Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Μετά από 16 χρόνια συνδικαλιστικής περιήγησης, 26 χρόνια γάμου και 28 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας κατέληξα: να ντύνομαι στη «μπουτίκ μπαμπάς & μαμά», να τρώω από το «μάρκετ πεθερός & πεθερά» και να σας «πολεμώ» με το πληκτρολόγιο μου».
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
το εκατόν πενήντα ένα, το διακόσια τριάντα οκτώ, το εκατόν είκοσι τρία, το τριακόσια πέντε, το τέσσερα πέντε οκτώ, το τρία έξι δύο, το πέντε εβδομήντα οκτώ, … και τα νούμερα δεν έχουν τέλος.
Αυτή είναι η κατάσταση φίλοι μου, σε ένα εφημερεύον νοσοκομείο στην Συμβασιλεύουσα, στην πρωτεύουσα των Βαλκανίων, στη Θεσσαλονίκη και προφανώς και στην Αθήνα.
Στην χώρα που «τρέχει με χίλια», μία πόλη ενός εκατομμυρίου και βάλε, καλύπτεται από ένα εφημερεύον νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να γίνεται ο κακός χαμός και να ακούς διαρκώς να καλούνται τα νούμερα, εμείς δηλαδή!
Αποτέλεσμα, περιμένεις ξάπλα για καμιά ώρα, μετά θα εφαρμοστεί το πρωτόκολλο, δηλαδή τα εργαστηριακά (αίμα, ούρα και … σκατά)!
Στη συνέχεια, πάρε καφέ, σάντουιτς, μπουγάτσα, …και οι ώρες δεν τελειώνουν και ω να τα πολυπόθητα αποτελέσματα, μετά από τέσσερις ώρες περίπου!
Τώρα όμως πρέπει κάποιος να τα δει, πήγα σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες, θα πάτε από εκεί στον ντόκτορα, έχω να κοιμηθώ κανά δύο μέρες και …βλέπετε πόσος κόσμος περιμένει, θα σας δώ, μάλλον σε κανά δύο ώρες και …προφανώς αι σιχτίρ και ζήτω το Εθνικό Σύστημα Υγείας και οι καραγκιόζηδες που το διαλύουν συγνώμη το διοικούν!
Θα μου πείτε, τι το παράξενο.
Τίποτα θα σας πω, αλλά δεν γουστάρω να πληρώνω ως φορολογούμενος, υπουργό που το μόνο που έχει πετύχει, είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό να έχουν να κοιμηθούν μερικές μέρες, λόγω εφημεριών και το άλλο σαξές στόρυ του, η απόλυση υπαλλήλων, που δεν γουστάρανε την επέμβαση στο σώμα τους, με το έτσι θέλω!
Η πρώτη επιτυχία πάντως, να μένει άυπνο το εργαζόμενο προσωπικό, είναι αναμενόμενη, διότι οι υπουργοί στο συγκεκριμένο πόστο, είναι άριστοι, οπότε πρέπει εκτός από γιατρός, να είσαι και ρομπότ!
Και πριν πληκτρολογήσω το μεγαλοπρεπές ουστ, να επισημάνω, χωρίς να σημαίνει και τίποτα, ότι ο πατέρας του υπουργού μας, χαιρετά και ναζιστικά, έτσι από …συνήθεια!
Και δε μου λες ρε χοντρούλη, άμα αυτά τα μεγαλοπρεπή στελέχη, τα διώξει κάποιος, τι δουλειά θα κάνουνε, άνεργα θα μείνουνε, πως θα μεγαλώσουνε, πως θα σπουδάσουνε τα παιδάκια τους!
Κανένα πρόβλημα, για όλα υπάρχει λύση.
Όλοι στο δρόμο που χάραξε ο υπουργός της ανάπτυξης, θα μάθουνε να παίζουνε τέννις!
Ντριιν ντριιιιιιν (τηλέφωνο)
«Ναι λέγετε;
Γειά σου αγάπη μου, εγώ είμαι,
Γειά σου μωρό μου. Τι θέλεις πάλι;
Ξέρεις τι θέλω; Θέλω να με μάθεις τέννις. Τρελαίνομαι σαν βλέπω τα μπαλάκια να πηδάνε. Θα με μάθεις;
Ναι μωρό μου θα σε μάθω, θα σου μάθω όλα τα κόλπα,
μμμ ωραία»!
Στίχοι από τα «μπαλάκια» του Φλωρινιώτη, που κανονικά θα έπρεπε να είναι ο ύμνος του υπουργικού συμβουλίου!
Και για να μην πάει ο νους σας στο πονηρό, όταν ο καλλιτέχνης, λέει
Πιάσε,
πιάνω
το μπαλάκι
το πιάνω
χτύπα το
το χτυπάω
καλά. Και μη μου θυμώνεις αν πάει στραβά.
δε σου θυμώνω
πιάνε τα μπαλάκια μου και χτύπατα ξανά
Ναι θα μάθω, θέλω να μάθω!
Φίλοι μου επειδή το υπουργικό συμβούλιο, πρέπει να έχει το δικό του κώδικα επικοινωνίας, όταν λέει το σουξεδάκι «πιάσε το μπαλάκι», εννοεί να πιάσει ντο πρόβλημα και όταν λέει χτύπα το, εννοεί «λύστο».
Ναι φίλοι μου, θέλουνε να μάθουνε να λύνουν τα προβλήματα της καθημερινότητας μας.
Τελειώνοντας, ο υπουργός του τέννις, είπε και μία άλλη αλήθεια!
Όταν λέει ξεκινήσαμε με 128 αθλητές στο τουρνουά, γίνανε 64, 32, 16, 8 και … εννοεί ότι η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ξεκίνησε με 157 βουλευτές, θα γίνουνε 80, 40, 20 … και τι έγινε ρε παιδιά, που είναι οι υπόλοιποι!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
