Αυτό το χιλιοτραγουδισμένο ποίημα του Διονύσιου Σολωμού, πάνω στις αιμοτοβαμμένες πολεμικές σημαίες των Ελλήνων στον Λαχανά, στο Εσκί Σεχίρ, στο 731 ύψωμα, στον Πενταδάκτυλο, είναι όρκος ζωής για τους καταδρομείς μας. Δείτε τους να τον ψάλλουν στο Ηρώον της Νάουσας, αμέσως μετά την ενός λεπτού κρατηθείσα σιγή στους υπέρ της πίστεως και της πατρίδας ηρωικώς πεσόντες στο Μανιάκι, την Αλαμάνα, το Κούγκι, το Αρκάδι, τη Νιάουστα. Περήφανες να είναι οι μανάδες τους. Ίσα κι όμοια με τις μανάδες των αρχαίων Σπαρτιατών, των αρχαίων Μακεδόνων. Μολών λαβέ στους γενίτσαρους των φράγκων, σε τρόικες και απολειφάδια. Νυν υπέρ πάντων ο αγών συνέλληνες. Καλή λευτεριά.
. Της αυγής δροσάτι αέρι,
Δεν φυσάς τώρα εσύ πλιό
Στων ψευδόπιστων το αστέρι
Φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ.
74. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
