Σήμερα θα αναφερθούμε στο θλιβερό συμβάν του ξυλοδαρμού του Γιάννη Μπουτάρη. Αλήθεια τι κατάφεραν αυτοί που προσπάθησαν να λιντσάρουν τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης; Ενήργησαν υπέρ του ποντιακού Ελληνισμού; Σε καμία περίπτωση!
Το μόνο που κατάφεραν είναι όλα τα μέσα ενημέρωσης αντί να ασχολούνται με την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, να προβάλουν τις εικόνες του ξυλοδαρμού. Εικόνες και πράξεις καταδικαστέες από κάθε άποψη, ειδικά όταν βλέπουμε έναν αβοήθητο ηλικιωμένο να δέχεται «βροχή» χτυπημάτων. Μακριά από εμάς ο ρόλος του υπερασπιστή του δημάρχου Θεσσαλονίκης, με τις θέσεις και τις ιδέες του οποίου έχουμε διαφωνήσει και αναφερθεί πολλές φορές.
Ωστόσο όταν η κατάσταση πάει σε καταστάσεις πυξ λαξ, τότε το μόνο που επιτυγχάνεται είναι ο Μπουτάρης να γίνεται ήρωας και η εκδήλωση μνήμης να ξεχνιέται και να αμαυρώνεται. Παράλληλα η απόφασή του να επιτρέψει την ίδια ημέρα να «παρελάσει» το 2ο Gay Pride, σίγουρα προκαλεί… Για να σκεφτούμε όμως, πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν αντί να έπεφταν μπουνιές και κλωτσιές, μέσα στο κλίμα διαμαρτυρίας που υπήρχε από την παρουσία του, να τον πλησίαζε ο «τελετάρχης» της εκδήλωσης μνήμης και να του ζητούσε να αποχωρήσει γιατί είναι ανεπιθύμητος και η παρουσία του προκαλεί λόγω των δηλώσεων που έχει κάνει στο παρελθόν και της απόφασής του να παρελάσουν οι ομοφυλόφιλοι την ίδια ημέρα;
«Κύριε δήμαρχε σας παρακαλούμε να αποχωρήσετε διότι είστε ανεπιθύμητος, προκαλείτε και προσβάλετε με την παρουσία σας». Έτσι απλά. Θα γινόταν πρώτη είδηση η αξιοπρεπής στάση των Ποντίων και θα δεχόταν «πλήγμα» ο Μπουτάρης, ο οποίος θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει ταπεινωμένος. «Πλήγμα» ωστόσο όχι φυσικό, αλλά ως προσωπικότητα, κοσμοθεωρία και άποψη. Αυτά όμως είναι τα δύσκολα χτυπήματα, οι μπουνιές και οι κλωτσιές είναι τα εύκολα!
