Στο επίμαχο θέμα του δημαρχείου Νάουσας, εκείνο που αρχικά πρέπει να συμφωνήσουμε είναι στο αν υπάρχει η ανάγκη μετακίνησής του ή όχι από τη σημερινή του θέση (για λόγους που έχουν αναλυθεί εδώ και αρκετά χρόνια, από όλες σχεδόν τις διοικήσεις). Και μετά να ψάξουμε να βρούμε, με επιχειρήματα, το καταλληλότερο και προσφορότερο κτίριο. Αυτή πρέπει να είναι η ατζέντα της συζήτησης, στη βάση όμως επιχειρημάτων και όχι κραυγών. (Πριν λίγο καιρό π.χ. κάποιοι αντιδρούσαν με έργο στο πρώην δημαρχείο Ειρηνούπολης επικαλούμενοι… συναισθηματικούς λόγους!) Η διαβούλευση για το θέμα πρέπει να γίνει, φυσικά στον χρόνο που θα είναι έτοιμη η διοίκηση να καταθέσει και να υποστηρίξει πλήρως τον σχεδιασμό της, αφού αυτή είναι που το προτείνει.
Ως τότε, οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος μας. Διοίκηση, μειοψηφία, φορείς, μεμονωμένοι πολίτες και φυσικά ο τύπος. Οι εικόνες της κυριακάτικης συνεδρίασης στις οποίες όλοι οι παραπάνω πρωταγωνιστήσαμε, μπορεί να μην είναι πρωτοφανείς, ωστόσο δεν πρέπει να ικανοποιούν κανέναν μας. Σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, οφείλουμε όλοι να περάσουμε από την όχθη των εντυπώσεων στην απέναντι πλευρά της ουσίας.
Ειδικά για τον ρόλο του τύπου, επιτρέψτε μου μια αναφορά. ακραίες πρακτικές προσπάθειας ποδηγέτησης της κοινής γνώμης, αποσιώπησης της μιας πλευράς και χυδαία φρασεολογία (στοιχεία που δυστυχώς έχουν παρεισφρήσει βιαίως εδώ και λίγο καιρό σε μερίδα του τύπου) εκθέτουν τη δημοσιογραφία εν γένει. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε τον ρόλο μας, να μετρήσουμε τον ίσκιο μας και κυρίως να μάθουμε να διαχωρίζουμε τα πρόσωπα από τους εκλεγμένους θεσμούς.
Κώστας Παναγιωτίδης
