Μπορεί η σύσκεψη της Παρασκευής στο Επιμελητήριο για το παραεμπόριο φρούτων σε Ημαθία και Πέλλα να μην κατέληξε σε απτά αποτελέσματα, αλλά ήταν μια καλή αρχή αφού τέθηκαν στο τραπέζι τα προβλήματα και συζητήθηκαν προτάσεις και λύσεις. Όλα ξεκινούν από τα «στέκια» και τις «παράγκες» που στήνονται μέσα στα χωράφια από επιτήδειους τυχοδιώκτες που φορτώνουν «στα μαύρα» απευθείας από τον παραγωγό, ο οποίος θαμπώνεται στη θέα των ευρώ που του «κουνά» επιδεικτικά ο αυτοαποκαλούμενος «έμπορος». Τις περισσότερες φορές ο παραγωγός βγαίνει χαμένος, αφού τρώει το «τυράκι» μιας προκαταβολής και μετά ψάχνει τον «έμπορο». Οι συνεταιρισμοί και οι εταιρείες εμπορίας φρούτων ψάχνουν να βρουν εμπορεύματα και το δημόσιο χάνει χρήματα από χαμένους φόρους, λόγω της «μαύρης» διακίνησης. Αλλά τι περιγράφουμε; Την πραγματικότητα τόσων χρόνων που δυστυχώς καλά κρατεί… Καλοί οι τελωνειακοί έλεγχοι, αλλά το κακό πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του και αυτή βρίσκεται στο χωράφι. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κάμπος μας είναι ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής φρούτων, το οποίο είναι αφημένο στην τύχη του. Καμία προστασία, ανύπαρκτος έλεγχος. Η παραβατικότητα ανθεί σε όλα τα επίπεδα και πέραν του παραεμπορίου. Με πρωτοβουλία καταρχήν των συνεταιρισμών που ανακτούν την εμπιστοσύνη των παραγωγών και μπορούν να εγγυηθούν την ασφαλή διακίνηση της παραγωγής, πρέπει να πιέσουν για αστυνόμευση και έλεγχο στα χωράφια, τουλάχιστον κατά την συγκομιδή. Δυστυχώς με την ουσιαστική κατάργηση της αγροφυλακής ο κάμπος είναι απροστάτευτος και δρουν ανεξέλεγκτα πάσης φύσεως «τρωκτικά». Αφού το διαπιστώνουμε, ας το πατάξουμε.
Το άστοχο παράδειγμα του σχολικού βιβλίου Οικονομικών...
Η νέα σχολική χρονιά έφερε στο προσκήνιο το βιβλίο...
