Επαιρόμαστε γιατί ο λαός «πολιτικοποιήθηκε». Ψευδαίσθηση. Απλώς καταπίνει τις βρούβες που του πετάνε απ’ τα μπαλκόνια.
Οι εφημερίδες έγιναν λαχανόφυλλα (λασπωμένα), εξαιρέσει μερικών εσωτερικών (σοβαρών) σελίδων, αν υπάρχουν κι αυτές…Θα ήταν αδύνατο οι αρχαίοι Αθηναίοι να είχαν να διαβάσουν καθημερινά μια-δυο φυλλάδες σαρανταοκτώ ή εξηντατεσσάρων σελίδων.
Εκείνοι διαλέγονταν ή άκουγαν δημηγορίες –όλα επί της ουσίας: για την έννοια της Δικαιοσύνης, για το χρέος του πολίτη, για την εδραίωση των θεσμών και μετά για να ξεκουραστούν πήγαιναν για συμπόσια όπου μιλούσαν περί ψυχής, περί της φύσεως των όντων, περί έρωτος…
Σήμερα οι συζητήσεις (οι κοινοβουλευτικές) μοιάζουν με πετροπόλεμο αγυιοπαίδων και οι συνεδριακές άμιλλα για το ποιος θα κάνει με το καλαμάκι του τη μεγαλύτερη σαπουνόφουσκα…
Υπάρχει γενικό κλίμα παραπλάνησης, εκτροχιασμού από την κοινή λογική, αλλά κυρίως παραπληροφόρηση, η οποία είναι εσκεμμένη, προσχεδιασμένη…
Ο λαός δεν είναι ενημερωμένος. Αλλά και πώς να είναι ύστερα από τον καταιγισμό των εντυπώσεων και τον καταιωνισμό των ψευτοαληθειών! Παραπαίει, είναι ακυβέρνητος, έχασε το κριτήριο. Οι άλλοι λαοί, ειδικά οι Ευρωπαϊκοί της δυτικής περιοχής, μπορεί κι αυτοί να το έχουν χάσει, δεν μας ενδιαφέρει. Η Ευρώπη ξετυλίγει το κουβάρι του Διαφωτισμού, που αυτή η ίδια έγνεσε. Δικαίωμά της. Εμείς όμως μπορούμε και πρέπει να κόψουμε το νήμα. Όχι για να ξεκόψουμε από την Ευρώπη, αλλά για να αναθεωρήσουμε. Πρέπει, αν τα καταφέρουμε, για κάποιο διάστημα να κλείσουμε τα μάτια, να σκεπάσουμε τ’ αυτιά μας και ει δυνατόν το στόμα μας, γιατί ό,τι έρχεται απ’ την Ευρώπη έχει περάσει από μηχανές, έχει περιτύλιγμά του αλουμινόχαρτο ή σελοφάν. Το περιεχόμενο είναι προς τα έξω εξωραϊσμένο, ενώ ενδέχεται να είναι και ακατάλληλο προς βρώσιν…Και μετά να κοιτάξουμε προς τα μέσα μας και προς τα πίσω: να πέσουμε σε περι-συλλογή. Δηλαδή να δούμε πιο καθαρά, να ενισχύσουμε την κρίση μας. Και αυτό θα γίνει με μια μέθοδο που, είτε την παραδεχόμαστε είτε την «σνομπάρουμε», λέγεται Ελληνική Παιδεία.
Ο ελληνικός λαός πρέπει λοιπόν να ενημερωθεί για το τι συμβαίνει γύρω του, για τα αφανή σχέδια που εξυφάνθηκαν στο παρελθόν και εξυφαίνονται και σήμερα σε βάρος του. Σε σημείο που παρά τα διεθνή νόμιμα κυβερνητικοί παράγοντες και δη η κορυφή αυτών να μιλούν τον τελευταίο καιρό για «ξένα κέντρα αποφάσεων». Υπάρχουν αυτά τα «ξένα κέντρα» ασφαλώς. Αλλά δεν είναι αποκλειστικά και μόνο πολιτικά. Μέσα απ’ αυτά ή παράλληλα λειτουργούν κι άλλα «κέντρα», πολύ πιο ύπουλα, πολύ πιο διαβρωτικά που δεν σταματούν στα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα και στους ανταγωνισμούς, αλλά σκοπεύουν στην εξαφάνιση της πνευματικής υφής του Ελληνισμού.
Ο στόχος είναι η φυσιογνωμία, η ταυτότητα του ελληνικού λαού. Είναι πράγματι πρωτοφανής και μοναδική η συνωμοσία εναντίον ενός λαού που είναι φορέας πνευματικού πολιτισμού! Αλλά αυτό είναι ευνόητο. Στη σχεδιαζόμενη Παγκοσμιότητα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, της χρηματολατρίας, της στυγνής δύναμης των ισχυρών, του ηλεκτρονικού φακελλώματος, της διαστροφής των εννοιών, της εξαφάνισης της ατομικότητας, της ισοπέδωσης των γλωσσών, της ρομποτοποίησης της σκέψης, το Πνεύμα θα είναι ο υπ’ αρίθμ. 1 εχθρός, ο απόβλητος, διότι οι δυνάστες το ξέρουν ότι είναι φορέας ελευθερίας. Και όσοι προέκυψαν στη μείζονα ευρωπαϊκή σκηνή ως φορείς πνεύματος και κήρυκες ελευθερίας ήταν όλοι τους Έλληνες ή είχαν τύχει βαθιάς ελληνικής παιδείας.
