Θεωρώ επιβεβλημένο καθήκον μας (και έχω την αίσθηση ότι διερμηνεύω την πλειονότητα του βεροιώτικου λαού) να τιμήσουμε, με το σημείωμα αυτό, την αποθανούσα Αγορίτσα Περδίκη η οποία στα χρόνια της επίγειας ζωής της, εργαζόμενη αφιλοκερδώς σε Φιλανθρωπικά Σωματεία, αναδείχθηκε, κατά κοινή ομολογία, άνθρωπος της προσφοράς.
Για πολλά χρόνια το κύριο έργο της ήταν το πώς θα βοηθούσε τον οικονομικά αδύνατο άνθρωπο και ειδικότερα το πτωχό και απροστάτευτο παιδί και αυτό γέμιζε την ευαίσθητη ψυχή της με δυνάμεις να συνεχίζει το θεάρεστο αυτό έργο «καταθέτοντας πάντα και την τελευταία ικμάδα της υπομονής και της αγάπης της».
Η Αγορίτσα Περδίκη υπηρέτησε τον Όμιλο Προστασίας Παιδιού πάνω από 35 χρόνια (από τα οποία 25 ως πρόεδρος).
Ως πρόεδρος του Ομίλου εργάστηκε μέρα και νύχτα (με τα άξια και δραστήρια μέλη της εκάστοτε Διοίκησης), με σκοπό την ποιοτική αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών του.
Η χαρά της ήταν το γέλιο του παιδιού και η ανακούφισή του από τη φτώχεια.
Ακόμη, πέρα από τις πολύτιμες και αξιέπαινες δραστηριότητές της στον Όμιλο Προστασίας Παιδιού, η Αγορίτσα Περδίκη πρόσφερε υπηρεσίες και σε άλλα αξιόλογα Σωματεία.
Ερυθροσταυρίτισσα από τα γυμνασιακά της χρόνια και για 14 χρόνια ήταν υπεύθυνη των Εθελοντριών Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού του Περιφερειακού Τμήματος Βεροίας.
Υπηρέτησε για 3 χρόνια, ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο Γηροκομείο Βέροιας.
Με την όλη δράση και προσφορά της στην Κοινωνία της Βέροιας, αποδείχθηκε αντάξια της οικογένειάς της που πρόσφερε πολλά στον Μακεδονικό Αγώνα και την κοινωνία της Βέροιας.
Αγαπημένη μας Αγορίτσα, καλό παράδεισο, αιώνια η μνήμη σου και να είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.
Οι Βεροιείς θα είναι πάντοτε ευγνώμονες και υπερήφανοι για σένα.
Παύλος Πυρινός
