«Υπάρχει ένα αόρατο νήμα που μας ενώνει με την ποντιακή γη και τους ανθρώπους της»
Για την χθεσινή ημέρα τιμής και μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων μίλησε η φιλόλογος-συγγραφέας και εκπαιδεύτρια ποντιακής διαλέκτου Γιώτα Ιωακειμίδου με τους Ζήση Μιχ. Πατσίκα και Νίκο Βουδούρη στην ραδιοφωνική εκπομπή Λαϊκά&Αιρετικά στον ΑΚΟΥ 99,6. Με σύντομο, αλλά ιδιαίτερα περιεκτικό λόγο αναφέρθηκε στο πώς ξεκίνησε η Γενοκτονία, «φώτισε» άλλες όχι τόσο γνωστές μεθόδους εξόντωσης των Ελλήνων Ποντίων, εξήγησε πώς γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των θυμάτων και υπογράμμισε την ανάγκη να δικαιωθούν τα θύματα της Γενοκτονίας μέσα από την αναγνώρισή της από τον ΟΗΕ. Τέλος αναφέρθηκε στο ισχυρό πολιτισμικό DNA των Ποντίων και το αόρατο νήμα που συνδέει ακόμη και σήμερα τους νέους Ποντίους με την ιστορία και τους προγόνους τους.
«Σήμερα είναι ακόμη πιο έντονα τα συναισθήματα θλίψης και απογοήτευσης, αφού πέρασαν 102 χρόνια από την Γενοκτονία και δυστυχώς η αναγνώρισή της είναι ακόμη ζητούμενο. Δεν ζητούμε εκδίκηση, ούτε αποκατάσταση των περιουσιών που χάσαμε, αφού οι 353.000 ψυχές δεν γυρίζουν πίσω. Ζητούμε μόνο την αναγνώριση αυτού του εγκλήματος από τον ΟΗΕ και την δικαίωση της μνήμης των θυμάτων», υπογράμμισε η κα Ιωακειμίδου.
Στην συνέχεια αναφέρθηκε με ιστορικά στοιχεία στο πως ξεκίνησε η Γενοκτονία. «Σύμμαχοι και Τούρκοι ήθελαν να βγάλουν από την μέση Έλληνες και Αρμένιους που ήλεγχαν απόλυτα το εμπόριο και την οικονομία της ευρύτερης περιοχής. Από το 1916 ξεκίνησαν οι «επιχειρήσεις» των Τούρκων μέχρι την κορύφωση τους και το ξερίζωμα το 1922-23. Με πρωτεργάτη τον Γερμανό στρατηγό, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Όθωνα Λίμαν φον Σάντερς, εφάρμοσαν τα μέτρα εξόντωσης στους Έλληνες Ποντίους, που αργότερα θα εφάρμοσαν οι Γερμανοί εναντίον των Εβραίων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Η κα Ιωακειμίδου πέρα από τις γνωστές κτηνωδίες που διέπραξαν οι Τούρκοι μίλησε για την «Λευκή Γενοκτονία» που δεν έχει αναδειχθεί ιστορικά. Πρόκειται για μια ύπουλη μέθοδο που επινόησε ο Γερμανός «αρχιστράτηγος» φον Σάντερς μετά την Γενοκτονία των Αρμενίων για να μην προκληθεί η κοινή γνώμη στην Ευρώπη. Δεν σκότωναν τους πληθυσμούς, αλλά μέσω των εκτοπισμών, τους οδηγούσαν σε βέβαιο θάνατο. Χιλιάδες Πόντιοι, κυρίως γυναικόπαιδα, το 1919-20 εξορίστηκαν από τις περιοχές τους και πέθαναν από την πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες. Παράλληλα, όπως ανέφερε η κα Ιωακειμίδου, λειτούργησαν και τα Τάγματα εργασίας, όπου επίσης έχασαν την ζωή τους Πόντιοι κάτω από άθλιες και εξοντωτικές συνθήκες. Δυστυχώς, όπως πρόσθεσε, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ποντίων πέθαναν αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, στα λοιμοκαθαρτήρια, του Αϊ-Γιώργη στη Σαλαμίνα, στο Καραμπουρνάκι στη Θεσσαλονίκη, αλλά κυρίως της Μακρονήσου υπό άθλιες συνθήκες. Ωστόσο, αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης συνολικά των Ελλήνων εκείνη την περίοδο, κάτι που καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο να διαχειριστούν τους περίπου 1.500.000 Έλληνες Ποντίους που ήρθαν πρόσφυγες ξεριζωμένοι.
Σχετικά με τον αριθμό των 353.000 νεκρών της Γενοκτονίας, η κα Ιωακειμίδου ξεκαθάρισε ότι δεν είναι αυθαίρετος, αφού είναι γνωστοί από αρχεία και ιστορικά στοιχεία οι πληθυσμοί που κατοικούσαν στις περιοχές του Πόντου εκείνη την εποχή. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς που κατάφεραν να διασωθούν και να έρθουν στην Ελλάδα, προκύπτει ο αριθμός των θυμάτων που εξοντώθηκαν από τους Τούρκους.
Στην κοινή διαπίστωση ότι ακόμη και οι νεότεροι Πόντιοι στην εποχή μας διατηρούν ισχυρό το πολιτισμικό DNA, η κα Ιωακειμίδου έδωσε την εξής εξήγηση: «Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, είναι σα να υπάρχει ένα «αόρατο» νήμα που μας ενώνει με αυτή την γη και τους ανθρώπους της. Οι πληγές ήταν πολύ βαθιές και έχουν περάσει και στην 4η γενιά. Πολλά νεαρά παιδιά μαθαίνουν την ποντιακή διάλεκτο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Πρόκειται για γενιές που μεγάλωσαν με αφηγήσεις των παππούδων και γιαγιάδων και διατηρούν ζωντανές τις μνήμες και την κουλτούρα».
Δείτε το βίντεο
Ζήσης Μιχ Πατσίκας
