Αυτές τις ημέρες έφυγε από κοντά μας για το τελευταίο της ταξίδι μια πραγματικά πολύ αξιόλογη σε όλα της συνάδελφός μας, η Μαίρη Αδαμοπούλου. Εμείς, όσοι είχαμε την καλή τύχη να την γνωρίσουμε, ανοίξαμε την καρδιά μας αμέσως και την αγαπήσαμε, γιατί πραγματικά υπήρξε από εκείνους τους ανθρώπους που μόνο ν’ αγαπούνε ξέρουν. Και η αγάπη της ήταν πιο πολύ στραμμένη προς όλα εκείνα που τα προσδιορίζουμε ως πολύτιμες ηθικές αξίες και που δίνουν το βαθύ και αρμόζον νόημα στην ζωή ενός αληθινού ανθρώπου.
Λογαριάζοντας ότι η ηθική λάμψη δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο μέσα στην απλότητα, και ήταν τόσο κοντινή στον καθένα που την γνώριζε, αλλά συγχρόνως και τόσο απόμακρη, για να την ανταγωνισθεί στην ακεραιότητα του χαρακτήρα της. Πώς είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι βρέθηκε ποτέ στην ζωή της άνθρωπος που να μην την αποδέχθηκε, όπως αληθινά υπήρξε, ή, ακόμη πολύ περισσότερο, που αυτή να μίσησε; Ήσουν πάντα και παρέμεινες μια ακηλίδωτη ψυχή και κινήθηκες μέσα στα όρια που προσδιορίζουν η φυσικότητα και η σημαντικότητα χωρίς τίποτε το πλαστό και αναξιοπρεπές. Εύγε σου, καλή μας φίλη! Κι έμεινες μέσα στην ψυχή μας σαν ένα λυχναράκι λαμπερό με φως από ψυχική αρετή, ένα πρότυπο ανθρώπου και παιδαγωγού, κοσμημένου γενναία με τις ουσιωδέστερες ανθρώπινες αρετές, πράγμα τόσο σημαντικό, όχι μόνο για να ζήσει κανείς μιαν άλλη ποιότητα εσωτερικής ζωής αλλά και τόσο απελπιστικά δυσεύρετο στους καιρούς μας.
Καλό σου ταξίδι, αγαπητή μας Μαίρη, στην αιωνιότητα! Σ’ ευχαριστούμε για την όση μπόρεσες αθόρυβη αλλά πολύ θετική συνεισφορά σου στον άνθρωπο!
Ηλίας Τριανταφυλλίδης
Φιλόλογος
