Οι περιστασιακές ανακοινώσεις για προσλήψεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που γίνονται στα πλαίσια ανακούφισης από τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης μετά την επιδημική κρίση του κορωνοϊού, είναι επόμενο να προκαλούν κινητικότητα, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων που αναζητούν διέξοδο από την κατάσταση ανεργίας την οποία βιώνουν και η οποία αναμένεται να επιταθεί.
Αυτό αποτελεί επαναβεβαίωση της διαπίστωσης, ότι το σημαντικότερο ζήτημα που απασχολεί τους νέους μας σήμερα, είναι η εργασία και η επαγγελματική τους προοπτική.
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο έντονη στην γενικότερα επισφαλή εποχή μας, εξ αιτίας των δυσκολιών και των κινδύνων που ελλοχεύουν στην προσπάθεια κάποιου νέου να ξεκινήσει προσωπική δραστηριότητα απασχόλησης.
Μπροστά σε αυτήν την ανασφάλεια είναι λογικό και αναμενόμενο για τους περισσότερους νέους να προσβλέπουν στην εξασφάλιση μιας θέσης απασχόλησης στο δημόσιο, έστω πρόσκαιρης και με χαμηλές αποδοχές.
Ο δραματικός περιορισμός ανάληψης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών από τους νέους παραμένει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της χώρας μας, που αποκτά ιδιαίτερες διαστάσεις μετά τα περιοριστικά μέτρα που συνόδευσαν την επιδημική κρίση, ενώ αποτελεί αρνητικό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντοτε έτσι. Αρκετά χρόνια πριν, οι νέοι δεν είχαν σαν πρώτη προτεραιότητα τον διορισμό στον δημόσιο τομέα.
Οι μισθοί ήταν πολύ μικρότεροι από ότι στον ιδιωτικό τομέα και οι απαιτήσεις δουλειάς μεγάλες.
Ενθυμούνται οι παλαιότεροι την απαξίωση με την οποία προσέγγιζε ο κοινωνικός περίγυρος τους δημοσίους υπαλλήλους.
Από τότε όμως και μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά εξ αιτίας της διόγκωσης του φαινομένου της ανεργίας, του επισφαλούς ασφαλιστικού συστήματος και της ύφεσης που ακολουθεί την επιδημική κρίση του covid-19.
Παρά ταύτα όμως πρέπει να αναγνωριστεί, ότι χωρίς τα στελέχη της διοίκησης που αποτελούν διοικητική αναγκαιότητα, δεν είναι εφικτή η λειτουργία του κράτους ούτε η άσκηση της οποιασδήποτε πολιτικής.
Το πραγματικό κίνητρο όμως που στρέφει σήμερα τους νέους στο δημόσιο δεν είναι η προοπτική σταδιοδρομίας στην διοίκηση, αλλά η μίνιμουμ εξασφάλιση εργασίας και ασφάλισης.
Είναι γεγονός ότι κάτω από την σοβούσα οικονομική κρίση που επιδεινώνεται λόγω της επιδημίας, η κοινωνία λυγίζει από τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, που τείνουν να λάβουν χαρακτηριστικά εφιαλτικού φάσματος για τους νέους.
Αυτό αποτελεί βεβαίως και το βασικό λόγο που οι νέοι επιθυμούν να εξασφαλίσουν απασχόληση, κατά προτίμηση στο δημόσιο τομέα.
Παρόλα αυτά αν υπήρχε επαρκής ζήτηση προσωπικού στον ελεύθερο επιχειρηματικό τομέα, οι νέοι δεν θα κατάφευγαν στο κράτος για εξεύρεση απασχόλησης, τουλάχιστον όχι με την ένταση που καταγράφεται στις μέρες μας.
Εδώ πρέπει να προστεθεί πως ακόμα και όταν επιλέγεται από τους νέους η ανάπτυξη επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, αυτή σύντομα καταρρέει κάτω από το βάρος του αρνητικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος που έχει διαμορφωθεί και επιδεινώνεται περαιτέρω στη χώρα μας.
Αυτή η δυσμενής πραγματικότητα διόγκωσε το κύμα φυγής των νέων προς άλλες χώρες, εις αναζήτηση θέσεων εργασίας και αναμένεται να επιταθεί μετά την αποκατάσταση της κανονικότητας.
Η απομείωση δε του ενεργού δυναμικού της χώρας από τους νέους που μεταναστεύουν και η συνεχής άφιξη και εγκατάσταση αλλοεθνών, οδηγεί σε πληθυσμιακή αλλοίωση με εμφανείς εθνικές επιπτώσεις.
Σύμφωνα με τα δεδομένα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας, ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο μόνο ήρωας μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού στην προσπάθειά του αυτή είναι τραγικά μόνος και απροστάτευτος.
Και με το δεδομένο ότι το δημόσιο δεν πρόκειται να απορροφήσει όλους τους νέους που διεκδικούν την επαγγελματική τους κατοχύρωση, η ανεργία και η μετανάστευση των νέων καθημερινά θα διογκώνονται με ότι αυτό συνεπάγεται για την αναπτυξιακή πορεία και το μέλλον του τόπου.
Για να αλλάξει η κατάσταση αυτή πρέπει να υπάρξουν σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Το σημαντικότερο όμως που μπορεί να γίνει και θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, είναι να δοθούν τα κίνητρα εκείνα από πλευράς πολιτείας ώστε να ενισχύσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα των πολιτών, όπως φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις, αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, εκπαίδευση, δημιουργία κινήτρων επενδύσεων, αύξηση ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων κλπ.
Οι εποχές απαιτούν το ξεπέρασμα των όποιων αναστολών και την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα ανακόψουν την κατιούσα πορεία του τόπου και θα επαναφέρουν την χώρα εκεί που πραγματικά ανήκει και που της αξίζει να βρίσκεται.
