολισμός που δείχνει ότι έχουν βάλει σε σειρά, τις γνώσεις τους, τη λογική τους και τον τρόπο σκέψης τους. Και είναι έτοιμοι πλέον να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κοινωνικό σύνολο. Και είναι έτοιμοι να στελεχώσουν της θέσεις στην οικονομία που θα εργαστούν. Και είναι πολλοί! Και στη χώρα μας έχουμε υπερβολικά πολλούς πτυχιούχους ανωτάτων σπουδών και με πολλά προσόντα. Με πτυχία, με μεταπτυχιακά και με διδακτορικά. Που από τη μικρή τους ηλικία, οι οικείοι τους τους έστελναν να μάθουν Αγγλικά, κι όταν πήραν το σχετικό πτυχίο πήγαν να μάθουν και μια δεύτερη ξένη γλώσσα, παράλληλα με την απόκτηση πτυχίου στη χρήση των Η/Υ.
Κατέχουν πολλές γνώσεις αλλά ασφυκτιούν προσπαθώντας να κινηθούν σε οικονομία όπως της χώρας μας. Όπως το χρυσόψαρο που προσπαθεί να κολυμπήσει σε μια γυάλα. Σε μια μικρή γυάλα! Σε άλλες χώρες οι μαθητές διδάσκονται λιγότερα. Δεν βομβαρδίζονται με πληροφορίες και γνώσεις πέραν αυτών που τους χρειάζονται. Είναι ευτυχισμένα χρυσόψαρα που κινούνται με άνεση στο οικονομικό περιβάλλον τους.
Υπάρχουν βέβαια και νέοι που δεν ζουν όπως τα όμορφα χρυσόψαρα. Κινούνται μακριά από γυάλες και, κάνοντας άλματα, βγαίνουν για λίγο από το στοιχείο τους, το νερό, ταξιδεύοντας έχοντας ρότα που χαράζουν οι ίδιοι, στο φως της «άλλης πλευράς» του φεγγαριού. Είναι αυτοί που στα σχολεία τους είχαν την τύχη να συναντήσουν, μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους και, κάποιους δασκάλους. Είναι αυτοί που Δεν αφήνουν το φόβο της οικονομικής κρίσης να τους αποθαρρύνει, τολμούν, μάχονται, βρίσκουν εναλλακτικές και δεν εγκαταλείπουν.
Πολλοί συμμαθητές - συμφοιτητές τους θα αξιοποιήσουν τις γνώσεις που με κόπο δικό τους αλλά και με θυσίες των οικογενειών τους απέκτησαν σε άλλες οικονομίες. Όπου υπάρχει αξιοκρατία. Όπου οι κόποι τους αναγνωρίζονται. Θα φύγουν γιατί η πατρίδα τους, με τον τρόπο της, τους διώχνει. Θα φύγουν γιατί δεν μπορούν να βλέπουν άλλο την κατάσταση που επικρατεί στον τόπο τους και που πιστεύουν ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν.
Αυτοί όμως θα μείνουνε εδώ. Να βρουν εναλλακτικές λύσεις και νέες διεξόδους. Να αξιοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου τους, που είναι πολλά. Να δουν το μέλλον τους, καθώς και αυτό του τόπου τους, με αισιοδοξία κι όχι με ηττοπάθεια. Να ορίσουν και να φυλάξουν τις νέες Θερμοπύλες.
Κώστας Παραστατίδης
23310 76730
kparas@sch.gr
