Μίρκα Β. Κωτσαρίδη
Του Κώστα Μίζα-Επιμελητή
Ανηλίκων Βέροιας
Η μουσική του Ερίκ Σατί κέντρισε την μνήμη του να σκαρφαλώσει στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Δεν θυμάται ποιά χρονιά ήταν. Τα στενά δρομάκια, ανηφορικά, τον οδήγησαν προς τα πάνω.
Προσπαθούσε να αποφύγει τον ήλιο. Το λευκό των ασβεστωμένων τοίχων τον τύφλωνε. Είχε λαχανιάσει. Που και που σταματούσε για λίγο.
Πίεσε το πόμολο και η πόρτα άνοιξε. Μπήκε μέσα. Η εκκλησία ήταν άδεια. Καθώς προχώρησε στο εσωτερικό τα κεριά τρεμόπαιξαν. Από το παράθυρο έμπαινε λιγοστό φως . Κάθισε να ξεκουραστεί. Ισως να είχε αποκοιμηθεί γιατί τρόμαξε καθώς άκουσε βήματα.
Σε λίγο είδε μία ψηλόλιγνη φιγούρα να πλησιάζει. Το φως που έπεφτε πάνω του τον εμπόδιζε προς στιγμή να διακρίνει τα χαρακτηριστικά του.
Ηταν ο πάτερ Ευστράτιος που τον κοιτούσε. Διέκρινε την γλυκύτητα στο αυστηρό βλέμμα του.Η μορφή του δεν άλλαξε. Οπως τότε πριν πολλά χρόνια στο χωριό με τη λίμνη.Τον θυμήθηκε πώς βάδιζε αγέρωχος με τη μυρωδιά του καπνού στα κιτρινισμένα του δάχτυλα, πριν καταλήξει στο καφενείο της πλατείας.
Εκεί σιωπηλός,βυθισμένος στις αναμνήσεις της Απολλωνίας,έπινε τον καφέ του.Μόνος.Με το βλέμμα πάντα κάπου μακριά. Δίχως να συμμετέχει στον θόρυβο που έκαναν οι λιγοστές παρέες. Είχε παρέα τις σκέψεις του.
Απλώθηκε μία απόκοσμη σιωπή μέσα στην εκκλησία.
“Πεθύμησα λίγο ζεστό ψωμί σταρένιο και ψάρια από τη λίμνη μας. Να ξέρεις, την επόμενη φορά που θα φας, αν με σκεφτείς, θα χορτάσω κι εγώ μαζί σου”είπε εκείνος.
Μόλις βγήκε έξω, είδε δύο πουλιά που φτερούγισαν και χάθηκαν κατευθυνόμενα προς την Αστυπάλαια.
ΥΓ. Καθώς την ομορφιά που προσφέρει η αρμονία της φύσης μπορεί κανείς να την συναντήσει και στην κλασική μουσική,επανερχόμενος στην αγαπημένη εμμονή της στήλης, σπεύδω να προτείνω μερικούς δίσκους.
Antonio Meneses - Maria Joao Pires --- “The Wigmore Hall Recital”
Pamela Frank - Peter Serkin ----- “Brahms -The violin sonatas”
Christoph Eschenbach -----”Mozart- The piano sonatas”
Roberto Plano ---- “Franz Liszt- Harmonies Poetigues et Religieuses”
