Με ενδιαφέρον διάβασα την επιστολή του
καλού φίλου και συμμαθητή Γιάννη Καπανίδη σχετικά με το κτίριο των παλαιών δικαστηρίων.
Γιάννη με όλο το θάρρος και τη φιλία
μας, το σκέφτηκες καλά πριν να κάνεις αυτή τη δημοσίευση ;
Δεν είδες την ειρωνεία που εισπράττω
από τον δήμαρχο μας, γιατί τολμώ να ασχοληθώ με το κτίριο Σαράφογλου. Εκτός και
αν εσύ κόλλησες το ιο «παλαιών δικαστηρίων», οπότε ας πρόσεχες.
Ναι το κτίριο των παλαιών δικαστηρίων
είναι κηρυγμένο ως μνημείο και μετά τι ; Και το κτίριο Σαράφογλου έχει ανάλογη
κήρυξη – ΦΕΚ 706, τεύχος Β, 10 Σεπτεμβρίου 1993 – πως προστατεύτηκε ;
Συγκεκριμένα η κήρυξη ως μνημείο του κτιρίου Σαράφογλου αναφέρει κατά λέξη. «Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό μνημείο και ως έργο τέχνης το αρχοντικό Σαράφογλου, ιδιοκτησίας Δήμου Βέροιας διότι είναι σημαντικό δείγμα αρχοντικού στην περιοχή της Βέροιας και τυπικό παράδειγμα παραδοσιακής άσκησης αρχιτεκτονικής, σημαντικό για τη μελέτη της αρχιτεκτονικής».
Λοιπόν αυτό το ιστορικό μνημείο δόθηκε
σε χρήση σε ιδιώτες, άρα τι μπορείς να περιμένεις για τα παλιά δικαστήρια ; Θα
ιδρώσει το αυτί κάποιου ;
Βέβαια τελικά ίσως κάτι να γίνει, όχι
για τίποτα άλλο, αλλά το συγκεκριμένο κτίριο έχει «πρόσωπο» και δεν είναι σε
κάποιο στενό όπως το κτίριο Σαράφογλου. Οπότε υπάρχει σοβαρός λόγος να
ενδιαφερθούν για αυτό ως σκηνικό φωτογράφισης.
Διαβάζω ότι το ισχυρό επιχείρημα του
δήμου για το κτίριο των παλαιών δικαστηρίων, είναι ότι εκεί θα στεγαστεί το
χιλιοταλαιπωρημένο «Μουσείο Εκπαίδευσης», το αρχείο Μουτσόπουλου και δεν ξέρω
τι άλλο. Αν είναι έτσι που είναι το ανάλογο ενδιαφέρον και για το λαογραφικό
μας μουσείο ;
Μεταξύ μας ας είμαστε ειλικρινείς. Αν
υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για την ιστορία μας και την πολιτιστική μας
κληρονομιά, θα είχαμε προ καιρού ένα συγκεκριμένο πλαίσιο ενεργειών,
διεκδικήσεων και έργων. Το μουσείο εκπαίδευσης σε πακέτα κάπου σε κάποιο
σχολείο, ανάλογα το αρχείο Μουτσόπουλου και το λαογραφικό υλικό, διαλυμένο το
Κέντρο Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού της ΚΕΠΑ, παζαρεύουν να δώσουν να
εκχωρήσουν το κτίριο του 3ου δημοτικού στην εκκλησία και δε μπορώ να
φανταστώ τι άλλο συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Τρέμουν εκεί στο δήμο
μήπως και κάποιος τους εμπιστευτεί κάτι.
Και κάτι που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, χαρακτηριστικό της «αλλεργίας» του δήμου μας προς την παράδοση. Αφορά την προσφορά στο δήμο μας μιας τεράστιας συλλογής λαογραφικού υλικού από την Μικρά Ασία. Και ενώ έγιναν προσπάθειες και δρολογήθηκαν οι διαδικασίες για την προσωρινή στέγαση μέρους της στο Χώρο Τεχνών, μέχρι να γίνει το λαογραφικό μουσείο, το όλο θέμα πάγωσε με εντολή δημάρχου, αναρωτηθείτε γιατί. Δε γνωρίζω την τύχη της συλλογής σήμερα αλλά επειδή αφορά Βεροιώτες αν το θέλουν ας παρέμβουν να μιλήσουν για αυτό.
Βέβαια εκτός από τη συγκεκριμένη
συλλογή κατά καιρούς δέχτηκα ανάλογες προτάσεις από συλλέκτες αλλά δεν τόλμησα
να τις προχωρήσω, γιατί δεν έκρινα ως ειλικρινές το ενδιαφέρον του δήμου για
την ιστορική και την πολιτιστική μας κληρονομιά, οπότε δεν ήθελα να χρεωθώ τις
όποιες ανάλογες δυσάρεστες εξελίξεις.
Οπότε με όλα αυτά τα δεδομένα, τι να
περιμένουμε από την ιστορία των παλιών δικαστηρίων ;
Το είπα και το ξαναλέω. Αν υπάρχει θέληση και πραγματικό ενδιαφέρον από το δήμο για την ιστορία και την παράδοση, στο συγκεκριμένο ζήτημα ας προχωρήσει με μια συλλογική απόφαση για τη συμβολική κατάληψη του κτιρίου και ας μεταφέρει έτσι την πίεση της λύσης του προβλήματος στην κυβέρνηση. Αλλά που τέτοια δυναμική, «μη μου του κύκλους τάραττε» !
Σημείωση. Και για να μη πει ο οποιοσδήποτε ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας μου, ενδεικτικά σκίτσα από τη μελέτη διαμόρφωσης του 2ου ορόφου του ΧΤ για τη στέγαση της συλλογής του λαογραφικού υλικού από τη Μικρά Ασία. Η μελέτη έγινε από τις τεχνικές υπηρεσίες του δήμου μετά από εντολή του δημάρχου. Και αν απαιτηθούν περισσότερα εδώ είμαστε.
