Tου Μάκη Δημητράκη
Γεννήθηκε στη Θήβα της Αιγύπτου κατά τον 4ο αιώνα από
ευσεβείς και πλούσιος γονείς οι οποίοι φρόντισαν πολύ για την ανατροφή του.
Μετά τον θάνατο των γονέων του και αφού μοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε, αναχώρησε για ασκητική ζωή στην έρημο όπου πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του γι’ αυτό είναι γνωστός ως ερημοπολίτης.
Συχνά τον επισκέπτονταν πιστοί να συζητήσουν μαζί του και για να ωφεληθούν
πνευματικά από τη γνωριμία του. Του άρεσε όμως η ησυχία γι’ αυτό άρχισε να
ενοχλείται από τις συχνές επισκέψεις των πιστών. Για να χαθούν τα ίχνη του
έφυγε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε στο προσκύνημα της Μονής της Παναγίας
των Βλαχερνών. Εκεί έζησε άγνωστος και πολύ φτωχός. Αργότερα στην Πόλη ίδρυσε
τη Μονή των Αιγυπτίων που ονομάστηκε έτσι επειδή και ο ίδιος αλλά και ο πρώτος
ηγούμενος της Μονής και αρκετοί μοναχοί κατάγονταν από την Αίγυπτο.
Πέθανε στη Μονή των Αιγυπτίων και όταν η Μονή καταστράφηκε από φωτιά το 538
το σκήνωμά του μεταφέρθηκε από τον Όσιο Βάμα στη Μονή Πέτρας. Αργότερα το
σκήνωμα έφερε στην Ελλάδα ο Αγγελής Νοταράς, αδερφός του τελευταίου
πρωθυπουργού της Κωνσταντινούπολης πριν την άλωση, που ήταν συγγενής των
Παλαιολόγων.
Ο Νοταράς έκρυψε το σκήνωμα στο βάθος μιας σπηλιάς στα Γεράνια όρη κοντά
στο Λουτράκι. Εκεί το 1904 το βρήκε τυχαία άφθαρτο και ευωδιάζων ο ιερέας
Κων/νος Σουσάνης και εκεί το 1952 ιδρύθηκε Γυναικεία Μονή στην οποία φυλάγεται
και σήμερα το σκήνωμα του Αγίου. Η Μονή πανηγυρίζει την Τρίτη ημέρα του Πάσχα
γιατί όταν βρέθηκε το σκήνωμα στα Γεράνια όρη ήταν Τρίτη της Διακαινησίμου. Τη
μνήμη του η Εκκλησία μας τιμά στις 8 Δεκεμβρίου.
Ο ναός του Αγίου Παταπίου ο αρχαιολογικός χώρος
Ο σημερινός ναός του Αγίου Παταπίου στην οδό Καπετάν Άγρα, στο κέντρο της
πόλης, κτίστηκε τον 15ο αιώνα πάνω στα ερείπια δύο παλαιοτέρων
θρησκευτικών κατασκευών. Πρόκειται για ένα παλαιοχριστιανικό βαπτιστήριο του 4ου αι.
και μιας μεγάλης παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 5ου αιώνα.
Στο βαπτιστήριο αναγνωρίστηκαν οι χώροι του φωτιστηρίου, η κτιστή οκτάγωνη κολυμβήθρα βάθους 0,70 μ. και ο προαύλειος οίκος.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Αγίου Παταπίου αποτελεί τον μοναδικό «ανοικτό»
χώρο της πόλης στον οποίο συνυπάρχουν αρχαιότητες που μαρτυρούν την αδιάκοπη
ανθρώπινη παρουσία από τον 2ο αι. έως τα όψιμα βυζαντινά
χρόνια. Στην ευρύτερη έκταση του χώρου βρέθηκαν εντυπωσιακά ψηφιδωτά δάπεδα,
κιβωτιόσχημοι τάφοι, κοσμήματα, νομίσματα, μαρμάρινες βάσεις κιόνων, θραύσματα
αγγείων κ.ά.
Ο ναός αρχικά υπήρξε τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική και από τη φάση αυτή
διατηρείται μόνο ο χώρος του ιερού και τμήμα της βόρειας κιανοστοιχίας.
Αργότερα το ιερό ενσωματώθηκε σε μεγαλύτερο ναό του 16ου αι.
Διαχρονικά έγιναν πολλές επιδιορθώσεις και ανακαινίσεις.
Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται οι παλαιότερες του 15ου αι.
και οι νεότερες του 18ου αι. Μεταξύ άλλων εντυπωσιάζουν ο Άγιος
Πατάπιος με τη Θεοτόκο και τον Χριστό, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος
Διονύσιος ο εν Ολύμπω, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και οι παραστάσεις του Μυστικού
Δείπνου, της Πεντηκοστής, της Κοίμησης της Θεοτόκου κ.ά.
