Ήταν η επέτειος του ΟΧΙ το 2017, όταν ο Ορέστης Σιδηρόπουλος αγανακτισμένος γιατί δεν προχωρούσε το μνημείο για τους Ημαθιώτες ήρωες πεσόντες στο αλβανικό μέτωπο του ΄40 στην πλατεία Ωρολογίου, έφερε για δημοσίευση ένα από τα πιο «δυνατά» κατά την γνώμη μου χρονογραφήματά του (προσωπικά το αγαπημένο μου) με τίτλο «Ήρωες χωρίς στέγη».
Τελικά μετά από αρκετό αγώνα το μνημείο τοποθετήθηκε στην θέση του, με τα ονόματα των ηρώων που έπεσαν μαχόμενοι για την πατρίδα. Όλοι αναμέναμε στον περσινό εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, να αποδοθούν οι ανάλογες τιμές.
Το προσκλητήριο των νεκρών ηρώων, η επιμνημόσυνος δέηση και η κατάθεση στεφάνων. Οι αρχές προτίμησαν να κάνουν την τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου την Κυριακή 20 Οκτωβρίου, μια εβδομάδα πριν την εθνική επέτειο και την ημέρα της επετείου τις τιμές και τα στεφάνια, αντί να τα καταθέσουν στο μνημείο των πεσόντων ηρώων, τα απέδωσαν στο «γυάλινο ενυδρείο» δίπλα στις «χαβούζες» όπως τα χαρακτήριζε ο αείμνηστος Ορέστης.
Ευτυχώς δεν έζησε να δει αυτή την ντροπή, γιατί αν στεναχωριόταν μία για το μνημείο που δεν είχε τοποθετηθεί, πώς θα αισθανόταν αντικρύζοντας τους επισήμους να μην αποδίδουν τιμές στους ήρωες και να στέκουν προσοχή μπροστά στο «ενυδρείο»;;; Ίσως θα του διδόταν έμπνευση να γράψει ακόμη ένα «διαμαντάκι» έστω και εξ αρνητικής αφορμής…
Αναμένουμε σήμερα, 28η Οκτωβρίου 2020, οι ημαθιώτες ήρωες του ΄40, που βρήκαν στέγη στο μνημείο της πλατείας Ωρολογίου, να λάβουν και τις δέουσες τιμές…
Ζήσης Μιχ. Πατσίκας
