Το απόγευμα του Σαββάτου, 21ης Ιουνίου, στα προπύλαια του Ιερού Ναού του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας πραγματοποιήθηκε η υποδοχή της Τιμίας Κάρας του Οσίου Σιλουανού του Αθωνίτου, η οποία μεταφέρθηκε από την Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους με αφορμή την κορύφωση των εορταστικών εκδηλώσεων των «ΛΑ’ Παυλείων» και τη διεξαγωγή του καθιερωμένου Μοναχικού Συνεδρίου.
Την Τιμία Κάρα υποδέχθηκε ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, επικεφαλής του Ιερού Κλήρου, των μοναστικών αδελφοτήτων της Ιεράς μας Μητροπόλεως, των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ευλαβών προσκυνητών και εν συνεχεία τελέστηκε Δοξολογία.
Η Τιμία Κάρα του Αγίου Σιλουανού θα βρίσκεται προς προσκύνηση στον Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά στην Ι. Μ. Παναγίας Δοβρά από την Κυριακή 22 Ιουνίου μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου 28 Ιουνίου (πλην της Τετάρτης 25 Ιουνίου). Ο Ιερός Ναός θα παραμένει ανοιχτός από τις 7:00 π.μ. έως τις 12 το μεσημέρι και από τις 5:30 μ.μ. έως τις 8:00 μ.μ και καθημερινά θα τελείται Όρθρος και Θεία Λειτουργία 7:30 π.μ. – 9:30 π.μ. και Εσπερινός και Ιερά Παράκληση 7:00 μ.μ. – 8:00 μ.μ.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ευχαρίστησε τους σεβαστούς πατέρες, οι οποίοι με την άδεια και την ευλογία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος μετέφεραν την Τιμία Κάρα, λέγοντας χαρακτηριστικά: Μέ πολλή συγκίνηση καί βαθειά κατάνυξη ὑποδεχθήκαμε πρίν ἀπό λίγο στήν Ἱερά μας Μητρόπολη καί στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ τήν τιμία καί χαριτόβρυτη κάρα ἑνός μεγάλου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου. Καί εἴμαστε ἰδιαίτερα εὐγνώμονες στόν πανοσιολογιώτατο καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Γέροντα Εὐλόγιο, ὁ ὁποῖος μέ πολλή ἀγάπη ἀνταποκρίθηκε στήν παράκλησή μας καί ἱκανοποίησε τήν εὐλαβῆ ἐπιθυμία μας, νά ἔλθει στήν Ἱερά μας Μητρόπολη κατά τή διάρκεια τῶν ΛΑ´ Παυλείων, μέ τήν εὐκαιρία καί τῆς ΙΒ´ Μοναχικῆς Συνάξεως, ἡ τιμία κάρα τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ, ὥστε νά ἔχουμε τή δυνατότητα νά τήν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν εὐλογία τοῦ ὁσίου.
Καί αἰσθανόμεθα εἰλικρινά ὑπόχρεοι στήν ἀγάπη του, διότι ἡ χαριτόβρυτη κάρα τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ ἐξέρχεται γιά πρώτη φορά, ὅπως γνωρίζω, ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος καί τήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ὅπου ἐμόνασε ἐπί 47 ὁλόκληρα χρόνια, γιά νά ἔρθει ἐδῶ στή Μακεδονία μας, στή Βέροια. Εὐχαριστοῦμε ἀπό καρδίας καί τόν ἐκπρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Σιλουανό πού συνόδευσε τό ἱερό λείψανο ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος στή Βέροια.
Ὁ ὅσιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης εἶναι ἕνας ἀπό τούς νέους σχετικά ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἀπό τή Ρωσία στό Ἅγιο Ὄρος τό 1892 μέ σκοπό νά μονάσει. Πολύ νέος εἶχε αἰσθανθεῖ στήν ψυχή του μέ θαυμαστό τρόπο τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί εἶχε αἰσθανθεῖ τότε τόν πόθο γιά τή μοναχική ζωή. Καθώς ὅμως ἦταν νέος στήν ἡλικία, ὅταν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀποσύρθηκε, ἔχασε τήν κατάνυξη πού αἰσθανόταν καί ἄρχισε νά ζεῖ μία κοσμική ζωή.
Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέν τόν ἐγκατέλειψε ὅμως ὁριστικά. Ἔτσι, ἕνα βράδυ εἶδε ἕνα τρομακτικό ὄνειρο καί μέσα στόν φόβο του ἄκουσε τή φωνή τῆς Παναγίας νά τοῦ μιλᾶ. Ἡ φωνή της τόν συγκλόνισε καί ὑπῆρξε ἀφορμή νά ἀλλάξει ζωή καί νά ἀποφασίσει, μόλις ὁλοκληρώσει τή στρατιωτική του θητεία, νά γίνει μοναχός.
Καί πράγματι, μετά τό τέλος τῆς θητείας του καί ἀφοῦ ζήτησε τήν εὐχή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης, πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος καί ἐγκαταβίωσε στή Μονή τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Ἡ ζωή του ἦταν ἀπόλυτα ἀσκητική καί ἡ προσευχή του ἀδιάλειπτη. Διῆλθε, ὅπως περιγράφει στή βιογραφία του ὁ νέος ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, ὁ ὁποῖος τόν γνώρισε ὡς νεαρός μοναχός καί ἔζησε κοντά του μερικά χρόνια, διά πυρός καί σιδήρου. Αἰσθάνθηκε τήν πληρότητα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά σέ ἄλλες περιπτώσεις ἔζησε καί τό σκοτάδι τῆς κολάσεως, ὅταν ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἐγκατέλειπε προσωρινά γιά νά δοκιμάσει τήν ἀντοχή του καί τήν ἀγάπη του. Ἡ ἀπουσία τῆς θείας χάριτος, τήν ὁποία, ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Σιλουανός, ὅποιος τήν αἰσθανθεῖ στήν ψυχή του, δέν ἀντέχει τήν ἐγκατάλειψή της, τόν ἔφθασε πολλές φορές στά ὅρια τῆς θλίψεως καί τῆς ἀπογοητεύσεως, μέχρι πού εἶδε τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε «κράτα τόν νοῦ σου στόν Ἅδη καί μήν ἀπελπίζεσαι». Καί ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη ἀγωνιζόταν πάντοτε μέ χαρά καί ἔχοντας στήν ψυχή του ἄσβεστη τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Προσευχόταν ἀπερίσπαστος καί ἀνέβαινε σταθερά τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, τίς ὁποῖες ὅμως ἀπέκρυπτε ἐπιμελῶς ἀπό τούς ἄλλους, γιά νά μήν πέσει στήν ὑπερηφάνεια. Ἔτσι ἔζησε μέχρι τήν κοίμησή του, στίς 24 Σεπτεμβρίου τοῦ 1938, ἀποτελώντας παράδειγμα γιά ὅλους τούς μοναχούς τῆς Μονῆς ἀλλά καί γιά ὅλους ὅσους τόν συναντοῦσαν καί τόν πλησίαζαν γιά νά πάρουν τήν εὐχή του καί νά ἀκούσουν λόγους ὠφελείας καί παρηγορίας.
Πενήντα σχεδόν χρόνια μετά τήν κοίμησή του, τό 1987 τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο τόν κατέταξε ἐπίσημα στό Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά τιμᾶται στό ἑξῆς καί νά γεραίρεται ὡς ὅσιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς ἕνας ἅγιος πού ἀγωνίσθηκε σκληρά διά βίου, πού ἔδωσε σάρκα καί ἔλαβε πνεῦμα, καί ἁγιάσθηκε μέσα ἀπό τόν διηνεκῆ ἀγώνα τῆς ἀσκήσεως, τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης γιά τούς ἀνθρώπους, γιά τούς ὁποίους προσευχόταν καθημερινά καί μέ πολλή ἀγάπη ὁ ὅσιος Σιλουανός.
Προσκυνώντας καί ἀσπαζόμενοι τήν τιμία καί χαριτόβρυτο κάρα του καί ἐμεῖς αὐτές τίς ἡμέρες, ἄς ζητήσουμε τήν εὐλογία καί τή χάρη του στόν δικό μας ἀγώνα καί ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τήν ταπείνωσή του καί τήν ἀγάπη του γιά τούς ἀνθρώπους καί τόν Θεό.
Ἐκφράζοντας γιά ἄλλη μία φορά τίς εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου πρός τόν πανοσιολογιώτατο καθηγούμενο καί τόν ἐκπρόσωπο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τή μεγάλη εὐλογία πού ἔφεραν στήν Ἱερά μας Μονή, εὔχομαι ταπεινά ἡ χάρη τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ νά μᾶς σκέπει καί νά μᾶς χαριτώνει ὅλους.
