Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΔΗΣ
Γεγονότα που έχουν σχέση με την διεθνή πολιτική σκηνή, την τρομοκρατία και άλλα θέματα που κυριαρχούν στο προσκήνιο της επικαιρότητας, μετατόπισαν στα “ψιλά” των ειδήσεων τα επιμέρους σημεία του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017, που αφορούν τις προνοιακές δομές που λειτουργούν σε επίπεδο αυτοδιοίκησης και παρέχουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας.
Η προβλεπόμενη εκ του προϋπολογισμού, μεγάλη περιστολή χρηματοδότησης των προνοιακών δομών, θα οδηγήσει νομοτελειακά στο κλείσιμό τους, με εμφανείς τις ανάλγητες κοινωνικές συνέπειες.
Πρόκειται για μια έμμεση μεν, αλλά σαφή νομοθετική κίνηση συγκεκριμένης προνοιακής πολιτικής, που προτίθεται να ασκήσει εφεξής η κυβέρνηση.
Με απλά λόγια σημαίνει ότι αφαιρείται από την Αυτοδιοίκηση ακόμα μια σημαντική αρμοδιότητα, αυτή της Κοινωνικής Πρόνοιας.
Είναι γνωστό ότι μέχρι τώρα οι προνοιακές δραστηριότητες (επιδόματα, αξιοποίηση προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής κλπ.) εμπίπτουν κυρίως στην αρμοδιότητα των Αυτοδιοικήσεων, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Αυτό άλλωστε είναι και το φυσικότερο αφού η Αυτοδιοίκηση γενικώς, ως η εγγύτερη προς τους πολίτες εξουσία, είναι σε θέση να γνωρίζει πιο άμεσα και πιο αντικειμενικά τις προνοιακές ανάγκες κάθε επιμέρους κοινωνικής ομάδας και κάθε πολίτη.
Αυτό όμως φαίνεται ότι δεν εξυπηρετεί τις εύλογες σκοπιμότητες της κεντρικής εξουσίας, η οποία εννοεί να ασκεί την δική της προνοιακή πολιτική και σε περιφερικό επίπεδο, παρακάμπτοντας τους θεσμοθετημένους φορείς που είναι εντεταλμένοι προς τούτο.
Το γεγονός ότι η σαφής πλειοψηφία των Αυτοδιοικήσεων δεν ελέγχεται πολιτικά από το κυβερνόν κόμμα, καθιστά αυτομάτως την Αυτοδιοίκηση ως προς την κεντρική εξουσία, “αντίπαλο θεσμό” ο οποίος πρέπει, σύμφωνα με την αντίληψη των αρμοδίων επιτελών, να αφοπλισθεί ακόμη περισσότερο.
Το ζητούμενο βέβαια είναι κατά πόσον οι επιχειρούμενες αλλαγές θα αποβούν προς όφελος των πολιτών.
Το σίγουρο είναι ότι οι προνοιακές δραστηριότητες θα επιπλακούν με γραφειοκρατικές διαδικασίες τέτοιες, που θα οδηγούν τους πάσης φύσεως δικαιούχους σε δύσβατους ατραπούς από τις οποίες θα εξέρχονται μόνο μετά από εξωθεσμικές παρεμβάσεις.
Αυτή η δυσμενής για τα προνοιακά πράγματα εξέλιξη επιβάλλεται με κάθε τρόπο να ανατραπεί.
Μόνη πολιτική διεκδίκηση πρέπει να είναι η περαιτέρω θεσμική και προγραμματική ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης για την πλήρη ανταπόκρισή της στις προνοιακές ανάγκες των εχόντων ανάγκη πολιτών.