Η ενημέρωση του λαού πάνω στα ουσιώδη προβλήματα και η επισήμανση των διαφαινόμενων κινδύνων είναι το πρώτιστο καθήκον όλων. Όταν θα γίνεται συνεχής ενημέρωση και ο λαός θα ευαισθητοποιηθεί, θ’ αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά.
Ο λαός δεν συγκινείται μόνο όταν του μιλούν για μισθούς, συντάξεις, φτηνό αυτοκίνητο και δωρεάν εκδρομές. Και αυτά βέβαια είναι ζωτικά και απαραίτητα. Αλλά αγνοήσαμε τελείως την άλλη παράμετρο. Ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος για κάποιον προορισμό, για κάποια πίστη, για μιαν αυτοδυναμία, για μιαν αξιοπρέπεια.
Ο λαός πρέπει να ενημερωθεί για το πού πάμε. Πρώτα η διάγνωση και μετά η θεραπεία.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να τον βγάλουμε από το ανθυγιεινό περιβάλλον: την παραπληροφόρηση, την ανοητολογία, τον αποπροσανατολισμό.
Χρειάζεται λοιπόν αποτοξίνωση από τα πάσης φύσεως δηλητήτρια. Και αυτό επιτυγχάνεται με την Άσκηση, δηλαδή την ενδοσκόπηση και πορεία προς την Αποκάλυψη, δηλαδή, τι υπάρχει πραγματικά. Ο Έλληνας των δύο τελευταίων αιώνων και ιδίως του τωρινού δεν ασχολήθηκε να βρει ποια είναι η αλήθεια της ζωής του, ποιο είναι το μήνυμα που έρχεται από τους αιώνες, ποιος είναι ο προορισμός του ίδιου και της φυλής όπου βρέθηκε να ανήκει, ποια είναι η σημασία της γλώσσας του, τι συμβαίνει με τον δικό του πολιτισμό, αυτόν που διαμόρφωσαν οι πρόγονοί του και εκείνος κληθηκε να παραλάβει.
Αν αναληφθεί μια εκστρατεία ενημέρωσης και άσκησης μπορεί να αποτραπεί η τραγωδία που μας ετοιμάζουν: η απώλεια της ταυτότητάς μας. Λαός χωρίς ταυτότητα χωνεύεται στη λήθη της Ιστορίας.
Μπορεί μια τέτοια κατάληξη να γίνει αποδεκτή από έναν λαό σαν τον δικό μας; Βέβαια, η άλωση έχει προχωρήσει πολύ, αλλά έγινε με τρόπο ύπουλο, δεν διατυμπανίζεται.
Υπάρχει λοιπόν η ελπίδα να ανατρέψουμε την κατάσταση.
Όσοι ενημερωμένοι να σηκώσουμε το μπαϊράκι! Με τον λόγο, με το γραπτό, με τη διδαχή: να βγούμε και να καταγγείλουμε. Να καταγγελθούν αυτά τα Γραφεία Παραχαράξεων, τα Υποκαταστήματα εξαγοράς συνειδήσεων, τα Πρακτορεία διανομής εντύπων δηλητηρίων –όλα τους υπονομευτές της γλώσσας, της πίστης, της εθνικής συνείδησης, δηλαδή του προσώπου του Ελληνισμού.
Να ενημερωθεί λοιπόν ο λαός και κυρίως η σπουδάζουσα νεολαία. Να επιδιωχθεί η μετάταξη των ενδιαφερόντων της προς πνευματικότερους στόχους. Να απαιτήσει και να βοηθήσει ώστε στα Σχολεία και στα Πανεπιστήμια να δημιουργηθεί ένα κλίμα όπου πλην της Επιστήμης να διακονείται η σοβαρότητα, το ήθος και η εθνική επίγνωση. Σκοπός της νεολαίας να είναι να προχωρήσει στην Αίθουσα της Σκέψης! Τώρα είναι ο καιρός της κρίσης και των ανακατατάξεων.
Ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας μας πείστηκε εδώ και χρόνια ότι τα πανό, τα συνθήματα και τα βιβλιαράκια των κομματικών ευχολογίων λένε ψέμματα. Και αποφάσισε να απέχει από τα «κοινά». Είναι εκείνο το κομμάτι του ελληνικού λαού που παρέμεινε υγιές. Και παρ’ όλο που κάποτε μας πιάνει η απελπισία, ας έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτό το υγιές κομμάτι της φυλής μας. Δεν μας αντιπροσωπεύουν οι λίγοι δολιοφθορείς, ούτε οι περισσότεροι εξωνημένοι, ούτε οι πολλοί «χαλασμένοι», μάς ενδιαφέρουν οι υγιείς.
Η Μαγιά. Αυτοί είναι η Ζύμη που θα δώσει τη νέα ανά(σ)ταση.
